Tip:
Highlight text to annotate it
X
KSIĘGA DRUGA ziemia pod Marsjanie rozdziale szóstym dzieło piętnastu dni
Od pewnego czasu stałem chwiejny na kopcu, niezależnie od mojego bezpieczeństwa.
W ramach tej cuchnący jaskini, z którego wyłonił myślałem o wąskim
intensywność tylko z naszym najbliższym bezpieczeństwo.
Nie zdawałam sobie sprawy, co się dzieje na świecie, nie przewidział tego
wstrząsająca wizja nieznanych rzeczy.
Spodziewałem się, aby zobaczyć Sheen w ruinach - znalazłem o mnie krajobraz, dziwne i
trupi, z innej planety.
W tym momencie dotknąłem emocji poza wspólnym szeregu ludzi, jeszcze jeden, który się
bestie biedni my dominują wie aż nazbyt dobrze.
Czułem się jak królik może poczuć powrocie do nory i nagle w obliczu
pracować z tuzin navvies ruchliwych kopania fundamentów domu.
Poczułem pierwszy pojęcia o rzeczy, które obecnie rósł całkiem wyraźnie w mojej głowie, że
uciskanych mnie przez wiele dni, poczucie detronizacji, w przekonaniu, że nie byłem
już mistrzem, ale zwierzę wśród zwierząt, pod piętą Marsa.
U nas byłoby to jak z nimi, czają się i patrzeć, biec i ukryć, strach i
imperium człowieka zmarł.
Ale tak szybko, jak to obcość zostały zrealizowane przeszedł, a mój dominującym motywem
stał się głód mojego postu długi i ponury.
W kierunku z dala od dołu widziałem, poza mur czerwony pokrytej łatą
ziemia ogród odkopał. To dało mi wskazówkę, a ja poszedłem po kolana,
a czasem na szyję głęboko w czerwonym chwast.
Gęstość chwast dał mi otuchy poczucie ukrycia.
Ściana była kilka sześć metrów wysokości, a kiedy próbowała wspinać się go znalazłem nie mogłem
unieść nogi do grzbietu.
Więc poszedłem z boku niego, i przyszedł do narożnika i rockwork, który umożliwił mi
aby dostać się na szczyt i upadek do ogrodu i pożądane.
Tu znalazłem kilka młodych cebulę, kilka Gladiolus żarówek i ilość niedojrzały
marchew, z których ja zabezpieczone, i, zakłócanie przez zrujnowany mur, udał się na moim
droga przez drzewa szkarłat i purpura
ku Kew - to było jak chodzenie przez alei gigantycznych kropli krwi - posiadał
z dwóch pomysłów: żeby więcej jedzenia, i wiotki, jak szybko iw miarę moich sił
dozwolone, z tego przeklętego regionie nieziemskiej z dołu.
Jakiś sposób dalej, w trawiastej miejscu była grupa grzybów, które również ja pożarcie,
i wtedy natknąłem się na brązowej kartce płynący płytkiej wodzie, gdzie łąki używane
być.
Te fragmenty pożywienia służyły tylko do zaostrzy mój głód.
Na początku byłem zaskoczony, w tym powodzi w gorącym, suchym latem, ale potem ja
odkrył, że było to spowodowane tropikalnym bujność czerwonym chwast.
Bezpośrednio ten niezwykły wzrost napotkał wodę to zaraz stało się
gigantyczny i niezrównaną płodności.
Jego nasiona były po prostu wylewa do wody z Wey i Tamizy, a jego
szybko rozwijających się i Titanic liści woda szybko zagłuszyły zarówno tych rzek.
W Putney, jak później zobaczyłem, most został prawie zagubiony w gąszczu tego zielska,
oraz w Richmond, także woda Thames wlewa się strumieniem szerokim i płytkim przez
łąki Hampton i Twickenham.
Jak woda rozprzestrzenia chwast za nimi, aż do ruin willi *** Tamizą
Dolina była przez pewien czas stracił w tym bagnie czerwonego, którego margines i zbadać, a wiele z
spustoszenie Marsjanie spowodował została ukryta.
W końcu czerwony chwast uległ niemal tak szybko jak się rozprzestrzenia.
Choroba cankering powodu uważa się, na działanie niektórych bakterii,
obecnie zajęte na nim.
Teraz w wyniku działania doboru naturalnego, wszystkie rośliny lądowe zostały nabyte
opór władzy przeciw chorób bakteryjnych--nigdy nie umierają bez ciężkiej
walczyć, ale mak zgnił jak rzeczy już nie żyje.
Liście stał bielone, a następnie pomarszczone i kruche.
Przerwali w najmniejszym dotyku, wody, które pobudziły ich wczesne
wzrost prowadzone ich resztki do morza.
Moja pierwsza ustawa o przyjście do tej wody było, oczywiście, ugasić pragnienie.
Piłem dużo go i poruszony impulsu, gryzł kilka liści czerwonego chwastów;
ale były wodniste i miał chore, metaliczny posmak.
Znalazłem woda była wystarczająco płytkie mi przedzierać się bezpiecznie, chociaż czerwony
chwastów utrudnione nogach trochę, ale powódź ewidentnie dostał głębiej w kierunku
rzeka, i odwrócił się z powrotem do Mortlake.
Udało mi się zrobić drogę, poprzez okolicznościowe ruinach swoich willach i ogrodzeń
i lampy, a więc obecnie mam z tym falę i ruszyłem na wzgórze
wychodząc ku Roehampton i wyszedł na Putney Common.
Oto sceneria zmieniła się od dziwnego i nieznane wraku
znajome: płaty ziemi wystawione dewastację cyklonu, aw kilku
metrów wynik chciałbym przyjść na doskonale
nienaruszone przestrzenie, domy z ich żaluzji trimly wyciągnąć i drzwi zamknięte, jak gdyby
Zostali na dzień przez właścicieli, albo tak, jakby ich mieszkańcy spali wewnątrz.
Mak był mniej obfity, a wysokie drzewa wzdłuż alei były wolne od czerwony
pnącze.
I polować na jedzenie wśród drzew, znajdując nic, a ja też nalot kilka
ciche domy, ale one zostały już podzielone i splądrowany.
I spoczął na okres pozostający do światła dziennego w krzakach, jest w moim enfeebled
stan, zbyt zmęczony, aby naciskać na. Przez cały ten czas nie widziałem człowieka, a nie
znaki Marsjan.
Natknąłem się na kilka psów głodny wyglądających, ale oba pospiesznie circuitously dala
z zaliczek Zrobiłam je.
Blisko Roehampton widziałem dwie ludzkie szkielety - nie organy Unii Europejskiej, szkielety,
wybrał czyste - i w lesie przez mnie znalazłem rozdrobnionych i rozproszonych kości kilku
koty i króliki i czaszki owcy.
Ale mimo że gryzł części te w ustach, nie było nic do dostałem od
im.
Po zachodzie słońca Walczyłem na wzdłuż drogi w kierunku Putney, gdzie myślę, że Heat-Ray
musi być używany z jakiegoś powodu.
A w ogrodzie poza Roehampton dostałem ilość niedojrzałych ziemniaków, wystarczającą
zawiesić mój głód. Z tego ogrodu jeden spojrzał na
Putney i rzeka.
Aspekt miejsca w zmierzchu był wyjątkowo pustkowiem: poczerniałe drzewa,
poczerniałe, ruiny opuszczone, a dół wzgórza arkusze rzeki wylewały, red-
zabarwione chwast.
A *** wszystkim - cisza. To napełniło mnie nieopisany terror do
myśleć, jak szybko, że zmiany spustoszenia nadeszła.
Przez pewien czas byłem przekonany, że ludzkość została zmieciony z życia, i że stałem
tam sam, ostatni człowiek pozostał przy życiu.
Ciężko przez górze Putney Hill natknąłem się na innym szkielecie, z ramionami przemieszczonych
i usunięto kilka metrów od reszty ciała.
Jak przebiegała byłem coraz bardziej przekonany, że zagłada ludzkości
był, z wyjątkiem takich maruderów jak ja, już realizowane w tej części
świat.
Marsjanie, pomyślałem, poszedł dalej i opuścił kraj desolated, szukając jedzenia
gdzie indziej.
Być może nawet teraz ich niszczy Berlin czy Paryż, czy to może być musieli
poszedł na północ.