Tip:
Highlight text to annotate it
X
Londyńska Orkiestra Symfoniczna
Gareth Davies Flet
>>GARETH: Cześć. Nazywam się Gareth Davies i pełnię funkcję pierwszego fletu w Londyńskiej Orkiestrze Symfonicznej.
Omówię kilka fragmentów utworów na orkiestrę, które – mam nadzieję – zagrasz
w ramach przesłuchania kwalifikującego do orkiestry symfonicznej YouTube.
Zacznijmy od uwertury Leonora III Beethovena.
To jeden z fragmentów najczęściej granych podczas przesłuchań do orkiestry
i jest w nim kilka elementów, na których muzykom zawsze powija się noga.
Chodzi głównie o tempo.
Przede wszystkim poleciłbym przesłuchanie kilku nagrań tego utworu,
ponieważ można go zagrać w wielu różnych tempach.
Wybierz jednak takie, w którym dobrze się czujesz
i trzymaj się go.
Zacznijmy od otwarcia,
które jest zwykle wykonywane w rytmie na sześć. Jest ono dosyć wolne, więc pamiętaj o wzięciu głębokiego wdechu.
Nie przejmuj się tym, że na początku znajduje się określenie fortissimo,
ponieważ gra cała orkiestra. Dlatego nie dmuchaj z całych sił na samym początku,
aby w połowie nie zabrakło Ci powietrza.
Musisz też pamiętać o własnym odczuciu dźwięku.
Można bardzo łatwo zacząć nutą fortissimo z diminuendo do piano
na końcu pierwszego taktu.
Koniecznie utrzymaj brzmienie. Pilnuj, aby nie przycichło,
ponieważ skrzypce niestety nie ucichną wraz z Tobą.
W kolejnej sekcji zajmiemy się taktem 17.
Tu również pamiętaj o tempie, ponieważ występują tutaj różne
zmiany rytmu. Mamy tutaj przejście z ćwierćnut,
za którymi są triole.
Grając triole, musisz pamiętać o frazie reakcji zarówno samych trioli,
jak i takiej frazie między nimi. Dlatego nie pędź przez nie.
Pamiętaj, że musisz również zagrać resztę.
W tym fragmencie z triolami niezwykle istotne jest
zachowanie stałego tempa.
Słyszałem wiele osób biorących udział w przesłuchaniach
do Londyńskiej Orkiestry Symfonicznej i nagle zupełnie zmieniających tempo.
Jest to jedna z tych rzeczy, które pokazują, że prawdopodobnie
nie grałeś wcześniej w orkiestrze lub nie wiesz, co się wokół Ciebie dzieje.
Dlatego zawsze musisz się orientować,
co jeszcze dzieje się w melodii. Tu nie chodzi tylko o solowe partie fletu.
Przechodzimy do sekcji allegro,
w której znajduje się znana partia solowa fagotu.
Tej partii również nie próbuj grać zbyt szybko, bo możesz zawalić końcówkę.
Pamiętaj też, aby relacja między różnymi sekcjami melodii pozostawała taka sama.
Na końcu mamy triole, triole ćwierćnut,
ale wcześniej mamy ósemki.
Pamiętaj o zachowaniu stałego tempa.
Ćwicz je z metronomem. To dość oczywiste stwierdzenie,
ale aż trudno uwierzyć, jak wiele osób tego nie robi.
Zajmijmy się teraz IV Symfonią Brahmsa.
W ostatniej części znajduje się znana partia solowa.
Jest to jeden z tych momentów, w których cały dźwięk się nagle zatrzymuje
i pozostaje jedynie flet z bardzo delikatnym akompaniamentem skrzypiec.
Sama melodia nie wydaje się być szczególnie niezwykłą partią solową,
ale jest to jeden z tych momentów, w których możesz być gwiazdą wieczoru.
W tym przypadku najważniejsze jest określenie przebiegu fraz.
Brahms zaznaczył wiele małych fraz i zaznaczył również wiele
crescend i diminuend.
Po drodze występuje naprawdę wiele pauz ćwierćnutowych.
Nie daj się zwabić w pułapkę tych pauz.
Jeśli będziesz grać każdą pauzę, cały fragment będzie się zatrzymywać.
To jest ważne. To jedna z rzeczy, które robią wszyscy fleciści. Czasami widzimy
pauzę i myślimy: „lepiej wezmę oddech”.
Naprawdę nie potrzebujesz robić wdechu przy każdej pauzie.
Robiąc wdech za każdym razem, masz szansę eksplodować około 16. taktu.
Po prostu zagraj to tak, jakby była to jedna fraza.
Po początkowym wyczerpaniu uzyskujesz tę frazę.
Potem jest pauza i ciąg dalszy.
Kolejna pauza.
Podczas tych pauz
słychać akordy skrzypcowe. Są one bardzo, bardzo ciche.
Melodia grana w ten sposób, z zaznaczoną każdą pauzą, może być bardzo przerywana.
Wyobraź sobie, że jest to naprawdę bardzo długa fraza i zrób głęboki wdech.
Nie rób wdechu przy każdej pauzie
i spróbuj zagrać to w całości do samego końca.
Należy też pamiętać, aby nie przesadzić z crescendami i decrescendami.
Uważam, że są one bardziej środkiem wyrazu,
więc może zmień vibrato.
Nie odgrywaj tylko wielu beczkowatych części, bo to po prostu brzmi śmiesznie.
Pamiętaj tylko o zachowaniu tego ostatniego fragmentu. Brahms zapisał crescendo przez dwa ostatnie takty,
więc nie pozwól, aby po przejściu do niskiego rejestru dźwięk zniknął. Podtrzymuj go tam
i ciągle dmuchaj, ciesząc się tym, że to jest
jedna z tych solówek, w których naprawdę możesz grać głośniej od orkiestry.
Flet piccolo
Niektórzy z Was mogą chcieć wziąć udział w przesłuchaniu, grając na piccolo.
Nie jestem ekspertem w zakresie fletu piccolo, ale mogę Wam dać kilka wskazówek.
Grając na piccolo, koniecznie należy pamiętać, aby ciągle dmuchać.
Wiele osób przestaje dmuchać i dźwięk po prostu znika.
Jest kilka utworów , które można zagrać. Jest IV Symfonia Czajkowskiego, której
jednak dzisiaj dla Was nie zagram.
Warto również zagrać uwerturę do Semiramidy.
Jest ona dosyć trudna, ponieważ zawiera wiele powtarzanych nut.
Użyjcie tego samego podejścia, co w przypadku fragmentów dla fletu.
Po prostu pamiętaj o zachowaniu stałego tempa.
Mam nadzieję, że niektóre z tych porad okażą się przydatne.
Z niecierpliwością czekam na Wasze filmy.
Nie zapominajcie, że jeśli macie pytania na temat przedstawionych utworów
lub po prostu dotyczące grania na flecie,
będę mógł odpowiedzieć na niektóre z nich przez internet.
Czekamy na Was i życzymy powodzenia.
Londyńska Orkiestra Symfoniczna