Tip:
Highlight text to annotate it
X
Howards End EM Forster rozdziale 12
Charles nie musi być niespokojny. Panna Schlegel nigdy nie słyszał o jego
dziwna prośba matki.
Miała o tym słyszeć po latach, kiedy zbudował swoje życie inaczej, i
było dopasować się do sytuacji, jak nagrobek z rogu.
Jej umysł był zgięty na innych pytań teraz, a przez jej też zostałby on odrzucony
jako fantazję nieważne. Była rozstanie z tych Wilcoxes dla
po raz drugi.
Paweł i jego matka, falowanie i wielka fala, gdyby płynęła w jej życiu i spłynęła z
to na zawsze.
Tętnienie opuścił żadnych śladów za: fala była usłana u jej stóp fragmentów wyrwanych
z nieznanym.
Ciekawy poszukiwaczem, stanęła na chwilę na skraju morza, który mówi tak mało,
ale mówi mało, i obserwował wychodzących z tej ostatniej fali ogromnego.
Jej przyjaciel zniknął w agonii, ale nie wierzyła w degradacji.
Jej wycofanie już wskazywały na inne rzeczy poza chorobą i bólem.
Niektórzy opuszczają nasze życie łez, inni z szalonej oziębłości; Pani Wilcox miały
średniego kursu, który tylko rzadziej natury może realizować.
Ona trzymała proporcji.
Ona powiedziała trochę jej ponurą tajemnicę do swoich przyjaciół, ale nie za dużo, miała zamknięte
w górę serca - prawie, ale nie całkowicie.
Dlatego, jeśli istnieje zasada, że powinniśmy umrzeć - ani jako ofiary, ani jako
fanatyk, ale jako marynarz, który może przywitać z równą oka głębokiej, że jest
wprowadzania, a brzeg, że musi opuścić.
Ostatnie słowo - co byłoby - już z pewnością nie zostało powiedziane w Hiltonie
cmentarz. Ona nie umarł.
Pogrzeb nie jest śmierć, nie bardziej niż chrzest jest urodzenie lub związek małżeński.
Wszystkie trzy są niezgrabne urządzenia, nadchodzi zbyt późno, teraz zbyt wcześnie, przez co
Społeczeństwo zarejestrować szybkie ruchy człowieka.
W oczach Margaret Pani Wilcox uciekł rejestracji.
Ona wyszła z życia obrazowo, własną drogę, a pył nie był tak naprawdę kurz jak
Zawartość tej ciężkiej trumny, obniżony uroczyste aż spoczęła na prochu
ziemia, nie kwiaty tak całkowicie zmarnowany jak
z chryzantemy, że mróz musi mieć zwiędła, zanim rano.
Margaret kiedyś powiedziała, że "kochał przesądy".
To nie była prawda.
Niewiele kobiet próbował jeszcze usilniej się przebić nawarstwień, w którym ciało i
dusza jest zanurzony. Śmierć pani Wilcox pomógł jej w
jej praca.
Widziała trochę jaśniej niż dotychczas, co człowiek jest i do czego może
aspirują. Relacje prawdziwsze błyszczały.
Być może to ostatnie słowo byłoby nadziei - nadziei nawet na tej stronie grobu.
Tymczasem mogła interesować się ocalałych.
Pomimo swoich obowiązków świątecznych, pomimo jej brata, Wilcoxes nadal
odgrywają istotną rolę w jej myśli. Widziała tak wiele z nich w finale
tydzień.
Nie byli "jej rodzaj," były często podejrzane i głupi, a niedobór, gdzie
ona celował, ale zderzenie z nimi stymuluje ją i poczuła zainteresowanie
że verged do gustu, nawet dla Karola.
Pragnęła, aby chronić je, a często czułem, że mogą ją chronić, doskonali
gdzie była niewystarczająca.
Minąwszy skałach emocji, wiedzieli tak dobrze, co robić, do kogo wysłać na, ich
ręce były na wszystkich linach, mieli piasek, jak i zbryleń, a ona wyceniana żwiru
ogromnie.
Prowadzili życie, że nie mogła dojść do - zewnętrznej życia "telegramów i
gniew ", która wybuchła, gdy Helen i Paul dotknął w czerwcu, a już wybuchła
znowu drugi tydzień.
Margaret to życie było pozostać realną siłą.
Nie mogła gardzić go, jak Helen i Tibby wpływ zrobić.
Zapoczątkował on takie cnoty jak schludność, decyzji i posłuszeństwa, cnoty
sekund rank, bez wątpienia, ale oni tworzą naszą cywilizację.
Tworzą one charakter zbyt; Margaret nie mogła w to wątpię: oni zachować duszę od
staje niechlujstwa. Jak śmiesz Schlegels gardzić Wilcoxes, kiedy
zajmuje wszystkie rodzaje zrobić świat?
"Czy nie za dużo brood", napisała do Helen, "o wyższości niewidzialny dla
widziałem. To prawda, ale brood na nim jest średniowieczny.
Nasza działalność nie jest przeciwstawienie dwóch, ale ich pogodzenia. "
Helen odpowiedziała, że nie miał zamiaru rozmyślać na taki temat nudny.
Czego jej siostra zabrać ją do?
Pogoda była wspaniała. Ona i Mosebachs poszedł na sankach
na wzgórzu tylko że Pomorze chwalił. Było fajnie, ale przepełnione, dla reszty
Pomorza poszedł tam.
Helen kochany kraj, a jej list zajaśniała wysiłku fizycznego i poezji.
Mówiła o scenerii, cichym sierpniu; z pól śnieg odzianych, z ich
scampering stada jeleni, rzeki i jej wejście osobliwy do Morza Bałtyckiego; z
Oderberge, tylko trzysta metrów
wysoki, z których jeden zjechał zbyt szybko z powrotem do Pomorskiej równinach, a jeszcze
te Oderberge były prawdziwe góry, z sosnowych lasów, strumieni i poglądów kompletne.
"To nie jest wielkość, że liczy się tak samo jak sposób rzeczy są ułożone".
W innym ustępie Odniosła się do pani Wilcox życzliwie, ale wieści miał
nie ugryzł się w nią.
Nie zdawałem sobie sprawy, akcesoria śmierci, które są w pewnym sensie bardziej niezapomniany
niż samej śmierci.
Atmosfera ostrożności i donosów, w środku człowieka
Ciało coraz bardziej żywe, ponieważ była w bólu, koniec tego organu w Hiltonie
cmentarz; przeżycie czegoś, co
zasugerował, nadzieja, żywa kolei przed codziennymi radości powszedni; - wszystko to
zostały utracone do Helen, kto tylko czuł, że przyjemna pani może teraz być przyjemne nie
dłużej.
Wróciła do Place Wickham pełnym własnych spraw - ona miała kolejną propozycję -
i Margaret, po chwili wahania, był zadowolony, że powinno tak być.
Propozycja nie była poważna sprawa.
To była praca z panną Mosebacha, która poczęła duży i patriotyczne
Pojęcie odzyskania swoich kuzynów do Ojczyzny przez małżeństwa.
Anglia grał Paul Wilcox i stracił; Niemcy grał Herr Forstmeister kogoś -
Helen nie pamiętam jego nazwiska.
Herr Forstmeister mieszkał w lesie, stojąc na szczycie Oderberge roku
poinformował swego domu Helen, czy raczej zwróciła uwagę klina sosen
, w którym leżał.
Ona wykrzyknęła: "O, jakże piękna! To miejsce dla mnie! "I
wieczór Frieda pojawił się w jej sypialni.
"Mam wiadomość, drodzy Helen", itd., i tak miała, ale było bardzo miło, gdy
Helen śmiał; całkiem zrozumiałe - las zbyt samotny i wilgotno - całkiem zgodził się, ale
Herr Forstmeister wierzył, miał pewność, że jest inaczej.
Niemcy stracili, ale z dobrego humoru, trzymając męskość świata, czuła
obowiązek wygrać.
"I nie będzie nawet ktoś do Tibby," stwierdziła Helen.
"Nie teraz, Tibby, pomyśl że; Frieda jest zaoszczędzenie nawet małą dziewczynkę dla Ciebie, w świni-
ogony i białe pończochy czesankowej, ale nogi w pończochach są różowe, jak gdyby
Dziewczynka miała zdeptany w truskawki.
Rozmawiałem zbyt wiele. Moja głowa boli.
Teraz mówisz ". Tibby zgodził się porozmawiać.
On też był pełen swych własnych sprawach, bo właśnie było, aby spróbować się o stypendium
w Oxfordzie.
Mężczyźni byli w dół, a kandydaci zostało umieszczone w różnych uczelniach, i miał
kolacji w sali.
Tibby był wrażliwy na piękno, doświadczenie było nowe i dał
opis wizyty, która była prawie świecić.
Uniwersytet sierpnia i łagodny, nasączona bogactwa zachodnich powiatów
że służył on przez tysiąc lat, zaapelował jednocześnie do chłopca smaku: było
coś takiego mógł zrozumieć, a
zrozumiał to wszystko lepiej, bo była pusta.
Oxford jest - Oxford: nie tylko naczyniem dla młodzieży, jak Cambridge.
Być może chce jej więźniowie kochać go zamiast kochać się nawzajem, np. w
wszystkie zdarzenia miał być jego wpływ na Tibby.
Jego siostry wysłał go tam, że może zaprzyjaźnić się, bo wiedział, że jego
edukacja był zepsuty, i zerwał go od innych chłopców i mężczyzn.
Zrobił żadnych przyjaciół.
Jego Oxford Oxford pozostał pusty, i wziął do życia z nim, nie pamięć
blask, ale pamięć o kolorystyce.
Spodobało Margaret usłyszeć jej brat i siostra mówi.
Nie dostali na overwell reguły. Przez kilka chwil słuchała do nich,
uczucie starszych i łagodne.
Wtedy coś przyszło jej do głowy, a ona przerywa:
"Helen, mówiłem o biednej pani Wilcox, to smutne biznes?"
"Tak".
"Miałem korespondencję z synem. Był likwidacji majątku, i napisał do
pytają mnie, czy jego matka chciała mnie mieć nic.
Myślałem, że to dobry z niego, uważając Wiedziałem jej tak mało.
I powiedziała, że kiedyś mówił że dał mi prezent świąteczny, ale oboje zapomnieli
o tym później. "
"Mam nadzieję, Charles wziął podpowiedź." "Tak - to znaczy, jej mąż napisał
później, i podziękował mi za to, że mało łaskawy dla niej, a właściwie dał mi ją
srebrny vinaigrette.
Czy nie uważasz, że jest niezwykle hojny?
To uczyniło mnie lubią go bardzo.
Ma nadzieję, że nie będzie to koniec naszej znajomości, ale że ty i ja
go i zatrzymać przy Evie trochę czasu w przyszłości.
I jak pan Wilcox.
On zabiera swoją pracę - guma - to wielki biznes.
Wnoszę, że wprowadza się raczej. Karol jest w nim też.
Karol jest żonaty - całkiem małe stworzenie, ale nie wydaje się rozsądne.
Zabrali na płasko, ale teraz nie pojechał do domu we własnym zakresie. "
Helen, po przyzwoitej przerwie kontynuowała swoją uwagę Szczecina.
Jak szybko zmienia się sytuacja!
W czerwcu ona była w kryzysie, nawet w listopadzie mogła czerwienić i być nienaturalne;
teraz to był styczeń, a cała sprawa leżała zapomniana.
Patrząc wstecz na ostatnie sześć miesięcy, Margaret sobie sprawę z chaotyczną naturę naszego
codzienne życie, a jej różnica od uporządkowany sekwencji, które zostały sfabrykowane
przez historyków.
Rzeczywiste życie jest pełne fałszywych tropów i znaków placówek, które prowadzą donikąd.
Z nieskończonej wysiłkiem nerwów się do kryzysu, który nigdy nie nadejdzie.
Największe sukcesy zawodowe muszą wykazać stratę siły, które mogły usunąć
Góry i najbardziej nieudanych nie jest to, że człowieka, który bierze się nieprzygotowani,
ale tego, który przygotował i nigdy nie jest podjęta.
Na tragedię tego rodzaju naszym narodowym moralność jest odpowiednio cicho.
Zakłada on, że przygotowanie przed niebezpieczeństwem jest sam w sobie dobry, i że ludzie, podobnie jak
narody są lepiej rozłożyć przez życie w pełni uzbrojony.
Tragedia gotowości jest ledwie już obsłużony, zapisać przez Greków.
Życie jest rzeczywiście niebezpieczne, ale nie w sposób moralność chcieliby nam wmówić.
To jest rzeczywiście trudne do kontrolowania, ale istotą nie jest to walka.
Jest niesforny, ponieważ jest to romans, a jego istotą jest romantyczny piękno.
Margaret nadzieję, że w przyszłości będzie tam mniej ostrożny, nie bardziej ostrożni,
niż miała miejsce w przeszłości.