Tip:
Highlight text to annotate it
X
CZĘŚĆ 2: Rozdział VI
Edna Pontellier nie mógł powiedzieć dlaczego, chcąc iść na plażę z Robertem, że
powinien w pierwszej kolejności zostały osłabione, a po drugie, podążając
posłuszeństwo wobec jednego z dwóch sprzecznych impulsów, które zmusiły ją.
Pewne światło zaczyna docierać do słabo w niej, - światło, które, ukazując
sposób, zabrania go.
W tym wczesnym okresie jej służono, lecz aby wprawiać w zakłopotanie jej.
Przeniósł ją do marzeń, do rozwagi, do cienia niepokoju, który zwyciężył
ją o północy, kiedy opuścił się do łez.
Krótko mówiąc, pani Pontellier zaczął realizować swoją pozycję we wszechświecie
człowieka, oraz do uznania jej stosunków jednostki do świata wewnątrz i na
o niej.
To może wydawać się ciężki waga mądrości zejść na duszę młodego
kobieta z dwudziestu ośmiu - być może więcej niż mądrość Ducha Świętego jest zwykle z przyjemnością
raczyć coś zrobić, aby każda kobieta.
Ale na początku rzeczy, o świecie, w szczególności, musi być niejasne, splątane,
chaotyczny i wyjątkowo niepokojące. Jak niewielu z nas kiedykolwiek wyjść z takich
początek!
Jak wiele dusz ginie w zgiełku!
Głos morza jest kuszące, nigdy nie przestając, szepcząc, domagają się, mrucząc,
zaproszenie duszy wędrować zaklęcie w otchłani samotności, aby zagubić się w
labirynty wewnętrznej kontemplacji.
Głos morza przemawia do duszy. Dotyk morza jest zmysłowy, otaczając
ciała w miękki, objąć blisko.
Rozdział VII
Pani Pontellier nie była kobietą uwagę na zwierzenia, charakterystyczne do tej pory
sprzeczne z jej naturą. Już jako dziecko mieszkała jej własne małe
życia wszystkich w sobie.
W bardzo wczesnym okresie miała zatrzymany instynktownie podwójnego życia - na zewnątrz
istnienia, który jest zgodny, wewnętrzne życie, które pytania.
Tego lata w Grand Isle zaczęła poluzować trochę płaszcz rezerwy
zawsze spowite nią.
Nie może być - nie musi być - wpływa zarówno subtelne i widoczne,
pracy w ich kilka sposobów, aby skłonić ją do tego, ale najbardziej oczywistym było
Wpływ Adele Ratignolle.
Nadmiernej urok Creole po raz pierwszy przyciągnął ją, Edna miała
zmysłową wrażliwość na piękno.
Wtedy szczerość kobiety całe życie, które każdy może czytać i
które tworzyły tak uderzające przeciwieństwie do swego zwykłego rezerwy - może to mieć
umeblowane link.
Kto może powiedzieć, co metali bogów stosowania w kucie subtelne więź, którą nazywamy
sympatii, które możemy również nazwać miłością.
Dwie kobiety poszedł rano do plaży razem, ramię w ramię, pod wielkim
biały parasol.
Edna panowały na Madame Ratignolle opuścić dzieci w tyle, choć
nie mógł skłonić ją do rezygnacji z zdrobnienie rolki ręczne, które Adele
błagał, aby mieć możliwość poślizgu w głąb kieszeni.
W niektórych niezrozumiały sposób uciekli od Roberta.
Spacerem do plaży nie było niemałej jeden, składający się tak jak z długiej, piaszczystej
ścieżki, na których sporadycznie i splątane wzrostu, który graniczy to po obu stronach wykonany
częste i nieoczekiwane inwazji.
Były akrów żółty rumianek dotarcia na obu dłoniach.
Dalej jeszcze, ogrody warzywne rozliczne, z częstymi małych plantacji
pomarańczy lub cytryny drzew interwencji.
Ciemnozielone klastrów błyszczały z daleka w słońcu.
Kobiety były zarówno piękne wysokości, Madame Ratignolle posiadających więcej
kobieca i dostojna postać.
Urok ciała Edna Pontellier w ukradł niepostrzeżenie na was.
Linii jej ciała były długie, czyste i symetryczne, to był organ, który
od czasu do czasu wpadł wspaniały stwarza, nie było sugestii wykończenia,
stereotypowy sposób płyty o tym.
Dorywczo i indiscriminating obserwatora, na marginesie, nie może rzucić drugi rzut oka
na rysunku.
Ale bardziej uczucie i rozeznania będzie miał uznawane szlachetne piękno
jej tworzenia, wdzięku stopnia równowagi i ruchu, co spowodowało Edna
Pontellier różni się od tłumu.
Miała na sobie fajne muślinu, że rano - biały, z falującą linią pionową brązu
poprzez uruchomienie go, również białym kołnierzykiem pościel i duży kapelusz, który miała
pochodzi z peg drzwiami.
Kapelusz wypoczęty żaden sposób na jej żółto-brązowe włosy, że pomachał trochę, była ciężka, a
trzymali w pobliżu głowy.
Madame Ratignolle, bardziej uważać na cerę, nie kręconego zasłoną z gazy o
głową. Miała na sobie rękawice dogskin, z rękawicami
że zabezpieczone jej nadgarstki.
Była ubrana w biały, z puszystość z plisami, że stał się jej.
Draperie i rzeczy fruwające którą nosiła nadaje jej bogate, wspaniałe piękno
jako poważniejsze linii nie mógł zrobić.
Było kilka łaźni wzdłuż plaży, budowy szorstki, ale solidny,
zbudowane z małych, galerie ochrony stoi woda.
Każdy dom składał się z dwóch komór, a każda rodzina w Lebrun jest opętany
przedział dla siebie, wyposażone w wszystkie akcesoria niezbędne do wanny i
wszelkie inne udogodnienia właścicieli może pragnienie.
Obie kobiety nie miał zamiaru kąpieli; one właśnie przechadzali się na plażę
na spacer i być sam, w pobliżu wody.
Pontellier i przedziałów Ratignolle sąsiaduje ze sobą pod jednym dachem.
Pani Pontellier przywiózł ją w dół za pomocą klucza z przyzwyczajenia.
Odblokowanie drzwi jej łazience weszła do środka, a wkrótce pojawił się, przynosząc
dywan, którą rozciąga się po podłodze galerii, a dwie wielkie poduszki z zasłoniętymi włosami
z katastrofy, która zajęła od frontu budynku.
Dwa zasiedli tam w cieniu ganku, obok siebie, z
plecami o poduszki i nogi rozszerzone.
Madame Ratignolle zdjęła zasłonę, wytarła twarz raczej delikatna
chusteczkę i podsycana się z wentylatora, który zawsze prowadzi zawieszone
gdzieś w jej osobą przez długi, płaski wąski.
Edna zdjęła kołnierz i otworzył jej sukienka na podgardlu.
Wzięła wentylatora od Madame Ratignolle i zaczął fan zarówno siebie i
towarzysza.
To było bardzo ciepło, a przez jakiś czas nic nie robili, ale uwagi na temat wymiany
ciepła, słońca, blasku.
Ale to nie był wiatr wieje, niepewny, sztywny wiatr bitą wody do
piana.
To powiewały spódnice z dwóch kobiet i przechowywać je przez jakiś czas prowadzi
regulacji, przystosowujące, chowając w, zabezpieczenie włosów szpilki i hat-piny.
Kilka osób zostało sportowych w pewnej odległości w wodzie.
Na plaży było bardzo spokojnie ludzi dźwięk o tej porze.
Pani w czarnym czytał jej nabożeństwa rano na ganku z sąsiedniego
łaźni.
Dwóch młodych miłośników wymieniały pragnienia ich serc "pod dzieci
namiot, które znalazły pusty. Edna Pontellier, rzucając oczy o,
wreszcie trzymał je w spokoju na morzu.
Dzień był jasny i prowadzone podziwiać aż do nieba poszła, nie było
kilka białe chmury zawieszone bezczynnie *** horyzontem.
Lateen żagiel był widoczny w kierunku Cat Island, i inni na południe
wydawało się niemal nieruchomo w oddali.
"Z kogo - tego, co planujesz" zapytał Adele jej towarzysza, którego oblicze
była oglądanego mało uwagi rozbawione, aresztowany przez wchłania
wyrażenia, które wydawało się, że zajęte i
stałych wszystkich funkcji w posągowa wypoczynku.
"Nic" zwróciło Pani Pontellier, z początku, dodając jednocześnie: "Co za głupota!
Ale wydaje mi się, jest to odpowiedź robimy instynktownie na takie pytanie.
Chcę zobaczyć ", mówiła, odrzuciwszy w tył głowę i mrużąc oczy, aż się dobrze
świeciły jak dwa żywe punktów świetlnych.
"Pozwól mi zobaczyć. I właściwie nie była świadoma myśli
nic, ale może mogę odtworzyć moich myśli ".
"Oh! nic nie szkodzi! "zaśmiał się Madame Ratignolle.
"Nie jestem aż tak wymagający. Pozwolę ci się tym razem.
To jest naprawdę zbyt gorąco, aby myśleć, szczególnie myśleć o myśleniu. "
"Ale dla zabawy", utrzymywał Edna.
"Przede wszystkim, na widok wody rozciąga się tak daleko, ci nieruchomo
żagle na tle błękitnego nieba, wykonane pyszne zdjęcie, które chciałem po prostu siedzieć
i patrzeć.
Gorący wiatr bije w twarz uświadomiła mi, że - bez związku, że mogę
ślad letni dzień w Kentucky, z łąki, które wydawały się tak duże jak ocean
Bardzo mała dziewczynka idzie przez trawy, która była wyższa niż jej talii.
Rzuciła swoje ramiona, jakby basen gdy szła, pokonując wysokich traw jako jeden
uderza w wodzie.
O, widzę połączenie teraz! "" Gdzie idziesz, że dzień w Kentucky,
chodzenie po trawie? "" Nie pamiętam teraz.
Właśnie szedłem ukośnie duże pole.
Moje słońce maski utrudniał widoku.
Widziałem tylko kawałek zielonego przede mną i poczułem, jak muszę chodzić na
na zawsze, bez wchodzenia do końca. Nie pamiętam, czy ja się bałam
lub przyjemność.
Musiałem rozrywki.
"Prawdopodobnie nie była to niedziela", śmiała się, "a ja uciekam od modlitwy, od
Presbyterian na usługi w duchu mroku przez mojego ojca, że dreszcze mnie jeszcze
myśleć. "
"A czy prowadzi od modlitwy od zawsze, ma chere?" Zapytał Madame
Ratignolle rozbawiony. "Nie! o, nie! "
Edna pośpieszył do powiedzenia.
"Byłem trochę bezmyślne dziecko w tamtych czasach, tuż po mylące impuls
bez pytania.
Wręcz przeciwnie, w trakcie jednego okresu mojej religii życie miało firma posiada na mnie;
po miałam dwanaście lat i do-do - dlaczego, przypuszczam, że do tej pory, choć nigdy nie myślałem,
wiele na ten temat - po prostu pędzonych przez zwyczaj.
Ale wiesz, "urwała, obracając ją szybko oczy na Madame Ratignolle i
pochylony do przodu, trochę tak aby twarz dość blisko, że jej towarzysza,
"Czasami czuję się latem tego roku, jak gdybym był
spacery po zielonej łące znów bezczynnie, bez celu, bezmyślny i niekierowanych ".
Madame Ratignolle Położyła dłoń na które pani Pontellier, który był przy niej.
Widząc, że ręka nie została wycofana, ona uścisnęła ją mocno i serdecznie.
Ona nawet pogłaskał go nieco, czule, z drugiej strony, mrucząc półgłosem
"Cherie Pauvre".
Akcja była na początku trochę mylące Edna, ale tylko pożyczył sobie łatwo
na delikatne pieszczoty Creole jest.
Nie był przyzwyczajony do zewnątrz i mówi wyraz miłości, ani w
sama lub w innych.
Ona i jej młodsza siostra Janet, pokłócił się dużo przez życie
niefortunny zwyczaj.
Jej starsza siostra, Małgorzata, stateczna i godny, prawdopodobnie z konieczności zakłada
stateczna i housewifely odpowiedzialności za wcześnie w życiu, ich matka zmarła
gdy byli dość młodzi, Margaret nie była wylewna, była praktyczna.
Edna miała sporadyczne dziewczyna, ale czy przypadkowo lub nie, wydawało się,
zostały wszystkie jednego typu - samodzielne.
Ona nigdy nie zorientował się, że rezerwy swojej postaci miał wiele, być może wszystko,
z tym zrobić.
Jej bliskim przyjacielem w szkole był jednym z intelektualnych raczej wyjątkowych
darów, który napisał dobrze brzmiące eseje, które Edna podziwiał i starał się naśladować;
i się z nią rozmawiała i świeciły ***
Klasyka angielski, a czasami uznawał religijnych i politycznych kontrowersji.
Edna często zastanawiał się w jednym skłonności, które czasami się wewnętrznie zakłóciło jej
nie powodując żadnych manifestacji na zewnątrz pokazać lub z jej strony.
W bardzo wczesnym wieku - być może były, gdy przemierzali ocean falujące trawy -
Przypomniała sobie, że była namiętnie zakochany w godnej i
smutnych oczach oficera kawalerii, który odwiedził ojca w Kentucky.
Nie mogła opuścić jego obecność, kiedy był tam, ani usunąć jej oczy z jego
twarz, która była czymś w rodzaju Napoleona, z zamkiem z czarnymi włosami nie w całej
czoło.
Ale oficer kawalerii stopiony niepostrzeżenie z jej istnienia.
Innym razem jej uczucia są głęboko zaangażowani przez młodego pana, który odwiedził
pani na sąsiedniej plantacji.
To było po udali się do Mississippi, aby żyć.
Ten młody człowiek był zaręczony z panną, a oni czasami nazywane
na Margaret, jazdy na popołudnia w buggy.
Edna było trochę brakuje, tylko połączenie w jej nastolatków, a świadomość, że ona
się nic, nic, nic do zaangażowany młody człowiek był gorzki
nieszczęście dla niej.
Ale on też poszedł drogą marzeń. Była dorosła młoda kobieta, kiedy miała
wyprzedzony przez co ona ma być punktem kulminacyjnym jej los.
To było wtedy, gdy twarz i postać wielkiego tragika zaczął ją prześladować wyobraźni
i mieszać jej zmysły. Utrzymywanie się zauroczenie pożyczył
aspektem autentyczności.
Beznadziejności to kolorowe to wzniosłe tony wielką pasją.
Obraz z tragika stał enframed na jej biurku.
Każdy może posiadać portret tragika bez ekscytujące podejrzenia lub
komentarz. (To był złowrogi refleksji, które ona
pielęgnowany.)
W obecności innych wyraziła podziw dla jego wzniosłych darów, jak ona
przekazał zdjęcie się i mieszkał na wierność podobieństwo.
Gdy tylko ona czasami podniósł ją i pocałował namiętnie szkła na zimno.
Jej małżeństwo z Leonce Pontellier czysto wypadku, w tym zakresie
przypominające wiele innych małżeństw, które podszywają się dekrety Fate.
To było w środku jej sekret ogromnej pasji poznała go.
Zakochał się, jak ludzie są w zwyczaju robić, i przycisnął jego garnitur
gorliwością i zapałem, które nie pozostawiały nic do życzenia.
On cieszy ją, jego absolutne oddanie jej schlebia.
Ona zdawało było współczucie myśli i smaku między nimi, w którym wyobraźnia ona
mylił.
Dodaj do tego gwałtowny sprzeciw jej ojca i siostra Margaret jej
małżeństwo z katolikiem, i musimy szukać dalszych na motywy, które doprowadziły ją do
zaakceptować Monsieur Pontellier dla swego męża.
Szczyt szczęścia, które byłyby małżeństwa z tragika, nie było dla
się w tym świecie.
Jak oddaną żoną człowieka, który ją czcili, czuła, że odbierze jej miejsce
pewną godność w świecie rzeczywistości, zamykając portale zawsze za nią na
sferze romans i marzenia.
Ale to nie było na długo przed tragika poszedł do przyłączenia się do oficera kawalerii i
zaangażowany młody mężczyzna i kilka innych; i Edna znalazła się twarzą w twarz z
rzeczywistości.
Ona polubił się z mężem, zdając sobie sprawę z niektórych nieodpowiedzialnych zadowolenie, że
śladu pasji i ciepła nadmierne i fikcyjne kolorowe jej uczucia,
zagrażające jego rozwiązaniu.
Lubiła swoje dzieci w nierównej, sposób impulsywny.
Ona czasami zebrać je namiętnie do jej serca, ona będzie
czasem o nich zapomnieć.
Rok wcześniej spędzili część lato z Pontellier babcię
Iberville.
Poczucie bezpieczeństwa w odniesieniu do ich szczęścia i dobrobytu, że nie brakuje im wyjątkiem
z okazjonalnymi tęsknoty intensywne. Ich nieobecność była swego rodzaju ulgę, choć
ona nie przyznać się do tego, nawet do siebie.
Wydawało się, by ją uwolnić od odpowiedzialności, która miała ślepo założyć, i dla których
Los nie był wyposażony jej.
Edna nie ujawnił tak wiele, jak to wszystko Madame Ratignolle że letni dzień, kiedy
Siedział z twarze zwrócone do morza. Ale spora część to uciekł jej.
Włożyła głowę na ramieniu pani Ratignolle jest.
Ona była zaczerwieniona i czuł się pijany na dźwięk własnego głosu i
przyzwyczajeni smak szczerości.
To mętne jej jak wino, lub jak pierwszy oddech wolności.
Nie było gwar głosów zbliża. To był Robert, otoczony przez stado
dzieci, szukając dla nich.
Dwa małe Pontelliers z nim byli, i niósł Madame Ratignolle niewiele
dziewczyna w jego ramionach.
Były też inne dzieci obok, a dwie pielęgniarki pokojówki następnie, patrząc przykre
i podał się do dymisji.
Kobiety od razu wstała i zaczęła się trząść ich draperie i zrelaksować się ich
mięśni. Pani Pontellier rzucił poduszki i dywanik
do łaźni.
Dzieci wszystkich scampered się do markiza, i tam stali w kolejce,
Spoglądając na miłośników przeszkadzam, wciąż wymiany ślubów i wzdycha.
Miłośnicy wstał, tylko protest cicho i szedł powoli gdzieś
innego.
Dzieci posiadał się z namiotu, a pani Pontellier podszedł do przyłączenia
nich.
Madame Ratignolle prosił Robert towarzyszyć jej do domu, poskarżyła
z skurcz w jej ciało i sztywność stawów.
Pochyliła się draggingly na rękę, gdy szli.
Rozdział VIII
"Zrób mi przysługę, Robert," mówił piękna kobieta u jego boku, prawie tak szybko jak ona
i Robert rozpoczęli powolny, powrotnej drodze.
Spojrzała w jego twarz, opierając się na ramieniu w cieniu otaczanie
parasol, który miał zniesione.
"To prawda, tyle, ile chcesz", wrócił, spoglądając jej w oczy, że
były pełne refleksji, ale i spekulacje.
"Ja tylko poprosić o jedną, niech pani Pontellier sam."
"Tiens" zawołał z nagłym, śmiać chłopięcy.
"Voila que Madame Ratignolle est Jalouse!"
"Bzdura! Jestem na serio; mam na myśli to, co mówię.
. Niech pani Pontellier sam "" Dlaczego? "Spytał się rosnące na poważnie
jego towarzysza nagabywania.
"Ona nie jest jednym z nas, ona nie jest, jak my. Ona może zrobić nieszczęsny błąd z
biorąc poważnie. "
Jego wypiekami na twarzy z irytacji, i zdjął miękki kapelusz zaczął go pobić
niecierpliwie na nogę jak On postępował. "Dlaczego nie powinna mnie poważnie?" On
domagał się ostro.
"Czy jestem komediant, clown, jack-in-the-box?
Dlaczego nie powinna? Jesteś tubylców!
Nie mam cierpliwości do Ciebie!
Am I zawsze musi być traktowane jako cecha zabawny program?
Mam nadzieję, że pani Pontellier bierze mnie poważnie.
Mam nadzieję, że ma rozeznanie wystarczy znaleźć we mnie coś poza blagueur.
Gdybym sądził, że żadnych wątpliwości - "" Och, wystarczy, Robert! "Ona włamał się do jego
podgrzewane wybuchu.
"Nie myślimy o tym, co mówisz.
Mówisz ze o tak mało refleksji, jak możemy się spodziewać z jednej z tych
dzieci tam gra w piasku.
Jeśli nie zwracaliśmy się do każdej kobiety zamężne tutaj kiedykolwiek oferowany z zamiaru
bycia przekonujące, nie będzie pan wszyscy wiemy, aby być, i
nie będzie się nadawać do skojarzenia z żony i córki, którzy zaufanie. "
Madame Ratignolle mówił, co ona uważa się, że prawa i ewangelii.
Młody mężczyzna wzruszył ramionami niecierpliwie.
"Oh! dobrze! To nie to "trzaskanie kapelusz w dół
gwałtownie na jego głowie.
"Powinnaś czuć, że takie rzeczy nie są pochlebne do powiedzenia kolegów."
"Jeśli całe nasze współżycie polega na wymianie komplementów?
Ma foi! "
"To nie jest przyjemne mieć kobieta powiedzieć -" mówił dalej, przez zaniedbanie, ale
zrywając się nagle: "Teraz, gdybym był jak Arobin-pamiętasz Alcee Arobin i że
Historia żony konsula w Biloxi? "
I opowiedział historię Alcee Arobin i konsul żony, a drugi o
tenor z francuskiego Opera, którzy otrzymali pisma, które nigdy nie powinny były zostać
pisemnej, a jeszcze inne historie, poważne i
gejów, do pani Pontellier i jej możliwe skłonność do podejmowania młodych ludzi poważnie
najwyraźniej zapomniał.
Madame Ratignolle, kiedy odzyskał jej domku, wszedł do podjęcia godzinę
odpoczynku, który uważała za pomocne.
Przed opuszczeniem jej, Robert błagał o przebaczenie za niecierpliwość - nazwał go
chamstwo - z które otrzymał ją w dobrej wierze ostrożnością.
"You Popełniłem jeden błąd, Adele," powiedział z lekkim uśmiechem, "że nie ma ziemskiego
możliwość pani Pontellier zawsze traktować mnie poważnie.
Trzeba ostrzegł mnie przed podejmowaniem siebie poważnie.
Twoje rady mogą następnie dokonali na wadze i dał mi temat dla niektórych
refleksji.
Au revoir. Ale wyglądają na zmęczonych ", dodał,
troskliwie. "Czy chciałbyś filiżankę bulionu?
Będę mieszać się grog?
Pozwól mi mieszać się grog z kropli Angostura ".
Ona przystąpiły do sugestii bulion, który był wdzięczny i akceptowalne.
Udał się do kuchni, który był w budynku obok domków i kłamstwa
z tyłu domu.
I sam przyniósł jej złoto-brązowy bulion, w delikatne filiżanki Sevres, z
łuszcząca krakingu lub dwa na spodek.
Wyrzuciła nagie, białe ramię z kurtynę ekranowane jej otwarte drzwi,
otrzymał puchar z rąk. Powiedziała mu, że jest bon garcon, a ona
Oznaczało to.
Robert podziękował jej i odwrócił się w stronę "domu".
Kochankowie byli dopiero wchodzących na terenie pensjonatu.
Byli nachylając się ku sobie jak wateroaks wygięte od morza.
Nie było cząstką ziemi pod ich stopami.
Ich głowy można było wywrócone do góry nogami, więc absolutnie nie iść, na
niebieski eteru.
Dama w czerni, pełzanie za nimi, wyglądał trochę jaśniejsze i bardziej zmęczeni niż
zwykle. Nie było śladu pani Pontellier i
dzieci.
Robert skanowane odległość za takie objawienia.
Oni bez wątpienia pozostanie aż się godzina kolacji.
Ten młody człowiek wstąpił do pokoju matki.
Był on usytuowany w górnej części domu, składa się z nieparzystej kątów i ***, opadający
sufitu.
Dwa szerokie lukarnami spojrzał w kierunku Zatoki Perskiej, a na ile po niej jako człowieka
oka może osiągnąć. Wyposażenie pokoju były lekkie,
cool, jak i praktycznym.
Pani Lebrun był bardzo zapracowany zaangażowana do maszyny do szycia.
Mała czarna dziewczyna siedziała na podłodze, i rękami pracował pedał z
maszyny.
Kobieta Creole nie podejmuje żadnych szans, można uniknąć o zagrożeniu jej
zdrowia. Robert podszedł i usiadł na
szeroki parapet jednego z lukarnami.
Wziął książkę z kieszeni i zaczął energicznie, aby ją przeczytać, sądząc po
dokładność i częstotliwość, z jaką zwrócił się liści.
Maszyna do szycia się głośnym łoskotem w pokoju, to był ciężki,
by-gone zrobić. W kołysze, Robert i jego matka
wymiany bitów chaotyczny rozmowy.
"Gdzie jest pani Pontellier?" "Down na plaży z dziećmi."
"Obiecałem pożyczyć jej Goncourt.
Nie zapomnij zabrać go gdy idziesz, to tam, na półce *** małym
stół ". Stuki, stukot, stukot, ***! dla
najbliższe pięć lub osiem minut.
"Gdzie jest Victor dzieje z Rockaway?" "Rockaway?
Victor "," Tak,? Tam z przodu.
On wydaje się być gotowi do jazdy gdzieś. "
"Zadzwoń do niego." Stuki, stukot!
Robert wypowiedział ostry, przenikliwy gwizd, które mogły być wysłuchane z powrotem na
nabrzeżu. "Nie będzie spojrzeć w górę."
Pani Lebrun poleciał do okna.
Nazwała "Victor" machnęła chusteczkę i zadzwonił ponownie.
Młody człowiek poniżej wsiedli do samochodu i zaczął konia w galopie.
Pani Lebrun wrócił do maszyny, bordo z irytacją.
Victor był młodszym synem i bratem - montee tete, z temperamentem, który zaprosił
przemocy i woli, która nie ax może pęknąć.
"Kiedykolwiek mówisz słowo, jestem gotowy do thrash dowolną ilość względu na niego, że
on jest w stanie utrzymać. "" Jeśli ojciec żył tylko! "
Stukot, stukot, stukot, stukot, ***!
Było to stałe przekonanie, ze pani Lebrun, że zachowanie wszechświata i wszystkich
rzeczy związane z tym byłoby w sposób oczywisty bardziej inteligentnych i wyższe
aby nie miał Pan Lebrun został usunięty
do innych sfer w pierwszych latach ich życia małżeńskiego.
"Co słyszysz od Montel?"
Montel był pan w średnim wieku, których próżno ambicji i chęci do przeszłości
dwadzieścia lat było, aby wypełnić pustkę, które Pan Lebrun jest wyłączone przy opuścił
w gospodarstwie domowym Lebrun.
Stukot, stukot, ***, stuk! "Mam gdzieś list", patrząc w
szuflady maszyny i odnalezieniu tego listu w dolnej części workbasket.
"On mówi do powiedzenia będzie miał w Vera Cruz na początku przyszłego miesiąca" -
stuk, stuk - "i jeśli nadal mają zamiar przystąpienia do niego" - ***!
stuk, stuk, ***!
"Dlaczego nie powiedziałeś mi tego wcześniej, matka? Wiesz, że chciał - "Stuki, stukot,
stukot! "Widzisz pani Pontellier wyjścia z powrotem
z dziećmi?
Ona będzie w końcu na obiad ponownie. Nigdy nie zaczyna się gotowy do obiadu
do ostatniej chwili. "Stuki, stukot!
"Dokąd idziesz?"
"W przypadku, gdy powiedziałeś Goncourtów był?"
Rozdział IX
Każde światło w sali było w ogniu; każdego światła włączone tak wysokie, jak to może być bez
palenia komina lub grożąc wybuchem.
Lampy zostały ustalone w odstępach na ścianie, otacza całe pomieszczenie.
Ktoś zebrał pomarańczy i cytryny oddziałów, a z tymi stylu wdzięku
girlandy pomiędzy.
Ciemnozielone oddziałów wyróżniał się i błyszczały na tle białego muślinu
zasłonami, które nanoszone okien, które dmuchany, płynął, i trzepotały na
kapryśnej woli sztywne bryza, która przetoczyła się od Zatoki.
To był sobotni wieczór kilka tygodni po Rozmowa dniach Robert
i Madame Ratignolle w drodze z plaży.
Niezwykły liczba mężów, ojców i przyjaciół zszedł do pobytu na niedzielę;
i one były odpowiednio zabawiał ich rodzin, przy pomocy materiału
Pani Lebrun.
Stoły, gdyby wszystkie zostały usunięte na jednym końcu sali, krzesła wahała
o w wierszach i w klastrach.
Każda mała grupa rodziny miał jej powiedzieć i wymiany krajowej plotki wcześniej
w godzinach wieczornych.
Nie było już oczywiste, skłonność do wypoczynku, do poszerzenia kręgu zwierzeń
i dać bardziej ogólny ton do rozmowy.
Wiele dzieci było dozwolone usiąść poza ich zwykłym snem.
Mała grupa z nich leżeli na brzuchach na podłodze patrząc na
kolorowe kartki komiksu dokumentów, które Pan Pontellier przyniósł dół.
Chłopców Pontellier były pozwalając im to zrobić, i co ich autorytet
odczuwalne.
Muzyka, taniec i recytacja lub dwa były rozrywek umeblowane, lub
raczej oferowane.
Ale nic nie systematyczne o programie, nie wygląd prearrangement
ani nawet premedytacją.
Na wczesnym godziny wieczorem Farival bliźniaków nakłonili do gry
fortepian.
Były dziewczyny z czternastu, zawsze ubrany w Dziewicy kolorach, niebieskim i białym, o
został poświęcony Najświętszej Maryi Panny w chrztu.
Grali w duecie z "Zampa", a na usilne zaproszenia wszystkich obecnych
po to uwertura do "Poeta i Ludowego".
"Allez vous-en!
Sapristi! "Wrzasnął papuga za drzwiami.
Był jedyną obecną, którzy posiadali wystarczające szczerością przyznać, że nie był
Słuchając tych łaskawy występy po raz pierwszy tego lata.
Stary pan Farival, dziadek bliźniaków wzrosła oburzony
przerwy, i nalegał na o usunięciu ptaków i wysyłane do regionów
ciemności.
Victor Lebrun sprzeciwu, a jego dekrety były niezmienne jak Losu.
Papuga na szczęście nie zaoferował dalsze przerwy w rozrywkowych,
cały jad jego natura widocznie było pielęgnowane i rzucił przeciwko
Bliźniaki, że jeden wybuch porywczy.
Później młody brat i siostra dała recytacji, która wszystkich obecnych było
słyszałem wiele razy rozrywek zimowy wieczór w mieście.
Dziewczynka wykonał taniec spódnica w centrum podłogi.
Matka grała ją dodatkami i jednocześnie obserwował jej córka z
chciwy podziw i nerwowego niepokoju.
Ona musi mieć żadnych obaw. Dziecko było panią sytuacji.
Była odpowiednio ubrany na tę okazję w czarnym tiulem i jedwab czarny
rajstopy.
Jej mała szyi i ramion były nagie, a włosy, sztucznie zaciskane, stał się jak
puszyste czarne pióropusze na głowę.
Jej pozy były pełne łaski i jej mała czarna-okuty palce zamigotały, ponieważ
wystrzeliły w górę z szybkością i gwałtownością, które były oszałamiające.
Ale nie było powodu, co nie powinno się tańczyć.
Madame Ratignolle nie mógł, więc to ona radośnie zgodził się grać dla innych.
Grała bardzo dobrze, zachowując doskonały czas walca i natchniony wyraz w
szczepów, które rzeczywiście inspirujące.
Była śledzenie jej muzyki ze względu na dzieci, powiedziała, bo ona i jej
zarówno mąż uznał za pomocą rozjaśniające domu i co
atrakcyjne.
Prawie każdy tańczył ale bliźniaki, które nie mogły być wywołane w celu oddzielenia w czasie
krótki okres, gdy jeden lub drugi należy wirujące po pokoju w ramionach
człowieka.
Mogli tańczyli razem, ale nie myśleć.
Dzieci zostały wysłane do łóżka. Niektórzy szli potulnie, inni z krzykiem
i protestów, gdyż były one wyprowadzali.
Byli wolno siedzieć aż po lody, które w naturalny sposób oznaczone
granice ludzkiego odpust.
Lodów została uchwalona w z ciastem - złoto i srebro ciasto ułożone na półmiskach
na przemian plastry, ale które zostały wykonane i zamrożone w czasie z powrotem po południu
kuchni przez dwie czarne kobiety, pod nadzorem Victor.
To był wyraźny wielki sukces - doskonała, gdyby zawierała tylko trochę
mniej wanilii lub trochę więcej cukru, jeśli zostały zamrożone w stopniu trudniejsze, a jeżeli
soli powinien być trzymany z jej części.
Victor był dumny z jego osiągnięć, i chodził, zalecając go i wzywając każdego
jednego do spożywać w nadmiarze.
Po pani Pontellier tańczył dwa razy z mężem, raz z Robertem, a raz
z Monsieur Ratignolle, który był chudy i wysoki i kołysał się jak trzcina na wietrze
kiedy tańczył, wyszła w galerii
i usiadła na niskim parapecie, gdzie dowodził myślą o wszystkich, które były
na w hali i może zwrócić uwagę w kierunku Zatoki Perskiej.
Nie był miękki blask na wschodzie.
Księżyc zbliża się, a jego mistyka migotać było rzucenie światła na milion
odległej, niespokojne wody.
"Chcesz usłyszeć grać Mademoiselle Reisz?" Zapytał Robert, wychodzi na
ganek, gdzie była.
Oczywiście Edna chcieliby usłyszeć Mademoiselle Reisz grać, ale bała się go
byłoby bezcelowe, aby błagać o nią. "Pytam ją," powiedział.
"Powiem jej, że chcesz usłyszeć jej.
Ona cię lubi. Ona przyjdzie. "
Odwrócił się i pobiegł jeden z daleko chaty, gdzie Panna Reisz było
szuranie od hotelu.
Była przeciągając krześle i poza jej pokoju, w odstępach sprzeciwu wobec
płacz dziecka, które pielęgniarka w sąsiednim domku było dążenie do wprowadzenia do
snu.
Była trochę przykre kobieta, już nie młody, który pokłócił się z prawie
każdy, ze względu na temperament, który pewni siebie i skłonność do deptać
na prawa innych.
Robert nakłoniła swego bez trudu zbyt duże.
Weszła do sali z nim podczas ciszy w tańcu.
Ona się niezręcznie, władczy trochę łuk jak szła w
Była domową kobieta, z małym twarz weazened i ciało i oczy, które
świeciły.
Ona nie ma absolutnie żadnego smaku w ubiorze i nosiła partii zardzewiałe czarnej koronki z
kilka sztucznych fiołków przypięty do boku jej włosy.
"Zapytaj pani Pontellier co chciałaby usłyszeć mnie grać" poprosiła Roberta.
Siedziała nieruchomo przed fortepianie, nie dotykając klawiszy, a Robert prowadzi
Jej przesłanie do Edna w oknie.
Ogólny powietrza zaskoczenia i zadowolenia prawdziwego spadła na każdego, ponieważ
zobaczył pianista enter. Nie było osiadł, i panujących
powietrza długość wszędzie.
Edna się trochę zażenowany będąc w ten sposób sygnalizuje się za mało władczy
za kobiety.
Nie odważyłby się wybrać, i błagał, że Mademoiselle Reisz zadowoli
się w jej wyboru. Edna było to, co sama nazywa bardzo lubi
muzyki.
Musical szczepów, dobrze oddane, nie sposób wywoływania zdjęć w jej umyśle.
Czasem lubi siedzieć w pokoju rano, gdy Madame Ratignolle odtwarzania lub
praktykowane.
Jeden z utworów, które ta pani grał Edna miała zatytułowany "Samotność".
To był krótki, żałosny, niewielkie odkształcenia. Nazwa utworu było coś innego,
ale nazwał ją "Solitude".
Kiedy usłyszała, że przyszedł przed jej wyobraźni postać człowieka stojącego
obok opuszczonej skale *** brzegiem morza. Był nagi.
Jego postawa była jednym z beznadziejnej rezygnacji, gdy spojrzał w stronę odległej
ptak winging swój lot z dala od niego.
Kolejna część, zwana jej na myśl delikatne młode kobiety ubrane w sukni Empire, biorąc
mielenia kroki tańca jak zeszła długiej alei między wysokimi żywopłotami.
To kolejny przypomniał jej bawiących się dzieci, a jeszcze inny z niczego na ziemi
ale pani skromna głaszcząc kota.
Pierwsze akordy, które Mademoiselle Reisz uderzył na fortepian wysłał chętnie
drżenie w dół kręgosłupa Pani Pontellier jest.
To nie był pierwszy raz słyszała artysty na fortepianie.
Być może po raz pierwszy była gotowa, być może po raz pierwszy jej istota
hartowane do podjęcia wrażenie do trwałego prawdy.
Czekała na zdjęcia materiałów, które myślała, że gromadzenie i blask przed
jej wyobraźni. Czekała na próżno.
Ona nie widziała zdjęcia samotności, nadziei, tęsknoty, lub rozpaczy.
Ale bardzo namiętności sami wzbudził w jej duszy, kołyszące się to,
mocowania go, jak fale codziennie uderzyły na jej wspaniałe ciało.
Zadrżała, że dusił, a łzy ją zaślepiła.
Mademoiselle skończył.
Podniosła się i kłaniając się jej sztywny, wysoki łuk, odeszła, zatrzymując się ani dzięki
ani oklasków. Kiedy szła galerii poklepała
Edna na ramieniu.
"No cóż, jak podobał ci się moja muzyka?" Zapytała.
Młoda kobieta nie była w stanie odpowiedzieć, zacisnęła ręce pianisty
konwulsyjnie.
Mademoiselle Reisz postrzegane jej pobudzenie, a nawet łzy.
Ona poklepał ją po raz kolejny na ramieniu, jak powiedziała:
"Jesteś jedyną osobą, warto grać dla.
Ci inni? Bah! "I poszła tasowanie i sidling na
w dół galerii do jej pokoju. Ale myliła się o "tych innych".
Jej gra budziła gorączka entuzjazmu.
"Co pasja!" "Co jest artystą!"
"Zawsze mówiłem, nikt nie mógł grać Chopina, jak Mademoiselle Reisz!"
"To ostatnie preludium! Bon Dieu!
To wstrząsa człowiekiem! "
Robiło się późno i nie było ogólną dyspozycję do rozwiązania.
Ale ktoś, być może został Robert, myśl o kąpieli w tym mistycznym godziny
w ramach tego mistycznego księżyca.
Rozdział X
W każdym razie Robert proponuje, a nie było głosu sprzeciwu.
Nie było jednego, ale był gotów iść, gdy drogę.
Nie wskazywać drogę, jednak kierował drodze, a on sam marudziły
zalega z kochanków, którzy zdradzili skłonność do zrelaksowania się i trzymaj się
od siebie.
Chodził między nimi, czy w celach szkodliwych lub złośliwe nie było
całkowicie jasne, nawet dla siebie.
Pontelliers i Ratignolles szedł przed siebie, kobiet wsparta na ramionach
swoich mężów. Edna słyszał głos Roberta za nimi,
i może czasem usłyszeć, co mówił.
Zastanawiała się, dlaczego nie przyłączyć się do nich. Było to w przeciwieństwie do niego nie.
Późnego miał czasami odbywają się od niej na cały dzień, podwojenie jego oddanie
na następny i następny, jakby w celu uzupełnienia godzin, które zostały utracone.
Tęskniła za nim dni, kiedy pod jakimś pretekstem serwowane zabrać go od niej, tak jak
nie zdąży słońce w pochmurny dzień, nie myśląc o dużo o słońce, kiedy
świeciło.
Ludzie szli w małych grupach w kierunku plaży.
Rozmawiali i śmiali się, niektórzy z nich śpiewał.
Nie było zespół grający w dół w hotelu Kleina, a szczepy osiągnęły ich
słabo, hamowane przez odległość.
Było dziwne, rzadkie zapachy za granicą - plątanina zapach morza i chwastów i
wilgotne, nowej religijności, zmieszane z ciężkich perfum z pola białe kwiaty
gdzieś w pobliżu.
Ale noc sob lekko na morzu i lądzie.
Nie było ciężaru ciemności, nie było cienia.
Białe światło księżyca spadł na świat jak tajemnica i miękkość
snu. Większość z nich wszedł do wody
choć na rodzimy element.
Morze było spokojne teraz, i rosło leniwie w szerokim Wały, że topi się w jedną
innego i nie złamać chyba, że na plaży w trochę pienista herby, że spiralny
z powrotem, jak powoli, białe węże.
Edna próbował przez całe lato, aby nauczyć się pływać.
Miała otrzymał instrukcje od obu mężczyzn i kobiet, w niektórych przypadkach z
dzieci.
Robert nie wykonywał szereg lekcji niemal codziennie i był prawie na
punktu zniechęcenia w realizacji daremność jego starań.
Niektórych nieposkromiony strach wisiał o niej, gdy w wodzie, jeżeli nie było strony
w pobliżu, które mogą dotrzeć i ją uspokoić.
Ale tego wieczoru była jak mała chwiejny, potykając się, trzymając dziecko, które
nagłego realizuje swoje uprawnienia, i spacery po raz pierwszy samodzielnie, odważnie i ze
na siebie.
Mogła krzyknęli z radości. Ona nie krzyczeć z radości, tak jak zamiatanie
udar mózgu lub dwóch podniosła jej ciało do powierzchni wody.
Uczucie radości wyprzedził ją, jakby jakaś siła znaczący import był
dał jej do kontroli pracy jej ciała i duszy.
Dorastała odważny i lekkomyślny, przeceniając swoje siły.
Chciała pływać daleko, gdzie nie kobieta pływała wcześniej.
Jej nieoczekiwany osiągnięciem była przedmiotem zachwytu, oklaski, i
podziw.
Każdy pogratulował sobie, że jego specjalny nauki zrealizowali ten
pożądanego celu. "Jak łatwo jest!" Pomyślała.
"To nic", powiedziała głośno: "dlaczego nie mogę odkryć przed tym, że to nic.
Pomyśl o czasie straciłem rozpryskiwania się jak dziecko! "
Nie chciała przyłączyć się do grupy sportowej i ataki, ale odurzony jej
nowo zdobytych mocy, że wypłynął sam.
Odwróciła strony morza zebrać się wrażenie przestrzeni i samotności, które
ogromne rozlewiska wody, spotkania i topienia przy świetle księżyca niebo, przekazane jej
podekscytowany fantazji.
Kiedy płynął zdawała się być dotarcie do nieograniczonej, w którym do stracenia siebie.
Kiedy odwróciła się i spojrzała w kierunku brzegu, w kierunku ludzi wyjechała
tam.
Ona nie poszła każdej odległości - to jest, co byłoby bardzo daleka
dla doświadczonego zawodnika.
Ale do niej przyzwyczajeni wizji odcinka wodnego za nią objął aspekt
bariery, które ją samodzielnie siła nigdy nie będzie w stanie pokonać.
Szybkie wizję śmierci uderzył jej duszy, a na drugi czas przerażony i osłabiony
zmysły. Ale wysiłkiem zebrał jej oszałamiająca
wydziałów i udało się odzyskać ziemię.
Ona nie wspomniał o swoim spotkaniu ze śmiercią i jej błysk przerażenia, z wyjątkiem
mówi do męża: "myślałem, że zginęło tam w spokoju".
"Nie było tak bardzo daleko, mój drogi, byłem watching you", powiedział.
Edna poszli do łaźni, a ona włożyła ubranie i był
gotowy do powrotu do domu przed innymi opuścił wody.
Zaczęła odejść w spokoju.
Wszyscy powołani do niej i krzyknął do niej. Ona machnął ręką odrębne, i dalej,
nie zwracając dodatkowo uwagę na ich odnowienia płacze który starał się zatrzymać ją.
"Czasami jestem skłonny myśleć, że pani Pontellier jest kapryśna", powiedział Madame
Lebrun, który zabawiał się ogromnie i obawiali się, że nagłe odejście Edny
może położyć kres przyjemności.
"Wiem, że jest" zgodził się Pan Pontellier, "czasami, nie często."
Edna nie ciągnie jedną czwartą odległość w drodze do domu, zanim nie została
wyprzedzony przez Roberta.
"Czy myślisz, że się bał?" Spytała go, bez cienia irytacji.
"No, wiedziałem, że nie bali się." "Więc dlaczego przychodzisz?
Dlaczego nie zatrzymać się tam z innymi? "
"Nigdy nie myślałem o tym." "Myśl, co?"
"Z niczego.
Co to za różnica? "" Jestem bardzo zmęczony ", mówiła,
complainingly. "Wiem, że jesteś."
"Nie wiem nic na ten temat.
Dlaczego warto wiedzieć? Nigdy nie byłem tak wyczerpany, w moim życiu.
Ale to nie jest nieprzyjemne. Tysiąc emocje przetoczyły się przez mnie
w nocy.
I nie rozumiem połowy z nich. Nie myśl, co mówię, jestem po prostu
głośnego myślenia.
Zastanawiam się, czy będę kiedykolwiek mieszano ponownie jak gra Mademoiselle Reisz przeniosła mnie
w nocy. Zastanawiam się, czy każdej nocy na ziemi nigdy
z powrotem, jak ten jeden.
To jest jak noc we śnie. Ludzie o mnie to jak jakiś niesamowity,
pół-człowieka. Nie może być duchy za granicą w nocy. "
"Nie", szepnął Robert: "Czyż nie wiesz, to było dwudziestego ósmego sierpnia?"
"Dwudziestego ósmego sierpnia?"
"Tak. Na dwudziestego ósmego sierpnia, w godzinę północy, a jeśli księżyc
świeci - księżyc muszą być błyszczące - duch, który prześladuje tych brzegów przez wieki
wznosi się w Zatoce Perskiej.
Z własną wizję przenikliwy ducha szuka kogoś śmiertelnego godny, aby go przytrzymać
firmy, godne tego, by opiewać na kilka godzin w domenach pół-niebiańskich.
Jego poszukiwania zawsze dotąd bezowocne, a on zapadł się z powrotem,
zniechęcony, do morza. Ale w nocy znalazł pani Pontellier.
Być może nigdy nie będzie całkowicie uwolnienie jej od czaru.
Być może nigdy już nie będzie cierpieć ubogich, niegodnych ziemskiego chodzić w cieniu
jej boskiej obecności. "
"Nie drażnić mnie", powiedziała, rannych, co wydaje się być jego charakterek.
Nie uwadze prośby, ale ton z delikatną nutą patosu było jak
zarzutu.
Nie potrafił wytłumaczyć, nie mógł jej powiedzieć, że przeniknął jej nastrój i
zrozumiałe.
Powiedział, że nic do zaoferowania poza jej ramię, na, jej sam przyznał, była
wyczerpane.
Była spaceru sam z rękami bezwładnie wiszące, pozwalając jej białe spódnice
szlakiem zroszone ścieżki. Wzięła go za rękę, ale ona nie opieraj się na
niego.
Ona niech ręce leżą apatycznie, jakby jej myśli były gdzie indziej - gdzieś w
przed jej ciało, a ona stara się ich wyprzedzić.
Robert wspiera ją w hamaku, który zamachnął ze stanowiska przed jej drzwiami się do
pnia drzewa. "Zostaniesz tu i czekać na pana
Pontellier? "Zapytał.
"Zostanę tutaj. Dobranoc. "
"Czy mam Ci poduszkę?" "Jest taki jeden tutaj", powiedziała, uczucie
o, bo byli w cieniu.
"To musi być brudne, dzieci były upadki to chodzi."
"Nie ma sprawy." A gdy odkrył w poduszkę, że
dostosować go pod głową.
Wyciągnęła się w hamaku z głęboki oddech ulgi.
Nie była wyniosłe lub zbyt delikatne kobiety.
Nie była dużo uwagę na leżącej w hamaku, a kiedy nie było więc bez
kocie sugestię zmysłowa łatwość, ale z dobroczynnego wypoczynku, które wydawały się
inwazji na całe jej ciało.
"Czy mam z tobą do pana Pontellier przychodzi?" Zapytał Robert, siadając na
zewnętrznej krawędzi jednego z etapów i chwytając liny hamak, który był
przymocowany do słupa.
"Jeśli chcesz. Nie huśtawka hamak.
Dostaniesz mój biały szal, który zostawiłem na parapecie lat w domu? "
"Czy chłodno?"
"Nie;. Ale będę obecnie"? "Obecnie" zaśmiał się.
"Czy wiesz która jest godzina? Jak długo zamierzasz pozostać tu? "
"Nie wiem.
Dostaniesz szal? "" Oczywiście, że tak, "rzekł, wstając.
Podszedł do domu, idąc wzdłuż trawy.
Patrzyła na jego postać wchodzą i wychodzą z paskami księżyca.
Było już po północy. Było bardzo cicho.
Kiedy wrócił z szalem wzięła go i trzymał go w ręku.
Ona nie to wokół niej. "Czy powiedzieć powinienem pozostać do pana
Pontellier wrócił? "
"I powiedział, że może, jeśli chce." Usiadł ponownie i gorąco
papierosów, które palił w milczeniu. Ani pani Pontellier mówić.
Nie wiele słów można było bardziej znaczące niż te chwile milczenia,
lub więcej w ciąży z pierwszym czuł throbbings pożądania.
Kiedy głosy słychać było kąpiących się zbliża, Robert powiedział dobranoc.
Nie odpowiedziała mu. Pomyślał, że spał.
Znowu patrzył na jego postać wchodzą i wychodzą z paskami księżyca jak chodził
od hotelu.