Tip:
Highlight text to annotate it
X
Tłumaczenie: Agata Lipowska Korekta: Angelika Wrona
Pewnie myślicie, że jest wiele rzeczy, których nie mogę robić,
bo nie widzę.
To w dużej mierze prawda.
W zasadzie to potrzebowałam niewielkiej pomocy,
żeby wejść tu na scenę.
Ale jest też dużo rzeczy, które mogę robić.
To ja uprawiająca wspinaczkę po raz pierwszy.
Kocham sporty i mogę uprawiać wiele z nich,
jak pływanie, jazdę na nartach i rolkach, nurkowanie, bieganie i tak dalej.
Ale jest pewne ograniczenie:
potrzebuję czyjejś pomocy.
Chcę być niezależna.
Straciłam wzrok w wieku 14 lat, w wypadku na basenie.
Byłam aktywną i niezależną nastolatką
i nagle stałam się niewidoma.
Najtrudniejszą rzeczą dla mnie była utrata niezależności.
To co do tamtej chwili było proste, stało się dla mnie prawie niewykonalne.
Jednym z takich wyzwań były moje podręczniki.
Nie było wtedy komputerów osobistych,
nie było Internetu, nie było smartfonów.
Musiałam, więc prosić jednego z moich braci, żeby mi czytał.
Sama musiałam tworzyć moje własne książki w Braille'u.
Możecie to sobie wyobrazić?
Oczywiście moi bracia nie byli tym zachwyceni,
z czasem okazało się, że nigdy ich nie było, kiedy ich potrzebowałam.
(Śmiech)
Chyba starali się trzymać się ode mnie z daleka.
Nie mam do nich żalu.
Bardzo chciałam uwolnić się od polegania na innych.
Bardzo chciałam zainicjować coś nowego.
Cofnijmy się do połowy lat 80-tych.
Poznałam najnowsze technologie
i zadałam sobie pytanie:
jak to jest możliwe, że nie ma takiej technologii komputerowej,
która tworzyłaby książki w Braille'u?
Te niesamowite osiągnięcia technologiczne muszą być w stanie, pomagać też ludziom
z takimi ograniczeniami jak moje.
To wtedy rozpoczęła się moja podróż ku innowacji.
Zaczęłam rozwijać technologie cyfrowych książek,
takie jak cyfrowy edytor Braille'a, cyfrowy słownik Braille'a,
czy cyfrową sieć bibliotek Braille'a.
Dzisiaj każdy student, który ma problem ze wzrokiem, może czytać podręczniki
przy pomocy osobistego komputera i urządzeń mobilnych,
Braille'em lub głosowo.
Może was to nie dziwi,
w końcu w 2015 wszyscy mamy cyfrowe książki na swoich tabletach.
Braille stał się jednak cyfrowy na wiele lat przed cyfrowymi książkami,
już w późnych latach 80-tych, prawie 30 lat temu.
Silne i specyficzne potrzeby osób niewidzących
dały możliwość do stworzenia cyfrowych książek już wtedy.
To nie był pierwszy taki przypadek.
Historia pokazuje nam, że dostępność jest początkiem innowacji.
Telefon został wynaleziony podczas rozwijania narzędzia komunikacyjnego
dla osób niedosłyszących.
Również niektóre klawiatury powstały, żeby pomagać osobom niepełnosprawnym.
Podam wam teraz kolejny przykład z mojego życia.
W latach 90-tych ludzie wokół mnie zaczęli mówić o Internecie
i przeglądaniu stron internetowych.
Pamiętam, kiedy pierwszy raz weszłam do sieci.
Byłam zdumiona.
Każdego dnia, o każdej porze miałam dostęp do prasy.
Mogłam nawet sama wyszukiwać informacje.
Rozpaczliwe pragnęłam pomóc niewidomym uzyskać dotęp do Internetu.
Odkryłam sposoby na przedstawianie sieci przy pomocy syntezatora mowy,
co bardzo uprościło interfejs użytkownika.
[Dla niepełnospranych, to konieczność]
Dzięki temu udało mi się w '97 stworzyć czytnik ekranu (Home Page Reader),
najpierw po japońsku, a następnie przetłumaczony na 11 języków.
[Niedowidzący mogą czytać w Internecie!]
Kiedy stworzyłam czytnik ekranu,
otrzymałam wiele komentarzy od użytkowników.
Jeden, który wyjątkowo zapadł mi w pamięć, brzmiał:
"Dla mnie Internet jest malutkim oknem na świat."
Była to rewolucyjna chwila dla niewidomych.
Cyberświat stał się osiągalny,
a ta technologia, którą stworzyliśmy dla niewidomych, ma wiele zastosowań,
wybiegających daleko poza moje wyobrażenia.
Może ona pomóc kierowcom w odsłuchiwaniu e-maili,
albo może pomóc też tobie wysłuchać przepisu, kiedy gotujesz.
Dziś jestem bardziej niezależna,
ale to ciągle nie wystarcza.
Na przykład potrzebowałam pomocy, aby wejść tu na scenę.
Moim celem jest przyjście tu samodzielnie.
I nie tylko tu.
Mój cel to móc podróżować i robić to, co dla was jest proste.
Ok, pokażę wam teraz najnowsze technologie.
To jest aplikacja na smartfona, *** którą pracujemy.
(Wideo) Syntezator mowy: 15,5 metra do drzwi, idź prosto.
SM: Drugie drzwi prowadzą na zewnątrz. Drzwi są po twojej prawej stronie.
SM: Idzie Nick. Jest bardzo zadowolony.
Chieko Asakawa: Cześć Nick!
(Śmiech)
CA: Gdzie idziesz? Wyglądasz na zadowolonego.
Nick: Och, no przyjęli mój artykuł.
CA: To super! Gratuluję.
Nick: Dzięki. Czekaj, skąd wiedziałaś, że to ja, i że wyglądam na zadowolonego?
(Chieko i Nick śmieją się)
Mężczyzna: Cześć.
(Śmiech)
CA: Och...cześć.
SM: Nie mówi do ciebie, ale do swojego telefonu.
SM: Chipsy ziemniaczane.
SM: Gorzka czekolada z migdałami.
SM: Od wczoraj przytyłaś ponad 2 kilo, lepiej zjedz jabłko.
(Śmiech)
SM: Zbliżasz się.
SM: Jesteś u celu.
Teraz...
(Brawa)
Dziękuję.
Na obecną chwilę aplikacja kieruje mną
przez analizę sygnałów nawigacyjnych i czujników smartfona.
Pozwala mi to na poruszanie się po pomieszczeniach oraz na zewnątrz,
samodzielnie.
Jednak rozpoznawanie obrazu, pokazujące, kto się zbliża
i w jakim jest humorze, *** tymi częściami jeszcze pracujemy.
Rozpoznawanie mimiki jest bardzo ważne, bo dzięki temu jestem towarzyska.
Obecnie połączenie technologii może mi pomóc
zobaczyć prawdziwy świat.
Nazywamy to pomocą poznawczą.
Rozumie otaczający nas świat
i szepcze do mnie lub wysyła wibracje do moich palców.
Pomoc poznawcza wzmocni brakujące lub osłabione zdolności.
Innymi słowy nasze pięć zmysłów.
Ta technologia jest dopiero na początkowym etapie,
ale w końcu będę w stanie znaleźć salę na uczelni,
cieszyć się oglądaniem wystaw sklepowych
lub znaleźć miłą restaurację idąc ulicą.
To będzie niesamowite, jeśli będę w stanie znaleźć cię, zanim mnie zobaczysz.
Pomoc stanie się moim najlepszym przyjacielem, i twoim też.
Także jest to naprawdę duże wyznanie.
Jest to wyzwanie, które wymaga współpracy,
dlatego też tworzymy otwartą społeczność,
żeby przyspieszyć naszą działalność badawczą.
Jeszcze dziś rano ogłosiliśmy podstawowe technologie open-source,
które przed chwilą widzieliście w filmiku.
Nowym światem jest prawdziwy świat.
Społeczność niewidomych odkrywa techniczną granicę
i wytycza szlaki.
Mam nadzieję, że będę mogła z wami odkrywać tę nową epokę
i że następnym razem, kiedy będę na tej scenie,
dzięki technologii i innowacji,
będę mogła podejść tu
samodzielnie.
Dziękuję bardzo.
(Brawa)