Tip:
Highlight text to annotate it
X
Jones: Witam na profesjonalnej lekcji gry na puzonie
Orkiestry symfonicznej YouTube.
Nazywam się Katie Jones
i gram na drugim prowadzącym puzonie
w Londyńskiej Orkiestrze Symfonicznej.
Pierwszy fragment, o którym dziś porozmawiamy,
to „Cwał Walkirii” Wagnera
pochodzący z jego opery „Walkiria”.
Był to mój osobisty zestaw na przesłuchania,
począwszy od lat szkolnych, aż po moją profesjonalną karierę.
To jeden z pierwszych kompozytorów umieszczających puzon
w kontekście melodycznym,
a nie tylko w partiach sakralnych czy chóralnych.
Oto kilka uwag na temat grania tego fragmentu.
Jeśli to możliwe, posłuchaj kilku nagrań.
Przećwicz sposób, w jaki puzon
wpasowuje się w muzykę całej orkiestry.
Instrumenty smyczkowe mają w trakcie tej muzyki wiele płynnych
przejść szesnastkowych,
nie ma więc miejsca na żadne manewry
czy choćby vibrato w naszej melodii.
Utrzymuj dobry, pełny dźwięk
bez załamywania lub nadmiernej twardości,
wyraźnie akcentując dolną szesnastkę,
ponieważ nie zleje się to z orkiestrą.
[Cwał Walkirii]
Jeśli natomiast zastanawiasz się, jak można by spróbować
uzyskać lepszy efekt w trakcie gry
lub, konkretnie, jak gram to ja,
to spróbuj podzielić rytm.
Spróbuj zagrać całość w samych szesnastkach.
Na przykład...
[granie szesnastek]
Jeśli chodzi o rytm, to musisz pamiętać,
aby naprawdę szybko poruszać suwakiem
pomiędzy ósemką z kropką a szesnastką.
Możesz też spróbować tej melodii w metrum 3/4.
[granie Cwału Walkirii w metrum 3/4]
Powoduje to położenie nacisku
na inna nutę w tym fragmencie,
dzięki czemu możesz naprawdę usłyszeć, jak spada strojenie.
Jeśli masz trudności z koordynacją suwaka
i języka, spróbuj wykonać to naprawdę powoli,
wdmuchując jedynie powietrze w instrument,
albo też spróbuj zanucić ten fragment.
Na przykład... [rytmiczne dmuchanie]
Pozwoli Ci się to upewnić, że wdmuchujesz powietrze
na początku nut,
a język jest dokładnie we właściwym położeniu.
Kolejnym fragmentem, który omówimy,
jest „Marsz węgierski” Berlioza z „Potępienia Fausta”.
W rzeczywistości Berlioz napisał
„Marsz węgierski”
jeszcze przed napisaniem „Potępienia Fausta”
i właśnie dlatego „Potępienie Fausta”
jest umiejscowione tam na samym początku.
Jedna uwaga: Berlioz był przyzwyczajony do używania
mniejszych puzonów w czasie komponowania we Francji
niż w Niemczech,
a więc i prawdopodobnie mniejszych od tego, na którym właśnie grasz.
Niekiedy dobrze jest grać Berlioza
na małym instrumencie.
Tak właśnie grałam „Symfonię fantastyczną”
na początku tego lata.
Berlioz nie był najwyraźniej
zwolennikiem puzonów altowych,
mówiąc, że większość dobrych muzyków
może uzyskać odpowiednie nuty na puzonie tenorowym,
i znacznie bardziej wolał dźwięk puzonu tenorowego.
Cały problem w tym fragmencie leży w podziale.
Ważne jest, aby nie spóźniać się na krótkich nutach
i uważać na strojenie –
różnice między półtonami
a całymi tonami.
[Marsz węgierski]
W przypadku tego fragmentu,
podobnie jak robiliśmy to z Wagnerem, możesz
wydobyć go z jego rytmicznego kontekstu.
To naprawdę rozjaśnia, tak jak już mówiłam,
różnicę między półtonami
a całymi tonami.
Spróbuj na przykład zagrać to w tym rytmie.
[wolniejszy rytm]
Dwie szesnastki, potem ósemka.
I dokładnie tak samo rytm można odwrócić –
ósemka, a potem dwie szesnastki –
albo zagrać całość jako triolę.
To służy tylko do uwidocznienia pewnych
niedociągnięć, takich jak kiepskie strojenie.
Stosowałam ten sposób podczas ćwiczeń
do dzisiejszego występu.
Musisz też naprawdę wsłuchać się w resztę orkiestry
podczas taktów przerwy.
Granie fragmentów z taktami przerwy jest zawsze dość trudne.
Pozwól, aby ten rytm był ciągle słyszalny w Twojej głowie.
Chciałabym powiedzieć kilka słów
o Ferdynandzie Davidzie.
Istnieje wiele wersji tego utworu,
a ich rytmy bywają nieco kontrowersyjne.
Powiedz w swoim filmie, z której wersji korzystasz,
żebyśmy to wiedzieli.
Ten utwór to Twoja szansa, żeby muzycznie zabłysnąć.
Pokaż nam coś interesującego.
Pamiętaj, że każda muzyka albo dokądś zmierza, albo
po prostu odchodzi w nieznane.
Pozwól sobie usłyszeć w głowie akompaniament,
ponieważ z pewnością nie będziesz mieć akompaniatora.
I nie graj tego utworu tak po prostu od początku do końca,
gdy będziesz go ćwiczyć.
Wyciągnij trudniejsze takty z kontekstu
i poćwicz je osobno,
próbując na przykład zmieniać rytmy,
tak aby usłyszeć niektóre rzeczy w zupełnie inny sposób.
Ostatnim fragmentem, o którym dziś porozmawiamy,
jest III Symfonia Schumanna.
Zawsze wolałam grać ten utwór na puzonie altowym,
ale jeśli takiego nie masz, ocena nie będzie w żaden sposób
obniżana za granie na puzonie tenorowym.
Schumann był najwyraźniej zainspirowany widokami
wzdłuż rzeki Ren,
kiedy pisał swoją III Symfonię,
a w szczególności jej IV część, która, jak się mówi,
przedstawia piękną katedrę w Kolonii.
Byłoby to bardzo trafne porównanie, ponieważ w XIX wieku
puzony były bardzo powszechnie stosowane do przedstawiania muzyki sakralnej
oraz muzyki chóralnej.
Wszystkie indywidualne części partii puzonu
znajdują się mniej lub bardziej w zakresie wokalnym.
Partia puzonu zachowuje również
dominującą harmonię.
Oczywiście musisz uważać na wysokość tonu,
ale gdy już wtopisz się w orkiestrę,
musisz naprawdę dobrze wsłuchać się w całą resztę tej partii oraz w to,
gdzie Twoja nuta leży w akordzie.
Zagraj ten fragment tak płynnie, jak tylko potrafisz.
Utrzymuj pełną długość nut
przed przesunięciem suwaka.
Staraj się nie skupiać na górnym Es.
To nie jest punkt kulminacyjny tej części.
[III Symfonia Schumanna]
Kiedy mam zagrać ten utwór,
czy na przykład Tuba Mirum z „Requiem” Mozarta,
zawsze staram się przećwiczyć je
wolniej niż sądzę,
że będę musiała je zagrać,
a nawet ciszej niż wiem,
że będę musiała zagrać je z orkiestrą.
Powoduje to pewne utrudnienie i dyskomfort,
dzięki czemu, gdy zaczniesz grać z orkiestrą,
będzie się to wydawać dużo prostsze.
Dziękuję za obejrzenie tej profesjonalnej lekcji
dla Orkiestry symfonicznej YouTube.
Mam nadzieję, że chociaż jedna drobna uwaga z tego, co powiedziałam,
będzie przydatna w Twoich przygotowaniach do przesłuchań.
Naprawdę nie mogę się już doczekać, żeby wkrótce
obejrzeć te filmy.
Życzę Ci więc powodzenia przy aplikowaniu.