Tip:
Highlight text to annotate it
X
KSIĘGA DRUGA Ziemi pod ROZDZIAŁ Marsjan NINE Wreckage
A teraz najdziwniejsza rzecz w mojej historii.
Jednak, być może, nie jest w ogóle dziwne.
Pamiętam, jasno i chłodno i obrazowo, wszystko, co zrobiłem tego dnia aż do czasu gdy
Stałem płacz i chwaląc Boga na szczycie Primrose Hill.
I wtedy zapomnieć.
Z kolejnych trzech dni nic nie wiem.
Nauczyłem się od tego, tak daleko od mojego jako pierwszy odkrywca Marsjanin
obalić, kilka takich wędrowców jak ja odkryli już to na poprzedni
noc.
Jeden człowiek - pierwsza - poszła do ul Martin's-le-Grand, a, a ja osłonięte
w cabmen chacie, miał wymyślony do telegraficznie do Paryża.
Stąd radosna wieść była błysnęła na całym świecie, tysiące miast, zmrożonym przez
okropne obawy, nagle błysnął w szalonych iluminacji, wiedzieli o tym
w Dublin, Edynburg, Manchester,
Birmingham, w czasie, gdy stałem na skraju dołu.
Już ludzie, płacząc z radości, jak słyszałem, krzycząc i pobyt swoje prace
Podają sobie ręce i krzyczeć, robili się pociągów, nawet jak najbliżej Crewe, zejść
po Londynie.
Dzwony kościelne, które zakończyły się dwa tygodnie, ponieważ nagle złapał wiadomości,
do całej Anglii był dzwon dzwoni.
Mężczyźni na cykle, chudego twarzach, zaniedbany, przypalony wzdłuż każdej alei kraju krzycząc
z unhoped wybawienie, krzycząc do chudy, wpatrując dane rozpaczy.
I do jedzenia!
Przez kanał, po drugiej stronie Morza Irlandzkiego, po drugiej stronie Atlantyku, kukurydza, chleb i mięso
były rozdarcia naszego ulgą. Wszystkie wysyłki na świecie wydawało się dzieje
Londonward w tamtych czasach.
Ale to wszystko nie mam pamięci. I płynął - z obłąkanym człowiekiem.
Znalazłem się w domu uprzejmie ludzi, którzy znaleźli mnie na trzeci dzień
wędrówki, płacząc, i bredzenie ulicami Wood dziurawca.
Oni powiedzieli mi, ponieważ śpiewałem trochę szalony marny o "The Last Man
Left Alive! Hurra!
Last Man Left Alive! "
Zmartwiony, gdyż były one swoimi sprawami, ci ludzie, których nazwa, podobnie jak
Pragnę wyrazić moją wdzięczność dla nich, nie może nawet dać tutaj,
jednak niepotrzebnie się ze mną, schronienie mnie i chronione mnie przed samym sobą.
Widocznie nauczył się czegoś o mojej historii ode mnie w czasach mojej wygasa.
Bardzo delikatnie, kiedy mój umysł był zapewnił ponownie, nie złamią mi, co mieli
dowiedział się o losie Leatherhead.
Dwa dni po tym, jak został uwięziony został on zniszczony, z każdej duszy w nim, przez
Martian.
Miał ogarnęła go istnienia, jak się wydawało, bez żadnej prowokacji, jako chłopiec
może zmiażdżyć na mrowiska, w sam swawola władzy.
Byłem samotny człowiek, a oni byli bardzo mili dla mnie.
Byłem człowiekiem samotnym i smutnym jedno, i dali ze mną.
I pozostał z nimi cztery dni po moim powrocie do zdrowia.
Cały czas czułem się mgliste, rosnące pragnienie spojrzenia raz jeszcze na cokolwiek
pozostał małego życia, które wydawało tak szczęśliwy i jasne w mojej przeszłości.
To było zwykłe beznadziejne pragnienie uczta na moją nędzę.
Oni odwiódł mnie. Robili wszystko, by odwrócić mnie od
to zachorowalność.
Ale w końcu mogłem oprzeć się impulsem nie, i, obiecując wiernie do powrotu
do nich, a rozstanie, jak wyznam, z tych czterech jednodniowych znajomych z łzami, I
wyszedł ponownie na ulice, które ostatnio były tak ciemne i dziwnie i puste.
Już byli zajęci osób powracających; w miejscach, nawet tam były sklepy
otworzyć, a widziałem poidło bieżącej wody.
Pamiętam, jak szyderczo jasny dzień wydawało się, wróciłem na mojej melancholii
pielgrzymka do domku w Woking, jak zajęty ulice i żywego ruchu
życie o mnie.
Tak wiele osób było za granicą wszędzie, zajęci tysiącem działalności, że
wydawało się niewiarygodne, że każda wielka część ludności mogła zostać zabita.
Ale potem zauważyłem, jak żółty były skóry spotkanych ludzi, sposobów kudłaty
włosy z mężczyzn, jak duży i jasny ich oczy, a że co drugi mężczyzna nadal nosił
jego brudnych szmat.
Ich twarze wydawały wszystko z jednego z dwóch wyrażeń - radości skacząc i
energii lub ponury rozdzielczości. Zapisz do ekspresji twarzy,
Londyn wydawał się miastem włóczęgów.
W vestries zostały bezkrytycznie dystrybucji chleb wysłał nas przez Francuzów
rząd. Żebra tych kilku koni wykazały ponuro.
Haggard specjalne konstable z białymi odznaki stanął w narożnikach każdy
ulica.
Widziałem trochę z zgorszenie dokonanego przez Marsjan, aż dotarłem do Wellington Street,
i tam ujrzałem czerwoną chwast stając *** przyporami od Waterloo Bridge.
Na rogu most, zbyt, widziałem jedną z typowych kontrastów że groteska
czas - arkusz papieru obnosić przed gąszczu czerwonego chwastu, przebita przez
trzymać, która trzymała go w miejscu.
To był afisz pierwszej gazety o wznowieniu publikacji - Daily Mail.
Kupiłem egzemplarz dla zaciemnionym szylinga znalazłem w mojej kieszeni.
Większość z nich była pusta, ale samotny kompozytor który zrobił rzecz, że rozbawiony
sam, dokonując groteskowy system stereo Reklama na ostatniej stronie.
Sprawa on drukowany był emocjonalny; organizacja wiadomość nie jak dotąd znaleźć jego
odwrotu.
I niczego się nie nauczył nowego poza tym, że już w ciągu tygodnia badanie Marsjanin
Mechanizmy przyniosły zaskakujące rezultaty.
Między innymi artykuł zapewnił mnie, co nie wierzę w czasie, który
"Secret of Flying", została odkryta. Pod Waterloo znalazłem darmowe pociągi, które
brali ludzi do swoich domów.
Pierwszy pośpiech był już za sobą. Było kilka osób w pociągu, a ja
nie był w nastroju do swobodnej rozmowy.
Mam przedział dla siebie, i siedział z założonymi rękami, patrząc greyly na nasłonecznionych
dewastacja, która płynęła obok okien.
A tuż obok pętli pociąg trzęsła się tymczasowych szynach, a na żadnym
stronie linii kolejowej domy były poczerniałe ruiny.
Do Clapham Junction oblicze Londynu był brudny z proszkiem do czarnego dymu, w
Pomimo dwóch dniach burz i deszczu, a na Clapham Junction linia miała
został rozbity znów były setki
out-of-pracy urzędników i shopmen pracy ramię w ramię ze zwykłymi navvies, a my
zostały trzęsła się pośpiesznie strefie sanitarnej.
Na całej linii stamtąd aspekt kraju był chudy i nieznane;
Wimbledon szczególnie ucierpiał.
Walton, z racji swoich spalonych lasów sosnowych, wydawało się, że najmniej boli z dowolnego miejsca
wzdłuż linii.
Wandle, Mole, każdy mały strumień, była usypana masa czerwonego chwastu, w
wygląd pomiędzy mięsem i kapustą rzeźnika marynowanego.
Surrey sosnowy las były zbyt suche, jednak dla festonami na czerwony
wspinacz.
Oprócz Wimbledonu, w zasięgu wzroku linii w pewnych względów przedszkoli, były nasypowa
masy ziemi około szóstego cylindra.
Liczba osób, stały temat, a niektóre saperzy byli zajęci w środku
to. *** nim obnosił Union Jack, trzepotanie
radośnie na wietrze rano.
Teren przedszkola były wszędzie purpura z chwastów, szeroki przestwór siny
kolor wyciąć z fioletowymi cieniami, i bardzo bolesne dla oczu.
Czyjś wzrok poszedł z nieskończonej ulgi od spalonej szarości i czerwieni posępnych z
na pierwszym planie na niebiesko-zielonym miękkości wschodzie wzgórz.
Linia po stronie Londynu Woking stacji wciąż przechodzi naprawę, więc
zstąpił na stacji Byfleet i zabrał z drogi do Maybury'ego, obok miejsca, gdzie i
artylerzysta rozmawiał z husarii,
i przez miejsce, gdzie Martian ukazał się mną w burzy.
Tutaj przeniósł się ciekawością, zwróciłem się na bok, by znaleźć, między plątaniną czerwonych liści,
krzywy i zepsuty wózek pies z bielonych kości konia rozproszona i
gryzł.
Przez pewien czas stałem dotyczące tych ślady ....
Potem wróciłem przez drewna sosnowego, szyi-high z czerwonym chwastem tu i tam, aby
znaleźć właściciela tego psa Spotted już znaleźć pogrzebu, a więc przyszedł do domu obok
Arms Kolegium.
Człowiek stojący na otwartych drzwi domku przywitał mnie po imieniu, jak zdałem.
Spojrzałem na mojego domu z szybkim błysk nadziei, że wyblakłe natychmiast.
Drzwi został zmuszony, był unfast i otwierał powoli podszedłem.
To uderzył ponownie.
Kurtyny z moich studiów powiewały z otwartym oknie, z którego i
artylerzysta przyglądał świtu. Nikt nie zamknął ją od.
W rozbijali krzewy były tak samo Opuściłem je prawie cztery tygodnie temu.
Natknąłem się na korytarz, a dom czuł pusty.
Dywan schodów został potargał i odbarwione, gdzie miałem przykucnął, przemoczeni
skóra z burzy w nocy z katastrofy.
Nasze błotniste ślady widziałem jeszcze poszedł na górę.
Ja za nimi do mojego gabinetu i znalazł leżącego na moim biurku nadal, z
selenit gramatury papieru na niego, arkusz pracy wyszedłem po południu
otwarcie cylindra.
Na przestrzeni stałem czytając moje opuszczone argumenty.
To był papier na prawdopodobnego rozwoju idei moralnych z rozwojem
ucywilizowania procesu, a ostatnie zdanie było otwarcie proroctwo: "W o
dwa sto lat ", napisałem:" możemy się spodziewać ---- "zdanie skończyło się nagle.
Pamiętam moją niezdolność do naprawić mój umysł tego ranka, ledwie miesiąc minął, a
jak ja zerwał, aby moje Daily Chronicle od gazeciarz.
Pamiętam jak poszedłem do bramy ogrodu jak on przyszedł, a jak miałem
Słuchałem jego dziwne opowieści "mężczyzn z Marsa".
I zstąpił i wszedł do jadalni.
Były baraniny i chleb, zarówno daleko już nie ma w rozkładzie, a butelka piwa
przewrócił, tak jak ja i artylerzysta opuścił je.
Mój dom był pusty.
I dostrzegł szaleństwa nikłą nadzieję miałem pielęgnowane tak długo.
A potem dziwne miejsce. "To nie ma sensu", powiedział głos.
"Dom jest opuszczony.
Nikt tu te dziesięć dni. Nie tu dręczyć siebie.
Nikt nie uciekł, ale. "Byłem zaskoczony.
Gdybym mówił moją myśl na głos?
Odwróciłem się, a francuski okno było otwarte za mną.
Zrobiłem krok do niego i patrzyła na zewnątrz.
A tam, zdumiony i przestraszony, tak jak stałem zdumiony i przestraszony, był moim kuzynem i
moja żona - moja żona biały i tearless. Dała słaby krzyk.
"Ja przyszedłem," powiedziała.
"Wiedziałem - wiedzieli ----" Położyła dłoń na jej gardle - kołysał.
Zrobiłem krok do przodu i chwycił ją w ramiona.