Tip:
Highlight text to annotate it
X
Witajcie. Nazywam się Helmut Mebert.
Od 40 lat gram na skrzypcach w Orkiestrze Filharmonii Berlińskiej
i z przyjemnością udzielę Wam kilku wskazówek.
Zajmiemy się częścią Adagio IX Symfonii Beethovena.
W tym samym czasie instrumenty dęte grają główny motyw.
Adagio oznacza spokój.
Instrumenty dęte grają motyw z właściwym sobie spokojem i pewnością.
Musimy zachować tę samą dozę spokoju,
chociaż zapewniając jedynie oprawę głównego motywu,
gramy pasaż składający się z raczej krótkich nut.
Czyniąc to, musimy unikać
sprawiania wrażenia niepokoju
i zamieszania, a przede wszystkim przemieszczeń smyczka, zmian strun.
Wszystko musi brzmieć delikatnie. 0:01:15.400,0:01:17.9200:01:17.920,0:01:22.680 Aby odnaleźć właściwie brzmienie, „piano dolce”,
które nie jest zbyt ciche,
ale ciągle „dolce” – słodkie –
radzę szukać właściwego podejścia
przez jedno proste pociągnięcie smyczka w wyraźnym „forte”,
♪ (gra)
a potem zmniejszyć nacisk na smyczek,
zwolnić jego ruch,
a wtedy struna nadal będzie mieć dwie wibracje, zaś dźwięk pozostanie wyraźny.
Dokładnie tak się to zaczyna.
Na początku nuta ozdobna,
ze smyczkiem na strunie,
♪ (gra)
nie z powietrza,
♪ (gra)
ale na strunie, po prostu w poprzek.
Uzyskujemy więc odpowiedni ton,
dobry do ćwiczeń,
możemy zaczynać.
♪ (gra)
Już teraz zauważyliśmy dwie rzeczy:
między pierwszym a drugim taktem
przejście smyczka musi być prawie niesłyszalne,
jak przy legato. W żadnym wypadku nie może to być coś takiego:
♪ (gra)
To by zupełnie przeczyło charakterowi tego fragmentu.
Dlatego płynnie: 0:02:37.000,0:02:40.2800:02:40.280,0:02:41.760 Teraz pora na interesujące,
bardzo małe przejście harmoniczne z „C” do „cis”.
Może to być coś w rodzaju... Teraz wyolbrzymiam...
♪ (gra)
Oczywiście to było przesadzone.
Ale chyba najłatwiej to wytłumaczyć poprzez zaakcentowanie tego,
aby zwrócić na to uwagę.
W ten sposób.
♪ (gra)
To zupełnie wystarczy...
a ta linia opadająca natychmiast znów jest spokojna.
♪ (gra)
Linia znów zaczyna się wznosić.
Tutaj przesunąłbym pierwszy palec z „E” na „F” w drugiej pozycji,
i tam pozostał.
♪ (gra)
Ta linia wznosząca się
przed ponownym uspokojeniem
prowadzi do czegoś interesującego, więc
♪ (gra)
i teraz mamy takt, w którym główny dźwięk brzmi właściwie tak
♪ (gra)
i jest otoczony pewnymi ozdobnikami.
♪ (gra)
Ilustrując to z pewnym naciskiem, najlepiej
nie akcentować tego za bardzo. Zawsze mówię, że tylko to zaznaczamy,
jak gdybyśmy nieco się zbliżali, przechodząc do drugiej
♪ (gra)
i znów do trzeciej pozycji.
♪ (gra)
Po dotarciu na miejsce
♪ (gra)
powinniśmy osiągnąć takie brzmienie, ale nie mocniejsze.
Cała ta akcja przechodzi w tych parach w diminuendo.
W tym miejscu bardzo korzystne będzie, jeśli 0:04:18.800,0:04:23.4000:04:23.400,0:04:27.800 pozwolicie sobie na pełniejszy ruch, jak przy „crescendo”,
a potem znowu krótszy do diminuendo.
Jeśli to możliwe, należy skończyć w górnej połowie smyczka lub pośrodku.
Szczęśliwie dla nas
♪ (gra)
ta końcowa, oddzielona szesnastka nie ma żadnego znaczenia
i stanowi tylko koniec diminuendo.
Ma to tutaj tę zaletę,
że mamy dużo miejsca na nadchodzące crescendo.
♪ (gra)
OK, to tyle, jeśli chodzi o interesujące odkrycia.
Teraz przechodzimy do zupełnie zwyczajnej, relaksującej części,
zupełnie zwykłego B-dur. 0:05:03.720,0:05:06.9200:05:06.920,0:05:10.000 Znowu osiągnęliśmy spokój.
Spróbuję to przedstawić jeszcze raz, w całości.
♪ (gra)
To jest pierwsza fraza.
Inna ogólna uwaga dotycząca ćwiczeń.
Często mamy wiele nut, ale tylko jeden smyczek.
Mówi się także, że szybkie pasaże należy ćwiczyć powoli.
Uważam też, że wolne pasaże również należy ćwiczyć powoli.
To dlatego, że podczas ćwiczeń, musi nam
♪ (gra)
wystarczyć bardzo krótki smyczek.
Przy grze w odpowiednim tempie będzie nam łatwiej,
ponieważ wszystko będzie bardziej płynne.
♪ (gra)
Wtedy nasza gra będzie płynna, ale i odpowiednio spokojna.
Przejdźmy do drugiej części, używając krótkiego przejścia.
♪ (gra)
Tu też możemy wyróżnić nieco ten pasaż,
♪ (gra)
ale później znowu złagodzić.
♪ (gra)
A więc,
♪ (gra)
Należy upewnić się,
że te drobne elementy ekspresji nie są przesadzone.
Byłoby to zupełnie niewłaściwe i niezwykle nudne, gdyby grać tylko tak
♪ (gra)
To brzmi jak etiuda.
To właśnie mam na myśli, mówiąc,
że są potrzebne zmiany harmoniczne lub inne, że trzeba coś pokazać.
Po tym takcie nagle dzieje się coś zupełnie innego.
Zagrajmy to.
♪ (gra)
Nagle pojawiają się te triole w ligaturach.
Tutaj charakter utworu nieco się zmienia.
W pewnym sensie.
Nie wiadomo, w którym kierunku ma podążać harmonia.
♪ (gra)
Oznacza to, że można położyć nacisk na brzmienie, nie grając natychmiast,
♪ (gra)
ale raczej,
♪ (gra)
a potem wycofując się odrobinę.
♪ (gra)
Można też przykuć uwagę, wycofując się trochę.
OK, jeszcze raz odtąd
♪ (gra)
CRESCENDO
♪ (gra)
i spokojnie.
♪ (gra)
Ten spokój przy diminuendo.
Są dwa podstawowe sposoby, aby zagrać diminuendo.
Mogę na przykład zwolnić ruch smyczka,
co da forte diminuendo.
♪ (gra)
Z drugiej strony mogę zachować szybkość ruchu smyczka,
zmniejszyć nacisk i kontynuować.
Forte diminuendo brzmiałoby wtedy tak:
♪ (gra)
i jeszcze raz.
♪ (gra)
Zaletą tego sposobu jest
głębsze uspokojenie brzmienia, jak przy wydechu.
Myślę też, że taka forma diminuendo dobrze by tu pasowała, bo jeśli gramy
♪ (gra)
dźwięk może swobodnie rozbrzmiewać. 0:09:07.760,0:09:10.0800:09:10.080,0:09:12.200 Teraz pora na
długie pociągnięcie
i mnóstwo legato po strunach.
Tu potrzeba spokoju,
chociaż triole przebiegają dość szybko,
ruch musi być jak na gumce.
♪ (gra)
Spróbuję jeszcze raz.
♪ (gra)
Teraz akcenty.
Nie należy kłaść na nie nacisku, na pewno nie tak.
♪ (gra)
Zamiast tego można uzyskać akcent,
zaczynając od szybszego ruchu,
a przy takim dojściu
♪ (gra)
po prostu zrobić coś takiego.
♪ (gra)
Daje to szczególne, strunowe brzmienie.
Zaczynając znowu od tego,
♪ (gra)
ponownie grając to piękne diminuendo.
Dalej gramy
♪ (gra)
i wtedy mamy crescendo przez dwa takty.
Zwykle błędem jest przedwczesna prezentacja.
Crescendo to cichy początek, który później przechodzi w głośne brzmienie,
ale nie za głośne.
Zachowajmy crescendo na koniec.
Przepraszam.
♪ (gra)
A teraz trochę pełnej napięcia emfazy.
♪ (gra)
Teraz trochę więcej o zmianie strun.
Ten fragment
♪ (gra)
na początku nie powinien brzmieć zbyt surowo,
pomimo tego, co chcemy pokazać.
Wszystko musi pozostać bardzo delikatne.
Często przy przechodzeniu między strunami lub zmienianiu ich,
mamy omyłkowo za dużą amplitudę, jak ja to nazywam.
Gdy gracie
♪ (gra)
To nie jest potrzebne.
Jeśli zaczynacie od podwójnego zatrzymania,
♪ (gra)
niewielka amplituda wystarcza.
♪ (gra)
W zupełności wystarcza.
Dzięki temu brzmienie jest też bardziej delikatne.
♪ (gra)
brzmi dużo lepiej niż
♪ (gra)
co znowu przeczy charakterowi utworu.
OK, od tego miejsca do końca
♪ (gra)
i dokładnie tutaj, ponieważ dzielimy bardzo długie pociągnięcie,
zachowajcie ostrożność,
aby nie uzyskać akcentu przy przełożeniu smyczka. 0:12:01.880,0:12:03.0000:12:03.000,0:12:03.920 Zdecydowanie nie tak.
♪ (gra)
Zupełnie źle.
To przecież diminuendo,
a więc pierwszy dźwięk pociągnięcia musi być nawet cichszy niż poprzedni,
jak przy legato.
♪ (gra)
A więc,
♪ (gra)
OK. Mam nadzieję,
że moje wskazówki będą pomocne. Życzę dużo radości z ćwiczeń.