Tip:
Highlight text to annotate it
X
Tematem dzisiejszej dyskusji jest czołg ciężki poziomu VIII z amerykańskiej gałęzi: T32.
Omówimy możliwości taktyczne tego pojazdu, przeanalizujemy jego mocne i słabe strony, a także porównamy go z jego stalowymi braćmi ― innymi czołgami ciężkimi poziomu VIII.
Pomówmy więc o zaletach tego pojazdu bojowego. Po pierwsze, w porównaniu z poprzednikiem, czołgiem ciężkim VII poziomu T29, T32 ma bardzo niewielkie rozmiary,
co wpływa korzystnie na ogólny współczynnik widoczności czołgu, a to z kolei, razem z doskonałym zasięgiem widzenia umożliwia kierującemu nim graczowi
zlokalizowanie przeciwnika i spowodowanie uszkodzeń, pozostając niezauważonym.
Po drugie, tak jak w przypadku większości amerykańskich czołgów ciężkich, T32 ma bardzo solidną wieżę, która może być niezwykle trudna do spenetrowania nie tylko
dla dział czołgów VIII poziomu, ale nawet dla tych poziomu IX i X.
Po trzecie, jego szybkostrzelne działo z doskonałymi kątami podniesienia pozwala na spowodowanie potencjalnych uszkodzeń i, odpowiednio użyte,
stanowi poważne zagrożenie dla przeciwników na polu bitwy.
Po czwarte, czołg ten ma dobrą manewrowość i może zapewnić wsparcie czołgom przeprowadzającym ofensywę, takim jak IS-3 lub AMX 50 100, lub może nawet sam przeć w wyznaczonym kierunku.
Ma on jednak swoje wady. Jedną z najistotniejszych jest najgorsza celność i współczynnik penetracji spośród wszystkich dział tego poziomu (kaliber 198 mm), nie
wliczając czołgów premium poziomu VIII, u których równowaga rozłożona jest nieco łagodniej, przez co ich wady nie są aż tak dotkliwe.
Lepiej jest więc toczyć bitwy na krótkich lub średnich dystansach, ostrożnie celując w słabe punkty pojazdów przeciwnika. Słaby pancerz na bokach i na tyle nie
gwarantuje ochrony przed pojazdami niskich poziomów z działami o niskim współczynniku penetracji. Szczególne zagrożenie stanowi ostrzał artylerii.
Pomimo tego, że dobry przedni pancerz kadłuba i solidna wieża są w stanie ochronić pojazd przed pociskami odłamkowo-burzącymi działa samobieżnego, to jednak
zalecamy, aby nie marnować punktów wytrzymałości, uczestnicząc w bezmyślnych atakach i aby szybko przemyśleć możliwe manewry.
Po przeanalizowaniu mocnych i słabych stron czołgu T32, warto jest przyjrzeć się kolejności modułów, *** którymi można przeprowadzić badania i ulepszeniom czołgu.
Ponieważ większość modułów z górnej półki, takich jak działo, silnik i radio, jest kompatybilna z poprzednimi czołgami, to zdobywanie kolejnych poziomów tym pojazdem
jest znacznie ułatwione, jeśli przed jego kupnem posiadacie już w hangarze „elitarny” czołg T29.
W takim przypadku, aby możliwie najbardziej ulepszyć czołg T32, musicie jedynie przeprowadzić badania *** wieżą i zawieszeniem.
Jeśli to możliwe, zalecamy przeprowadzać badania *** tym drugim modułem, korzystając z wolnego doświadczenia. Z powodu zbyt małego udźwigu podstawowe
zawieszenie uniemożliwia zainstalowanie już opracowanego najlepszego działa T5E1 kalibru 105 mm, a współczynnik penetracji podstawowego działa wynoszący
170 mm nie zawsze jest wystarczający podczas walki z przeciwnikami wyższych poziomów, a czasem również z innymi czołgami VIII poziomu.
Przed przeprowadzeniem badań i kupnem czołgu T32 nakłaniamy zatem do przeprowadzenia wszystkich badań *** poprzednim czołgiem ― T29, który również jest bardzo dobrym pojazdem bojowym.
Jeśli więc wykorzystaliście wolne doświadczenie na badania *** czołgiem T32 lub zwyczajnie nie przeprowadziliście badań *** wszystkimi modułami czołgu T29,
to powinniście w pierwszej kolejności rozwinąć zawieszenie, działo i wieżę i dopiero wtedy zamontować silnik i radio.
Omówmy teraz wybór wyposażenia do tego czołgu. Znany jest nam już „stabilizator” montowany w amerykańskich czołgach ciężkich, który polepsza celność działa w ruchu,
a także poprawiający szybkostrzelność „mechanizm dosyłający”, który zdecydowanie powinien się znaleźć w czołgu T32.
Z ich pomocą wasza broń będzie oddawała celniejsze strzały w ruchu i czasami odpowie dwoma strzałami na jeden strzał przeciwnika.
Wiedza na temat czasu przeładowania potencjalnych przeciwników z pewnością zatem nie zaszkodzi w odpowiednim planowaniu ataku.
Na trzecim miejscu możecie zamontować różne moduły, które będą przydatne przy odpowiednim użyciu.
Może to być „wentylacja”, która ma niewielki, ledwo zauważalny wpływ na wszystkie charakterystyki pojazdu, albo „optyka”, która zwiększy zasięg widzenia, lub też
„ulepszony system naprowadzania”, który ułatwi celowanie w słabe punkty przeciwników.
Trenowanie załogi przebiega w sposób typowy dla większości czołgów ciężkich i T32 nie stanowi w tej kwestii wyjątku.
Pierwszą umiejętnością, którą powinien opanować każdy z członków załogi oprócz dowódcy, jest „Naprawa” ― dzięki niej naprawianie uszkodzonych modułów staje się łatwiejsze.
Jest to umiejętność priorytetowa. Bez niej wasz czołg ze zniszczoną gąsienicą jest idealnym celem dla artylerii, która nie przepuści okazji, aby zamienić go w stertę złomu.
Pierwszą umiejętnością dowódcy powinien być „Szósty zmysł”, a kolejnymi „Naprawa” i „Wszechstronność”.
Drugą i trzecią umiejętność członków załogi możecie wybrać wedle własnego uznania. Zazwyczaj w przypadku kierowcy są to „Hamowanie sprzęgłem” i „Jazda terenowa”,
celowniczego ― „Płynny ruch wieży” i „Zbrojmistrz”, a ładowniczego ― „Bezpieczne magazynowanie” i „Zastrzyk adrenaliny”.
Jako trzecią umiejętność dla wszystkich członków załogi możecie wybrać „Kamuflaż” ― zmniejszy to widoczność waszego czołgu.
Dobór materiałów eksploatacyjnych jest dość standardowy: apteczka, zestaw naprawczy i gaśnice. Zamiast gaśnic możecie wybrać benzynę, ponieważ czołg ten rzadko staje w płomieniach.
Skoro znamy już mocne i słabe strony tego pojazdu oraz wiemy, które moduły wybrać i jak wytrenować załogę, możemy śmiało przejść do analizy najlepszej taktyki bitewnej.
Grając czołgiem T32, starajcie się jak najlepiej wykorzystywać otoczenie ― wydmy, skały i wraki czołgów idealnie nadają się na stanowiska ogniowe.
Osłaniając słabo opancerzony kadłub i wystawiając jedynie solidną wieżę, którą trudno przebić, możecie systematycznie powodować uszkodzenia z zachowaniem maksymalnego bezpieczeństwa.
Na przykład na typowo miejskiej mapie, takiej jak „Himmelsdorf”, doskonałe stanowiska ogniowe dla waszego pojazdu są rozmieszczone wzdłuż „banana” ― małej,
wąskiej uliczki u podnóża góry zamkowej, gdzie znajdują się stosy porozbijanych cegieł i kamieni.
Odpowiednio chowając za nimi kadłub czołgu możecie przez długi czas utrzymywać ważną pozycję mimo przeważających sił przeciwnika, a następnie,
po przybyciu posiłków, przeprowadzić decydujący kontratak.
Na mapie z wieloma otwartymi przestrzeniami, takiej jak „Piaszczysta Rzeka”, zdecydowanie polecamy wykorzystywanie różnych osłon ― wydmy i wzgórza zapewnią
osłonę kadłubowi waszego czołgu, a doskonałe kąty podniesienia działa pozwolą wam swobodnie prowadzić ostrzał i kontrolować ważne strategicznie obszary.
Nie lekceważcie walki z przeciwnikiem na krótkim dystansie.
Większość czołgów jest wyższa i nie ma tak dobrych kątów podniesienia, tak więc w zwarciu będą one musiały celować we właz dla dowódcy znajdujący się w wieży
czołgu T32. Wy natomiast możecie ostrzeliwać kadłub i wieżę w zależności od rodzaju opancerzenia czołgu przeciwnika.
Jak sami widzicie, to właśnie z tego powodu Tygrys Królewski będzie bezskutecznie próbował przebić pancerz waszego pojazdu.
Gorsze kąty uniesienia po prostu nie pozwalają mu na obniżenie działa tak, aby mógł ostrzelać wasz kadłub, który w porównaniu do wieży jest słabo opancerzony.
Wy z kolei bez trudu możecie celować w wielki właz dla dowódcy i systematycznie powodować uszkodzenia.
Poza tym, skoro już mówimy o taktyce w walce z Tygrysem Królewskim, powinniśmy również rozważyć taktykę przeciwko innym czołgom tego poziomu.
VK4502 (A), poprzednik czołgu VK 4502 (P) Ausf. B, jest bardzo podobny do Tygrysa Królewskiego, tak więc zastosujemy podobną taktykę w walce z tym pojazdem.
Pancerz tego niemieckiego czołgu można łatwo przebić, strzelając pod kątem prostym w słabo opancerzone boki i tył.
Jeżeli to możliwe, starajcie się rozpocząć walkę kontaktową, dzięki czemu będziecie mieli możliwość bezpośredniego przebicia pancerza przeciwnika poprzez jego
przednią górną część (jest on w tym miejscu słabszy niż w Tygrysie Królewskim) lub właz dla dowódcy.
W bitwach standardowych najczęstszym przeciwnikiem będzie radziecki czołg ciężki IS-3. Górna przednia część tego czołgu jest dobrze opancerzona i ustawiona pod
ostrym kątem, zatem nie próbujcie przebijać jej przy pomocy działa.
Dotyczy to również małej, okrągłej wieży. Jeśli chcecie mieć pewność, że uda się wam przebić pancerz przeciwnika, radzimy celować w małą, ale dość cienką dolną płytę pancerza.
W trakcie walki kontaktowej z IS-3 możecie przebić jego pancerz poprzez cienką płytę pancerza *** osłoną działa lub mały właz dla dowódcy. Czołg IS-3 jest podatny na
uszkodzenia na bokach, kołach napędowych oraz na tyle.
Aby wyjść zwycięsko z pojedynków z amerykańskim czołgiem ciężkim T34 warto pamiętać, że jednostkowe uszkodzenia zadawane przez wasz czołg są niższe w
porównaniu uszkodzeniami, które może zadać przeciwnik, ale wasza szybkostrzelność jest wyższa, zatem głównym celem powinno być konsekwentne powodowanie
uszkodzeń ― nawet pojedyncze chybienie lub trafienie niepowodujące uszkodzeń może okazać się śmiertelnym błędem.
Czołg T34 łatwo uszkodzić trafieniami w pancerz przedni, boczny i tylny, jednak nie próbujcie strzelać w jego wieżę. Podobnie jak większość amerykańskich czołgów
posiada on w tym miejscu mocny pancerz, tak więc wasze działo z penetracją na poziomie 198 mm nie ma szans go uszkodzić.
Konkretne wykorzystanie tego czołgu w walce znacząco zależy od ogólnego poziomu samej bitwy.
Rozpoczynając wysokopoziomową bitwę z czołgami ciężkimi poziomu IX lub nawet X, powinniście prowadzić złożoną i ostrożną rozgrywkę.
Wasze działania powinny być skoordynowane z działaniami towarzyszy z drużyny.
Poruszając się po mapie wraz z główną siłą uderzeniową lub trzymając się nieco z tyłu, wspierając ją waszą siłą ognia i unikając uszkodzeń, będziecie mogli zaoferować
swojej drużynie nieocenioną pomoc. Nie traćcie wszystkich punktów wytrzymałości i nie dajcie się odesłać do hangaru już na początku bitwy.
Kiedy traficie już na bitwę o odpowiednim poziomie, a w drużynie znajdą się czołgi średnie i ciężkie VIII poziomu, będziecie mogli w pełni poczuć wszechstronność tego pojazdu bojowego.
Czołg T32 idealnie nadaje się do atakowania kluczowych pozycji na wielu mapach ― może to być zarówno alejka w „Prochorowce”, wzgórze na mapie „Urwisko” czy też dolina na „Stepie”.
Współpracując z sojusznikami, możecie w krótkim czasie osiągnąć na tych obszarach strategiczną przewagę, która następnie doprowadzi waszą drużynę do zwycięstwa.
Jeżeli w waszej drużynie nie ma innych czołgów uderzeniowych lub w przypadku, gdy planujecie wyjść naprzeciw atakowi przeciwnika i odeprzeć go, T32 sprawdzi się
również podczas działań obronnych, takich jak utrzymanie ważnej pozycji, np. wioski na mapie „Westfield”, równina na mapie „Karelia” czy też dolina na mapie „Fiordy”.
Biorąc pod uwagę wszystkie powyższe uwagi, musimy stwierdzić, że T32 to świetny i wszechstronny czołg.
Może być wykorzystywany jako pojazd uderzeniowy (wraz z czołgami IS-3, IS-6, VK4502 (A) oraz AMX 50 100), jak również jako czołg obronny (podobnie jak Tygrys Królewski, Löwe i T34).
W obu tych przypadkach T32 przegrywa z wąsko wyspecjalizowanymi pojazdami: w porównaniu z czołgami szturmowymi jest on mniej mobilny, natomiast na tle czołgów
obronnych wyraźnie zaznacza się słabość jego uzbrojenia (ze względu na przeciętną celność i penetrację pancerza).
Jednakże czołg ten znalazł dla siebie odpowiednią niszę – mapy o dużym spadku terenu (takich jak „El Haluf”, „Step”, czy „Piaszczysta Rzeka”) oraz taktyki
wykorzystywane podczas walki kontaktowej. W takich sytuacjach wady T32 schodzą na dalszy plan, a wy możecie w pełni wykorzystać wszystkie jego zalety.
Na dziś to już wszystko. Mamy nadzieję, że pomogliśmy wam dokonać właściwego wyboru. Czekamy na wasze komentarze na temat przewodnika na forum gry World of Tanks. Do następnego razu! �