Tip:
Highlight text to annotate it
X
Przybył tu aby rozpalić swój ogień
Patyk po patyku
Krok po kroku
Oddech po palącym oddechu
Zawsze szybciej, mocniej, wyżej
Przyszliśmy tu aby poczuć ten ogień
[Wendy Ray, komentator sportowy]
Aktorzy 'to' mają, piosenkarze 'to' mają
Niektórzy ludzie 'to' mają a niektórzy nie. Większość nie ma; on miał 'tego' dużo
[Alberto Salazar, były rekordzista świata w maratonie]
[Kenny Moore, olimpijczyk - maraton]
Wiedział, że zbliżał się do granic możliwości
W sposób, w jaki robi to mało osób
[Phil Knight, założyciel i dyrektor Nike]
Zrobiliśmy posąg tylko jednego z nich - Steve'a Prefontaine'a
Nazywaliśmy go Pre
Był czymś więcej niż nazwiskiem, był stanem, rozrywką, zapowiedzią czegoś więcej niż zwyciężanie
Poza spotrem, poza bieżnią
Pre...
Nikt kto go kiedykolwiek zobaczył, zapomniał o nim
Ręce i nogi wykończone na ostatnim okrażeniu
Wyciśnięte usta, oczy zerkające na tablicę z czasem
A nie na linię mety
Pre...
Posiadał wszystkie siedem rekordów Ameryki, od 2 do 10 tysięcy metrów
W wieku 21 lat rzucił wyzwanie światu, w jednym z najlepszych olimpijskich biegów wszechczasów
A później odrzucił fortunę, w zamian za zaatakowanie rekordu świata
Krąży opowieść, że powiedział promotorowi, aby je sobie zachował
Biegam najlepiej kiedy biegam wolny
Pre nigdy nie dotarł na ten bieg
Dziś rano jeden z najlepszych amerykańskich biegaczy długodystansowych, Steve Prefontaine, zginął w wypadku samochodowym w Eugine, Oregon
Zginął nieco ponad 4 godziny po tym, jak przebiegł 5000 metrów z drugim czasem w historii Ameryki
Miał 24 lata
[David Bedford, były rekordzista świata na 10km]
No wiesz, niespełnionej obietnicy, tak wiele mogło się wydarzyć
[Dana Carvey, komik]
To było jak... czułem się po prostu źle, miałem mdłości
Nie mogłem w to uwierzyć
Pójście na trening tego dnia było jak pogrzeb
Znaczy...każdy o tym mówił, każdy był podłamany
To samo stało się kiedy John Lenon został zabity
Ten sam rodzaj uczucia, ktokolwiek tylko nie oni
Lata 60-te były złotymi latami lekkoatletyki, biegacze pojawiali się wszędzie
Ludzie ci byli herosami, widzowie gromadzili się by oglądać to, co było drugą ulubioną dyscypliną na świecie
W Ameryce tłumy przychodziły tu, na Hayward Field w Oregonie - Carnegie Hall biegów
W te stare trybuny wryte zostały rekordy
Odbywały się tu trzy kwalifikacje olimpijskie jak i mistrzostwa kraju
Biegał tu Alberto Salazar
i Henry Rono
Edwin Moses
Carl Lewis
Mary Decker-Stanley
Biegali tu oni wszyscy
Wszyscy oklaskiwani przez kibiców z Oregonu
Wszyscy zapamiętani
Ale tylko jeden był całkowicie niezapomniany
Nie można zrozumieć Steve'a Prefontaine'a bez zrozumienia skąd pochodził
Coss Bay w Oregonie to miejscowść przemysłu drzewnego
Od pisków pił na zboczach po hałas doków
W Coss Bay zawsze było "pod górkę"
Mieszkańcy albo przywykali albo wyjeżdżali
Ray Prefontaine był spawaczem i stolarzem w fabrykach
Podczas II Wojny Światowej spotkał swoją żonę w Niemczech
I zabrał ją do domu, na wybrzeże Oregonu
Ray i Elfriede mieli trójkę dzieci
Nidę, Steve'a i Lindę
Steve był tym, który zawsze gonił psa
Wyprawiał się w czasie deszczu bez kurtki
Szukając zawsze jakiegoś sposobu by udowodnić, że jest tak samo wytrzymały jak każdy
W Coss Bay takie oto były rozrywki
Ale w gimnazjum powiedziano młodemu Prefonteine'owi
Że jest za mały by uprawiać kontaktowy rodzaj sportu
I to go zapaliło
Albo angażowałeś się lekkoatletykę albo wikłałeś w narkotyki i coś trochę mniej odpowiedniego [Linda Prefontaine, siostra]
Zawsze mówił, że mógł pojść tą inną drogą
Ale znalazł coś w czym był dobry i co kochał
A reszta to już historia...
Rozniecał ten żar i troszczył się o niego
Biegnąc przez wydmy, wzdłuż doków, koło przekaźników wbiegał do lasu
Kiedy mięśnie wyły a płuca błagały o litość
Był ciekawy, żeby zobaczć z czego ulepieni są te 'wielkoludy'
Kiedy przyjdzie im zmagać się w niekontaktowej rywalizacji, zamiast nawzajem przeciw sobie
Nawet jednego dnia, wyzwał całą drużynę futbolową na pojedynek, pod tym oto warunkiem:
Najpierw wszyscy musieli przebiec 10 km
Ta śmiałość rozbłysła w wieku 16 lat
Jego cel - za trudny jak na chłopaka z Coss Bay
Kiedyś pobiegnę na olimpiadzie, powtarzał każdemu kto zechciał słuchać
To działo się bardzo szybko. Nie bywaliśmy na wielu zawodach i pewnego dnia przyszła taka pani i powiedziała:
Pani Prefontaine, powinna pani pójsć na zawody, pani syn to materiał na olimpijczyka
Ciągle pamiętam te słowa
W Eugene, 90 mil w głębi lądu, spełniło się wiele olimpijskich marzeń
Bill Dellinger, asystent trenera oregońskiego klubu biegowego, brał udział w trzech igrzyskach olimpijskich
Głównym trenerem Delinger'a był legendarny Bill Bowerman
Poprowadził on trzy drużyny z Oregonu do tytułów mistrzowskich NCAA (Krajowe Uniwersyteckie Zrzeszenie Lekkoatletyczne)
Błyskotliwy, bezpośredni, pomysłowy, uparty oregończyk
Bowerman był rozgrywającym i ćwierćmilowcem (400m) za pierwszego wybitnego oregońskiego trenera biegowego Billa Haywarda
Jako major, podczas II Wojny Światowej, wynegocjował poddanie się całej niemieckiej armii
Jako trener biegania na Uniwersytecie Oregońskim, Bowerman szybko zyskał reputację kreatora mistrzów
Obmyślał każdy aspekt wykonywania ćwiczeń
Eksperymentował ze wszystkimi bieżniami na różną pogodę
Nauczył się robić buty i zrobił lekkie jak piórko kolce startowe dla swoich podopiecznych
Jednym z tych podopiecznych był Phil Knight
Razem założyli mały zakład obuwniczy, który miał stać się większy...
Będąc pod wrażeniem wybitnych nowozelandzkich biegaczy długodystansowych, Bowerman pojechał na drugi koniec świata
Odwiedzić ich trenera Arthura Lydiarda
Zobaczył tam dużą liczbę mieszkańców, którzy wychodzili biegać, albo jak to nazywał Lydiard, uprawiali jogging
Kiedy wrócił z Nowej Zelandi był bardzo napalony na jogging i myślał, że może on się przyjąć w Stanach Zjednoczonych
A ja byłem poniekąd sceptyczny i mówię mu: nigdy nie uda się ci się przekonać do tego Amerykanów
To była jedna z tych rzeczy, co do których cieszę się, że się myliłem
Jesienią 1968 roku Bowerman miał na głowie wiele spraw
Na wybrzeżu był ten młokos, Prefontaine
Wysłał Dellingera aby zobaczył jak biega
Tamtej jesieni pojechałem na stanowe mistrzostwa w cross country, kiedy był to pierwszy rok Prefontaine'a w szkole średniej
Miałem lornetki i byłem jakieś dobre pół mili, 700 jardów od startu
I zobaczyłem tego chłopaka, kiedy byli wołani na linię do przyjęcia pozycji startowej
Ale to spojrzenie widoczne w jego oczach, nawet z odległości pół mili
Intensywność jaką widziałem na jego twarzy w momencie kiedy padł wystrzał z pistoletu
Pomyślałem to musi być Pre
Na wiosnę 1969 żar buchnął pełnym płomieniem
Prefontaine ustanowił krajowy rekord szkół średnich w biegu na dwie mile, niepobity w ciągu swojego życia
Był lokalną gwiazdą i łowcy głów collegeów z całego kraju zabiegali o jego uwagę
Ale Pre nie mógł zrozumieć, dlaczego główny trener z Oregonu nie pisał do niego listów intencyjnych
Było tak, że Bill Bowerman niecierpiał rekrutacji, uważając siebie za nauczyciela, a nawet za guru
I wolał już wybranych dla niego studentów niż primadonny potrzebujące prowadzenia
List od Bowermana należał do rzadkości
Ktoś mi powiedział, dlaczego nie poświęcałem więcej uwagi dla Pre
No cóż, poświęcałem mu tyle samo uwagi co każdemu innemu
Ponieważ, jeśli zaczniecz przymiłać się do jakiegoś dzieciaka ze szkoły średniej za wcześnie
Jego mniemanie o sobie rośnie i rośnie
Jednym z jego bohaterów był oczywiście Bill Bowerman z Uniwersytetu Oregońskiego
To znaczy, kiedy Steve w końcu dostał list od Billa Bowermana, to mu po prostu całkiem mózg zlasowało
Nawet jeśli nic nie powiedział
Jeśli dołączam do nich zamiataczy tyłów
Jestem kolejnym amatorem szukajacym następnego 'łebka' by się tu pojawił i biegał
Jeśli chcę go nauczyć czegokolwiek, mam coś do zaoferowania, dowiemy się tego kiedy tu będzie
W Przypadku Pre, Bowerman złamie swoją własną zasadę i napisze ten list
Ale Prefontaine chce się dowiedzieć paru rzeczy, zanim przybędzie do Oregonu
W czerwcu został zaproszony do Miami na próbę przymiarki do kadry narodowej, w najlepszym razie nie trwało to długo
Zauważyłem tego... małego dzieciaka kręcącego się ze sportowcami w akademiku, gdzie wszyscy byli zakwaterowani
I...wydawało się, że szczególnie trzymał się z biegaczami długodystansowymi
Może z Gerrym Lindgrenem, Jackiem Bachelerem, Frankiem Shorterem
Ale to był tylko mały dzieciak, wiesz, oczywiscie ktoś tam zbierajacy autografy czy coś
[*** Buerkle, były rekordzista świata na milę]
I hmm...naprawdę nie miałem pojęcia kim on był
[Frank Shorter, złoty medalista olimpijski w maratonie '72]
Dlatego, że miałem świadomość, że dwie mile biegał w około 8:42, co w tamtym czasie niespodzianie było szybciej niż ja je biegałem
Więc byłem pod wrażeniem
Dwie noce później, znów go widziałem
Wieczorem, w cieniu stadionu, kiedy bieg na 5000 metrów miał się zacząć
Stoi wśród zawodników, jest w samym środku
Ma na sobie strój szkoły Marshfield High
Powiedziałem: oh my God, to jest Steve Prefontaine
W tym konkretnym biegu Tracy Smith i Jerry Lingren, walcząc o zwycięstwo, wpadli na metę prawie równocześnie
Na lini mety odwrócili się, żeby zobaczyć kto finiszował za nimi i dołączał do kadry
I kogóż powinni zobaczyć, jeśli nie tego młodego człowieka z Coss Bay
Przyszłość mknąca koło nich
[Pat Tyson, kolega z drużyny]
Muszę to przyznać, w stosunku do tego istnieje pewna zazdrość
Jest 18 letnim dzieckiem, przychodzi, i tego roku jest na wszystkich pierwszych stronach
Pre miał trochę lepszy organizm, nie ma co do tego wątpliwości
Był to 1969 rok i campus Oregonu był podzielony
Ludzie opowiadali się po różnych stronach
Prefontaine, jak każdy wiedzący swoje, wojował na boisku sportowym
Bowerman był starym porządkiem
Powiedziałem: Pre w przyszłym tygodniu chcę żebyś pobiegł na dwie mile, to było przed trzema milami i 5000 m,
Powiedział: nie biegam dwóch mil
I...odwrócił się i odszedł
Powiedziałem: wróć, chcę ci coś powiedzieć
U kogo biegasz w przyszłym tygodniu?
Odwrócił się i znów odszedł
I....zrobił jakieś trzy kroki, wrócił i powiedział:
Pobiegnę dwie mile, ale nie podoba mi się to
Nie podobało mu się to, ale złamał rekord szkoły
Jego nowi koledzy z drużyny Oregonu, nie byli pewni co myśleć o tym zarozumiałym dzieciaku z Coss Bay
Zwłaszcza pierwszak i kolega z roku, Mac Wilkins
Który nie za dobrze znosił wszechobecnego samouwielbienia Prefontaine'a
Nazywałem go 'Świat', i to był skrót od światowej sławy
Jak przychodzisz do collegeu jako pierwszak i jesteś już w kadrze narodowej, i masz kadrowe dresy
Co...równa się złotu, jeśli jesteś biegaczem
I jesteś bohaterem miasta
Byłeś w Europie współzawodnicząc - jesteś światowej sławy
Czasy, w których Prefontaine przybył do Oregonu, 1969, były jego zwiastunem
Myślę, że był to znamienny okres
Miał wszystkie nowości Bowermana, buty stawały się naprawdę coraz lepsze
[Geoff Hollister, projektant Nike]
Więc otrzymałeś dobrodziejstwo szybszego podłoża
A z zajęciami o joggingu Bowermana, miałeś bardzo uświadomioną publiczność
Więc Steve zaznajomiony z tym wszystkim, mógł wydawać się niedopasowany
A kolejną rzeczą było, że Bowerman był pośrodku tego wszystkiego
Był inicjatorem, był katalizatorem, był promotorem
Ale teraz, miałeś naprawdę kogoś do propagowania tego wszystkiego
Później, zaczął sobie zdawać sprawę, że ten chłopak jest wyjątkowy
Wiesz, jest coś w nim, że ma zdolność wchłaniania tej całej energii, tyle mocy, że się nie oprzesz, a ty jestaś częścią tego
Znaczy się, jesteś częścią tej energii, pomagasz dostarczać jej cząstkę, która idzie do niego, a on oddaje ją ci z powrotem
Pamiętasz jak głośno było w Kansas na ostatniej pół mili gdzie Pre biegał te zawody, tak?
Było tak, że Pre przyszedł na stadion około godziny przed swoim biegiem
Bieganie przeciwko Pre w Oregonie było błędem, jeśli naprawdę myślałeś, że spróbujesz wygrać
Dlatego, że Pre nie tylko posiadał pewność siebie
Ale również tak bardzo przywykł do zawodów i wspózawodnictwa
Że nawet jeśli nie chciałeś
Byłeś onieśmielony przez jego aurę
Byłem w strefie, nie specjalnie myślałem o nim i jego aurze
Myślałem o mojej aurze i...przyćmieniu nią jego aury
Chciałbym złamać kilka nowych rekordów, i za dwa tygodnie wybieram się do Oakland
By biec przeciw Georgeowi Youngowi, który jest rekordzistą świata na dwie mile
I Rosjaninowi, który pokonał mnie tego lata w Leningradzie
I z niecierpliwością oczekuję ścigania się z tą dwójką
Cel długoterminowy, ciągle olimpiada 1972 roku?
Tak, cel długoterminowy to ciągle olimpiada 1972
Jako że, zbliżał się do swojego wymarzonego celu - olimpiady
Dzieciak stawał się mężczyzną, osobistością amerykańskich biegów
W jednym, nieprzerwanym ciągu, wygrał 21 zawodów uniwersyteckich
Złamał amerykańskie rekordy na 5000 i 3000 metrów
Był ciągle napierajacym, podwójnym mistrzem NCAA w cross country
Demolując legendy takie jak, rekordzista świata, Jim Ryun
Znajdując drogę na tor wewnętrzny, wyrywając się naprzód z grupy
Mierząc się z tymi, którzy byli na jego drodze
Kochając tych którzy rozumieli
Połączony ze swoimi fanami, w sposób, jak nikt nigdy dotąd
Byłem jak ktoś kto spotyka gwiazdę rocka
Ja w tym wieku; Prefontaine
Nie mogłem mówić, nie mogłem złapać kontaktu wzrokowego
No wiesz, suche gardło
To jest mój idol, to jest to co chciałbym robić
Być jak Pre
A byłem tylko smutnym, żałosnym żartem
Pre był zawsze pierwszy do wypowiedzenia się przeciw temu, co widział jako niesprawiedliwość
Świat lekkoatletyki, wczesnych lat 70-tych dawał mu duże pole do popisu
Myślę, że to może jest ta rzecz która gryzła go najbardziej - hipokryzja
Tak czy owak jest jej dużo w życiu
Było jej sporo u działaczy lekkotletycznych tamtego okresu
I on nazywał rzeczy po imieniu, nie wstrzymywał się od krytyki
To było coś co zawsze podziwiałem
Nie był poprawny politycznie, nie wiedział co to znaczyło
W pewnym sensie był łobuzem
Beształ Los Angeles o smog
Nienawidzę tu biegać, nie mogę tu biegać, po co tu ktokolwiek biega
A ludzie przychodzili go oglądać
Okazał się pewnego rodzaju showmanem
Showman, bohater, buntownik
Prefontaine żył na krawędzi
Zawsze mknął przez życie pasem szybkiego ruchu
Złamał wszystkie stereotypy o biegaczach długodystansowych
Byliśmy jak sól i pieprz
Wiesz, ja byłem solą
[Dave Wottle, złoty medalista olimpijski na 800m]
A Steve to pieprz, pikanteria
Był towarzyski, był ekstrawertykiem, nieżonaty, wprawiał każdego w zakłopotanie
Byliśmy jak Matt i Jeff (gwiazdy wresltingu)
Pre otwarta osobowość, rozciągała się na styl jego biegania
Pre był klasycznym biegaczem prowadzącym
Chociaż posiadał dobry sprint, inni byli szybsi
Aby mieć największe szanse na zwycięstwo, musiał urwać się konkurencji przed ostatnią prostą
Więc trenował dwa razy dziennie, codziennie
Nie przestawał trenować by zacząć długą, zabójczą końcówkę już na milę przed końcem
Nie przestawał trenować, by zmusić siebie do wytrzymania większego bólu
Niż jakikolwiek goniący go mógł wytrzymać
Mógł biec na pełnym gazie dłużej i mocniej niż wiekszość ludzi
[Stan James, lekarz drużyny Oregonu]
Ponieważ Pre będzie biegł tak szybko jak potrafi, jak będą go chcieli pokonać
Pamiętam taką rzecz, raz mi powiedział, ktoś może mnie pokonać
Ale żeby to zrobić, będą musieli się wykrwawić
Wszystko czym żył, oddychał, w co wierzył, o czym marzył
To bieganie
Frank Shorter, Jack Bacheler, ja i wielu innych lekkoatletów tamtego czasu
Którzy byli długodystansowcami, miało inne rzeczy w życiu
Nie mogłem pojąć, dlaczego jedne z najładniejszych dziewczyn z campusu
Przychodiły przez dwa tygodnie z rzędu i prosiły go o randkę
A on mówił, no nie wiem, muszę sprawdzić grafik
Ale w zasadzie, to całe zachowanie, które mogło być szorstkim czy wydawało się wyniosłym
Było...on po prostu był skupiony i był szczery
I...nikt inny nie był skupiony z taką intensywnością
Jeśli biegasz, nigdy nie jesteś całkowicie zadowolony, dopóki nie zrobisz rekordu świata
Myślę, że jest to dobra oznaka tego co zamierzam robić tej wiosny, mam nadzieję, że to dobra oznaka
To mój pierwszy bieg w nowym roku
Więc to jest nienajgorszy sposób, aby zacząć ponownie nowy rok
Czy miałeś na względzie rekord kraju, czy to tylko przymiarka do kwalifikacji?
Więc, szczerze mówiąc, moja babcia trafiła do szpitala
Dwie...trzy noce temu
I w piątek rano poszedłem ją zobaczyć, przed podróżą do Portland
Powiedziałem jej, że zamierzam dedykować jej ten bieg, że zamierzam złamać dla niej rekord kraju
Nie ociągałeś się
No, mam nadzieję
Nie jest to najszybszy czas na świecie, ale jest
A co z kwalifikacjami? Czy jest to dobre przetarcie by zyskać na szybkości?
Bardzo, bardzo dobre
W 1972 roku, kwalifikacje olimpijskie na Hayward Field mocno rozbudziły apetyty olimpijskich nadzieji
Ośmiuset mertowca, rekordzisty świata Davea Wottlea
Rekordzisty świata w skoku o tyczce Boba Seagrena
Rekordzisty świata na jedną milę Jima Ryuna
Rekordzisty świata w rzucie kulą Bryana Oldfielda
I rekordzisty kraju Franka Shortera
Byli jednymi z wielkich nazwisk, dla których wypełniły się trybuny Hayward
Ale to byli ludzie Pre
Nowa trybuna była budowana na ostateczną rozprawę Prefontaine'a na 5000 metrów
Z twardym i doświadczonym Georgem Youngiem
Jednym czasem, pamiętam stałem na środku stadionu
Wrzeszcząc na Pre tak głośno jak tylko mogłem
Nie będąc w stanie usłyszeć mojego własnego głosu
Był tak ogłuszający hałas, że nie byłeś w stanie nawet słyszeć siebie
Nieustępliwe tempo Pre, zostwiło Younga daleko z tyłu
Był to nowy rekord Ameryki - 13:22:08 - tylko o 6 sekund gorszy od rekordu świata
Ciesząc się, złapał koszulkę 'Stop Pre'
I pobiegł okrążenie honorowe przed oszołomioną i szalejącą publicznością
Twoją strategią tego wieczoru było pobiec tak szybko jak się dało. Byłeś w stanie to zrobić?
W zasadzie to na znaczniku dwóch mil byłem za wolny, powinienem mieć 8:40 a miałem 8:46
Więc byłem wolny
Uświadomiłem sobie, że muszę podciągnąć tempo bo inaczej coś może się stać
O kim myślisz najwięcej jesli chodzi o Monachium
Cóż, jest ich wielu
Tam w finale będzie12-u ludzi, 12-u ludzi którzy mogą wygrać
Jak się teraz czujesz jako numer jeden?
Cóż, chciałbym powiedzieć, że mam nadzieję że utrzymam formę
I jeśli tak pobiegnę w Monachium, myslę, że będzie ciężko mnie zatrzymać
Czy ktokolwiek mógł zatrzymać Pre?
Na to pytanie wkrótce padnie odpowiedz w Monachium
Gdzie najtwardsi biegacze świata oczekiwali wygadanego dzieciaka z Ameryki
Stave zawsze wypowiadał się z pewnością siebie
Nie mówił, no cóż, zamierzam poczekać i zobaczyć co się stanie
Wychodził tam i snuł przypuszczenia, wskazywał nazwiska
Wiesz, gadał co mu ślina na język przyniesie a skończył biegając w Europie
I zastanawiał się jakim cudem tam wylądował
I nie było to do końca to co chciał powiedzieć, ani nie całkiem o to mu chodziło
Atakował całą amatorską strukturę lekkoatletyczną niemal każdego dnia
[Jaakko Tuominen, chorąży fińskiej reprezentacji olimpijskiej]
Że powiedział: mogę przebieć ostatnią milę w 4 sekundy
I zamierzam wygrać 5000 metrów
Nagle zorientowałem się, że jego problemem było to, że nie był tu i nie ścigał się dostatecznie długo
Czułem to że był bardzo, bardzo dobry w Ameryce
Zawsze będę pamiętał, jak później z nim rozmiawiałen, na pewno w Monachium
I powiedział do mnie: ostatnią milę biegam poniżej 4 minut
A ja zawsze odnosiłem wrażenie
Że on myślał, że jest jedynym który potrafi pobiec poniżej 4 minut na ostatniej mili
Podczas gdy wiedziałem, że ja też potrafię, ale znałem również cztery inne osoby, które tak samo mogły
Możesz patrzyć na to na dwa sposoby
Możesz tam pojechać i zyskać międzynarodowe doświadczenie i możesz biegać przeciwko tym ludziom
I możesz wiedzieć co po nich oczekiwać
I wiedzieć co są w stanie zrobić a oni będą wiedzieć co ty potrafisz
Albo możesz trzymać się od nich z daleka i pozwolić im się zastanawiać
W czerwcu 1972 roku, Prefontaine opóścił swoich uwielbiających go, amerykańskich fanów
I przemiósł swoje przedolimpijskie przygotowania do Europy
Podczas serii zawodów, przetarć przedolimpijskich
Pre puścił z dymem kolejny rekord kraj
Tym razem na obcej ziemi
Złamałbym rekord świata, gdybym nie biegał zeszłej nocy 1500 metrów
Twerdził na swoje usprawiedliwienie
Byliśmy w Oslo, w Norwegii i siedziałem w górze na trybunach
On i Bowerman ćwiczyli całkiem sami na stadionie w Oslo
Steve się wyłonił i na swoją rogrzewkę; oczywiście wcześniej się rozruszał
Pierwszą rzeczą jaką zrobił na treningu
Było wykonanie przebierzki tempem cztery minuty na milę
I pobiegł to równiusieńko
Miałem stoper, i było 60 - na czas, 2 - w czasie, 3 - w czasie
Myślę, że było to 4:00 i coś tam
A po tym zrobił resztę, później zrobił swój trening
Ale to było jak...czy był gotowy na olimpiadę w 1972 roku?
No pewnie, że tak
W środku trwania 20-ej, letniej olimpiady w Monachium, cała niewinność igrzysk stanęła w płomieniach
Igrzyska zmienią się na zawsze
Ludzie z bronią, zaczynają celować ją w pokoje, z których jeszcze przed chwilą wyłaniały się z dwie osoby
Wyglądające na arabskich terrorystów
Dzieje się to teraz, jeśli możecie w to uwierzyć, na zawodach 20-ej olimpiady
Siedmiu palestyńskich terrorystów prześliznęło się do wioski olimpijskiej
Wtargnęło do pokojów ekipy izraelskiej, zabili 2 jej członków, biorąc pozostałych 9-ciu jako zakładników
Terroryści polecieli z zakładnikami na małe lotnisko
Tam, niemieccy strzelcy wyborowi otworzyli ogień, ale terroryści detonowali swoje ładunki wybuchowe
Wszyscy zakładnicy zostali zabici
Oczy świata, kiedyś zwrócone w stronę dumy narodowej, patrzyły na smutek i trwogę
Pozostałe zmagania olimpijskie zostały przesunięte o jeden dzień
Każdy sportowiec musiał znaleść w sercu odwagę by kontynuować
Pre miał odwagę, ale jego spokój został zburzony
Zamkneli wioskę olimpijską
Pamiętam pójście do jednej z zamkniętych stref wioski olimpijskiej
I Pre przeskakującego przez ogrodzenie by tam się dostać
Pamiętam jak jednego dnia zabrałem go do Austrii - w dzień porwania, żeby go po prostu od tego odciągnąć
Był dosyć zmartwiony
Właściwie to czuł, że nie za bardzo chciał biegać na olimpiadzie
To nie jest to, o co chodziło w olimpiadzie
Początkowa reakcja nas wszystkich
Byliśmy wszyscy w jednym pokoju, mogliśmy wyglądać przez nasz balkon
I widzieć pokoje gdzie wszyscy Izraelczycy byli przetrzymywani
Mogliśmy zobaczyć zamaskowanych bandytów na ich balkonach
Wszyscy staliśmy tam w ten dzień i przyglądaliśmy się
I zastanawialiśmy się... wiesz, nic nie jest tego warte, nic nie jest więcej warte niż ludzkie życie
[Jos Hermans, były rekordzista świata w biegu jednogodzinnym]
To znaczy, Niemcy nazywali je 'die glückliche Spiele'
Co znaczy radosne igrzyska, to miała być jedna wielka zabawa
Myślę, że jeśli robisz imprezę i giną ludzie, nie bawisz się dalej
Trzeba było poważnej rozmowy, by spróbować wzbudzić w nim stan umysłu odpowiedni do ścigania się
I jak mówiłem mu, niektórzy z którymi bedziesz się ścigał, użyją tego jako przewagę
Biegając przeciw tobie, jako że będzie wokół tego szum
Czy terroryści zniszczyli nam to wszystko?
I końcową odpowiedzią wśród sportowców było - nie!
Będziemy to kontynuować, nie pozwolimy terrorytstom tego nam ukraść
To Prefontaine i Puttemans dyktują tempo
Inni muszą ich gonić, Norpoth
Po jednodniowym opóźnieniu, Pre zacznie swoją olimpijską karierę
Tylko dwóm biegaczom z każdego biegu, będzie zagwarantowane miejsce w finałach
Mamy teraz trzech wielkich biegaczy a tylko dwójka może być pewna finału
Prefontaine i Puttemans wspólnie prowadzili, zostawiając w końcu Norpotha z tyłu
Kiedy był pewien zapewnienia sobie miejsca w finale, Pre oszczędzając siły odpuścił
Podczas gdy Puttemans finiszował z rekordem olimpijskim
[Emiel Puttemans, były rekordzista świata na 5km]
Nigdy nie zostawiał pięciu metrów
Tylko...musiałeś mijać go szybko, zdecydowanie, nie oglądając się za siebie
Do przodu, do przodu...
To jest ta dwójka ludzi, którzy przeskakują do finału
Emiel Puttemans z Belgi, Steve Prefontaine ze Stanów Zjednoczonych
Pierwszy krok został zrobiony przez, pewnego siebie, młodego człowieka z Oregonu
Żeby wygrać finał 5000 metrów
Prefontaine musiał być mocnym i doświadczinym człowiekiem różnych stylów biegowych
Biegacze prowadzący forsowali tempo próbując urwać się sprinterom
Którzy mieli szybkość i rezerwy na końcowy finisz do lini mety
Faworytem był Lasse Viren z Finlandii
Który właśnie wygrał 10 000 metrów bijąc rekord świata
Steve Prefontaine będzie mistrzem olimpijskim na 5000 metrów
Myślę, że złamie rekord świata na 5000 metrów
Ale myślę, że zrobi to w Montrealu
Bo dzisiaj Steve Prefontaine, 24 latek, biegnie przeciwko bardzo 'wielkim chłopcom'
[David Bedford, olimpijczyk '72]
Była bardzo silna ekipa na dystancach 5 i 10 000 metrów
Väätäinen, Virén, Puttemans, Prefontaine, ja sam, Steward
Siedziało w tym tak wielu, naprawdę wybitnych indywidualności
Wszyscy młodzi pretendenci chcieli przejąć... no wiesz, być najlepsi
Oni byli gwiazdami bieżni, nie ma co do tego wątpliwości
Myślę, że przewidywania Stewarta o ostatniej mili w 4 minuty nie są nierealne
To jest to, co Steve Prefontaine będzie musiał dzisiaj pobiec, jeśli zamierza wygrać dzisiaj te zawody
I było tak, jak to widziałem
Przewidywałem że będzie ciężko, że będzie to szybki bieg
I prawdopodobnie będzie to rozgrywka między Virénem a mną
Z Prefontainem starającym się nas dopaść na ostatnim kilometrze
Prefontaine powiedział mi pewnej nocy około tygodnia temu
Stojąc w holu hotelu Sheraton w Monachium
Powiedział, to co bedę starał się zrobić, to rozegranie tego tak
By był to w końcówce czysty bieg na pójście w zaparte
A jeśli tak będzie, to jestem jedynym który może to wygrać
[Steve Stageberg, kolega z reprezentacji]
Biegał już naprawdę wymagające zawody tamtego lata, prowadzące do tego
Po prostu czułem że...oczywiście byli z pewnością inni wybitni biegacze, ale on to mógł zrobić
Teraz David Bedford zdecydował się dołączyć do tego
Jejku, co za rozgrywka tam ma miejsce. To jest czas na zastanowienie, czyż nie?
Nikt nie ryzykował podczas tej pierwszej mili
Byłem oszołomiony, byłem przerażony. Oni te dwie mile przeszli
I właśnie tak jak teraz byłem oniemiały
Nie przestawałem wrzeszczeć na Steave'a do telewizora
Biegnij, wyjdź na prowadzenie, zrób cokolwiek - idź po to
I Steve Prefontaine wychodzi na prowadzenie. Jedna mila do końca, cztery okrążenia do końca, to wszystko
Pre musi biec teraz 4 minuty na milę - musi
Żaden człowiek w wieku 21 lat nie wygrał tego długiego, ciężkiego biegu dla myślących - 5000 metrów
Virén wychodzi na prowadzenie
Virén przed Steavem Prefontainem, i Stewart, zbliża się Gammoudi by być z nimi
Naprawdę zamierzają podkręcić tempo. To jest czas Viréna, to teraz Virén zaczyna swój długi finisz
[Lasse Virén, czterokrotny złoty medalista olimpijski]
Nie miałem konktetnej taktyki
Chciałem być gotowy na moment, w którym bieg naprawdę się zacznie
Prefontaine wysuwa się znów na prowadzenie
Zaczyna się teraz nerwowy pojedynek, to może być wielki bieg, historyczny bieg
Zobaczmy czy się takim stanie. Pre biegnie mocny bieg - jakie przyspieszenie nadaje
Do końca 600 jardów, a on daje z siebie wszystko co ma
Zawsze wiedziałem, że z powodu tego jakim typem biegacza był, będzie go bardzo trudno pokonać
Ale też ze względu na typ biegacza jakim był, ludzie tacy jak ja, a z pewnością Virén
Będziemy bardzo trudni dla niego do pokonania, dlatego że on był bardzo mocny, my byliśmy bardzo szybcy
Zaczyna się walka na ostatnim okrążeniu. Gammoudi przesuwa się na trzecie miejsce. Virén jest już na prowadzeniu
Ciągle jest możliwe, by Prefontaine mógł dojść Viréna... albo Gammoudiego
Väätäinen odpadł
Väätäinena nie dotyczy ten finisz
Lasse Virén zmierza po drugi złoty medal igrzysk
Mohammed Gammoudi jest zaraz obok niego; tak jak i Steve Prefontaine
Zaczyna pokazywać całą zawziętość świata, trzyma się tam - z finiszującymi
Prefontaine zmierza na początek stawki, z Gammoudim
Ciągle jest tam Virén
Nadchodzi Prefontaine
To, że mógł tam pojechać bez doświadczenia, będąc tak młodym
I pobiagł tak zawzięcie, zaimponowało mi
Zajęło mi to trzy olimpiady, by wyrobić nastawienie, które on miał na swojej pierwszej olimpiadzie
Pre biegnie wspaniałe zawody, jaki charakter
Nadchodzi Virén, zmierzając po swój drugi złoty medal i myślę że to wygrać
Ale czy Gammoudi ma jeszcze siły? Nie sądzę
Virén wygra złoto, a to nadchodzi...w walce z Prefontainem o brąz
Będzie blisko
I to był Ian Stewart odzierający Steave'a Prefontaine'a z brązowego medalu
Jako że Prefontaine prawie się przewrócił na ostatnich pięciu metrach
Jeśli popatrzysz wstecz na ten bieg, mógłby być brązowym medalistą, jeśliby nie zrobił tego przyspieszenia na końcowym odcinku
Kiedy mijał tych gości to nie był brak odwagi
I mówię: mam tylko madzieję, że nie wypali się za szybko i oczywiście tak się stało
Ale, no wiesz, raczej przepadnie próbując
Raczej poszedł po złoto i walczył o nie, niż wolał dzielić brąz
I to jest wzór jak należy walczyć z drugim
Byłem w pogotowiu jakieś 10-15 metrów zbliżając się do ostatniego łuku
Minąłem Prefontaine'a na prostej
Z pewnością, tamtego dnia, Prefontaine pobiegł lepiej ode mnie
Naprawdę, prawdopodobnie nie zasłużyłem by dostać medal - nie w ten sposób
Był przybity i całkiem zdruzgotany
Powiedział: nie mam nic do powiedzenia i zaczął odchodzić
I nagle ni stąd, ni zowąd, to było jak przebłysk w mojej głowie i powiedziałem, zaczekaj chwilę
Odpowiedział: o co chodzi? Powiedziałem: słuchaj musisz ze mną pogadać. - Wcale nie muszę z tobą gadać
Powiedziałem: czekaj, co z tymi wszystkimi ludzmi tam w Eugene? On na to: o co ci chodzi?
Powiedziałem: ludzie na Hayward Field, ludzie Pre
Oni przeżywali ten bieg z tobą, oni nie zrozumieją tego co się stało
I...musimy pogadać
A on: no nie wiem, nie wiem co powiedzieć. Mówię mu: porozmawiajmy o biegu
Powiedziałem: czy tak bardzo źle ci poszło? I mówię: ile masz lat?
W głowie miałem tylko myśl żeby go zagadać. On po prostu mógł sobie pójść, a ja nie mógłbym go oczywiście dogonić
Mimo, że był tak zmęczony, ciągle nie mógłbym go złapać
Więc on...powiedziałem: ile masz lat?
Odpowiedział 21 albo 22. Naprawdę nie pamiętam ile miał
I powiedziałem: więc ukończyłeś jako czwarty na świecie, w tym wieku. Czy to źle?
Noo, nie jest tak źle - odpowiedział
Zapytałem: czy biegłeś po trzecie albo drugie miejsce? - Nie. Pobiegłeś żeby wygrać
Objąłeś prowadzenie na milę do końca, wyprułeś sobie żyły i skończyłeś czwarty
Czy to tak źle? - No, nie było aż tak źle
To co potrzebował, to ktoś kto by go podniósł na duchu
W pewien sposób uścisnął go i powiedział, wszystko w porządku, rozumiemy, ludzie Pre rozumieją
Myślę, że byłem kimś w rodzaju wysłannika w tym celu
Mój Boże, zaczął mówić i 20 minut później był znów pełen wiary
I pamiętam jak David Bedford przechodził obok
A on krzyknął do Bedforda i powiedział
Do zobaczenia w Montrealu...i skopię ci tam tyłek
Oboje wiedzieliśmy, że mając swój dzień mogliśmy to wygrać, ale nie wygraliśmy
Wiedzieliśmy że będą jeszcze inne dni w przyszłości. 1976 rok nie był tak daleko, prawda?
Oboje byliśmy młodzi z naszymi nadziejami ciągle przed nami
Prefontaine wrócił do Oregonu bez medalu olimpijskiego
Wrócił z dalekiej podróży
Teraz musiał odnaleść dawnego siebie raz jeszcze
To było to na co Bowerman go przygotowywał
Prawdziwe wyzwanie jest w przegraniu i sposobie w jaki się z tego pozbierasz
Wewnętrzny ogień Pre został poniekąd przygaszony
Ale jego zapał zaczynał się już rozpalać
Myślę, że to co mu się przytrafiło na olimpiadzie
Otworzyło mu szerzej oczy, bardziej wydoroślał
Dłuższe włosy i bokobrody, takie buntownicze
Nie odpowiadały już temu co teraz myślał, miał robić, zachowywać się czy mówić
I myślę, że ta zmiana w jego wyglądzie
Była zmianą która dokonywała się wewnątrz niego samego
Domyślam się, że część z tego wydoroślło go
I prawdopodobnie sprawiło że...dostanę was innym razem
Potrafił mrugnąć tymi wielkimi brązowymi oczami, podkręcić te małe wąsy
A ty z pewnością wiedziałaś, że coś wisiało w powietrzu
I to mi sie podobało, odbierałam to jak
Jest tutaj ten chłopak, uosobienie biegacza
Który poświęca czas na zainetesowanie się mną
Był na pewien sposób uprzejmym biegaczem
Ostatni sezon Pre na Uniwersytecie Oregońskim był błyskotliwy
Ustanowił rekord Ameryki na 6 mil z najlepszym czasem bieganym kiedykolwiek na poziomie uniwersyteckim
Wygrał swój czwarty tytuł NCAA w biegu na trzy mile
Co nigdy przedtem nie udało się żadnemu biegaczowi uniwersyteckiemu
Powiedziałem mu, Pre ze wszystkich twioch amerykańskich rekordów ja najbardziej lubię fakt
Że przyszedłeś do Oregonu i spędziłeś tu cztery lata nie opuszczając żadnego treningu, cztery lata nie opuszczając żadnych zawodów
Odpowiedział, trenerze powiem ci to. Było kilka poranków tego rodzaju, że nie czułem się najlepiej by biegać
Potem dodał, było parę biegów, kiedy bolało mnie gardło albo byłem przeziębiony
I wiedziałem że, jeśli ci powiem to nie pozwolisz mi pobiec, więc ci nie mówłem
Przez swoje dni w collegeu Pre burzył się na trudne położenie amerykańckich biegaczy
To AAU przepełniała go gniewem
Chociaż Pre przyciągał dziesiątki tysięcy płacących fanów na stadiony całego świata
Utrzymywał się dzięki kartkom na żywność, zwrotom kosztów podróży i stypendium AAU w wysokości trzech dolarów dziennie
Był jak młody gniewny z ciężarówką, ze swoim kempingiem
Byłam bardzo zaskoczona, kiedy wiesz, przyjechałam do Eugene i dowiedziałam się, że był na kartkach żywnościowych
To było jak... przecież to jeden z najlepszych sportowców świata
To było całkowita sprzeczność
Ale i całkiem świadectwo jaki był
I to było w porządku. Był prawdziwym wojownikiem
Wiesz, postrzegałem go jako kogoś kto bawił się cały czas
Mam na myśli... bieg który pamiętam najbardziej - bieg przeciwko Daveowi Wottle
Żeby zebrać pieniądze na budowę stadionu
Wystawił się jako idealny zając
Powiedział: może przyjechałbyś do Eugene, zanim wyruszymy do Skandynawii
I razem pobiegniemy na milę i pokusimy się o rekord świata
Mówi mi: poprowadzę cię całą drogę i zrobisz świetny czas
To było na 5 dni przed tym jak miał się odbyć ten bieg
I w czasie pięciu dni zorganizowali wspaniały bieg, dużą imprezę
Trybuny były po prostu nabite
Wiesz, jesteś na podwórku Pre
Pojawić się na jego rodzimym gruncie i biec przeciwko niemu było bardzo ekscytujące
Steve prowadził cały bieg aż zostało 200 metrów do końca
Wtedy powiedział, że pójdziemy na rekord świata, postawił mnie w doskonałej pozycji do uzyskanie świetnego czasu
Bo Steve, wiesz, główny zając napierał i cisnął
I sam ciągle nie miał dobrej życiówki i chciał oczywiście ją też zrobić
W tej sytuacji nie mógł wygrać z Davem Wottle i to wiedział
Wystawił się, Wottle go złapał i każdy wrócił zadowolony do swojego domu
I to było...ile innych osób ma taką odwagę i taką osobowość żeby zrobić coś takiego
Wottle, posiadacz rekordu świata na 800 metrów otarł się o włos od rekordu na 1 milę
Pre był tylko o sekundę za nim
Nieźle jak na kogoś kto nie był jednomilowcem
Steve zmusił mnie bym był buntownikiem
Nie byliśmy w strukturach kierowniczych
Mieliśmy biegać w zawodach AAU w Niemczech, we Włoszech, w Rosji i właśnie zaczynali z Afryką
Opuściliśmy zawody w Afryce
I pamiętam jaki byłem dumny, jak wchodziłem na spotkanie teamu, kiedy razem ze Stevem byliśmy w Niemczech
A tu ja i Steve wchodzimy, no wiesz, w otwartym nieposłuszeństwie w stosunku do AAU
A oni na to: lepiej się tu nie wychylajcie albo...
Jego pozastadionowe docinki odnośnie AAU stały się bardziej publiczne
Do diabła z miłością do kraju, cytowano go
Stany Zjednoczone oczekują od nas wygrywania medali na olimpiadzie
A później o nas zapominają na następne trzy lata
Kiedy byliśmy w Europie na zawodach biegowych
Przyszedł, powiedzmy przeciętny włoski płotkarz i mówi:
Chodźmy wziąć nasze pieniądze i chodźmy się zabawić. Odpowiedzieliśmy: jakie pieniądze?
I dowiedzieliśmy się, że nasza federacja dostawała pieniądze za nasze występy
Podczas gdy, sportowcy z innych krajów dostawali swoje pieniądze sami
Pre był grzmiącym głosem w walce o prawa lekkoatletów
Zawsze miał kłopoty z przedstawicielami AAU
On w tej sytuacji dosłownie złapał byka za rogi
I zmierzył się z AAU
Tą stardworską szkółką bandy starych pierników
I naświetlił kilka naprawdę niewygodnych kwestii
Starali się nakazać mu, które zawody ma biegać
A jeśli oni chcieli biegać przeciwko najlepszym konkurentom
Jeśli chcieli pobiec w meczu przeciwko drużynie Polski, albo chciał pobiec przeciwko Nowozelandczykom albo Finom
I tym nielicznym, jako że stawał sie coraz lepszy, którzy byli w stanie dać mu dobre ściganie,
Wtedy mieliśmy konflikt
W okresie kolejnego roku, Pre ustanowił pięć nowych rekordów kraju
Pomimo jego zagrywek z AAU, był prawie najpopularniejszym biegaczenm na świecie
No cóż, nie czuję się w żadnym razie gorzej niż to było w przeszłości
Sprawiłem im prawdopodobnie dużo wstydu i kłopotów
Ale naprawdę nie staram się zaleźć nikomu za skórę
Staram się tylko naświetlić pewne sprawy dla lepszego zrozumienia
Aby ludzie w tym kraju uświadomili sobie, co się dzieje w amatorskiej lekkoatletyce
A dzieje się tak, że amatorzy nie mają tych samych korzyści co, powiedzmy, Europejczycy
Chciałbym to naświetlić dla opinii publicznej
Bieganie nie zapłaci za ciebie twoich rachunków, więc musisz wiele poświęcić
By zajmować się amatorskim sportem w tym kraju, będąc skierowanym na zawodowstwo
On na prawdę, nie tylko, przynajmniej dla mnie, nadawał ton w sporcie, nadawał ton całej firmie
Pobutka do klubu fitness!
Nie jestem wzorem do naśladowania
Ludzie nie denerwują, to inaczej mówiąc to mnie denerwuje
Mówisz o Nike w 1973 roku. Nike jako marka miała tylko rok
Steve przyłączył się do nas w tamtym czasie, a my byliśmy tyko początkującymi pionierami
Steve był prawdziwym katalizatorem
To on był powodem dla którego byliśmy w interesie
On tylko wymagał od siebie, ale wymagał od każdego kto był w jego pobliżu, włączając w to mnie
I...bez przerwy domagał się coraz to lepszych butów
Dla siebie i dla społeczności biegaczy
Kiedy Prefontaine dołączył do Nike, firma przynosiła 15 tysięcy dolarów straty rocznie
I Steve był wynagradzany w butach
Jago stanowisko to: krajowy menadżer ds. public relations
Nie mogło być bardziej odpowiedniego sportowca dla Nike niż Steve
Dlatego, że był bez wątpienia w pewnym stopniu buntownikiem
Był buntownikiem bez powodu, teraz jest buntownikiem z celem
ITA, nowe profesjonalne stowarzyszenie sportowe, zaoferowało Pre 200 tysięcy dolarów by zasilił jego szeregi
Ale znaczyło by to poświęcenie statusu amatora
Każdy rekord świata nie byłby uznany, i zaprzepaściłby okazję na powrót na olimpiadę
Powiedział promotorowi:
Mam za dużo niezakończonych spraw, którymi muszę się zająć
Tej wiosny zaczął zajmować się tymi sprawami, poczynając od 10 km na światowym poziomie
Zbliżał się do olimpiady w Montrealu 1976 roku
W maju 1975 roku wyłamał się ponownie poza regulacje AAU
Sprowadził do Oregonu fińską reprezentację narodową na serię zawodów
Miał nadzieję na rewanż z Lasse Virénem na Hayward Field
Było to na pewno dobre dla niego zobaczyć inny aspekt lekkoatletyki
Że nie tylko pojawiasz się, biegniesz i to już wszystko co do tego
Z drugiej strony, myślę, że jego głównym celem odnośnie tego 'fińskiego touru'
Było sprowadzenie Finów tutaj w czasie jego najlepszego sezonu
I po prostu wdeptanie ich w bieżnię
I oczywiście, w ostatnim momencie, Virén nie dał rady się pojawić
Co trochę go przygnębiło, ale jak to Pre miał w naturze - poradził sobie z tym
I było to bardzo udany tour
Odbyliśmy bardzo krótką rozmowę telefoniczną
Zadzwonił i powiedział:
Jej, naprawdę potrzebuję cię, abyś przyjechał i pobiegł te zawody
Ponieważ Virén się wycofał i nie będzie go tu
Odpowiedziałem: jasne!
Pomimo zawodu, jaki sprawiło Pre wycofanie się Viréna i stresu związanego z organizacją zawodów
Prawie otarł się o rekord kraju, z łatwością deklasując Franka Shortera
Co do tego ostatniego biegu, to nie za wiele pamiętałem, nawet jeśli byłem na drugim miejscu
Wiesz, do tego momentu zdążyłem już sobie uświadomić, że na tym konkretnym dystansie był poza moim zasięgiem
Nie będę go w stanie pokonać
Nie sądzę, że Steve miał jako główny cel zdobycie złotego medalu w 1976 roku
Prawdopodobnie zrobiłby tam około 3:51 na milę
3:51...wybieranie się na igrzyska olimpijskie byłoby trochę onieśmielające dla każdego
Mającego świadomość, że przyjdzie mu stawić czoła jedmomilowcowi z czasem 3:51
Bardzo szybko przechodził od jednego zwycięstwa do kolejnego wyzwania
Nie celebrował niczego długo
Lubił się bawić i kochał życie
Więc było miło widzieć go tamtej nocy u niego prawdziwą radość z tego co się stało
Mac Wilkins również błyszczał na tych zawodach pokonując Pentti Kahme
Sklasyfikowanego jako numer jeden wśród dyskobolistów na świecie
Na Boga, nareszcie dopadłem tego Prefontaine'a. Pokonałem go!
Wiesz, to ja pojawię się w nagłówkach gazet, zwrócę uwagę i ludzie w końcu mnie docenią. I...
Wiesz, nieszczęśliwie ale i ironicznie - przebił również i to
W Eugene, Oregon, jedna z największych amerykańskich nadziei olimpijskich w 1976 roku
Biegacz długodystansowy Steve Prefontaine nieżyje
Prefontaine zginął pod samochodem po tym jak koziałkował // po tym jak koziołkował została przemilczana
Prefontaine miał 24 lata
Tego wieczoru była impreza u Jeffa Hollistera i...
Pamiętam, że uderzyło mnie to w tamtym czasie
Jaki był zrelaksowany, jaki odprężony
Naprawdę był w stanie cieszyć się chwilą
Myślałem; lepiej - widać było w nim wyraźną zmianę
I...musiałem iść wcześniej do domu
Ale moje ostatnie wspomnienia dotyczące jego
To on siedzący i rozmawiajacy z chłopakami o prostych sprawach
Scrabble, wędkarstwie, życiu... prostym życiu
Całkiem niezłe ostatnie wspomnienia
Dobrze się bawiłem na imprezie, nie było nic nadzwyczajnego w jego albo moim zachowaniu
Kontynuowaliśmy rozmowę, którą prowadziliśmy przez cały wieczór
O tym jak sukces zawodów z Finami
Może przyczyni się w jakimś stopniu do reorganizacji przepisów dotyczących amatorów w Stanach Zjednoczonych
Życzyłem mu dobrej nocy, mogliśmy nawet umówić się na bieganie na następny dzień, i...
Poszedłem spać, czując się bardzo dobrze, jak by był to udany wieczór
I popatrz tylko
Zostałem obudzony wcześnie rano przez Kenny Moore
Powiedział mi, że Steve zginął zjeżdżając ze wzgórza
Zjeżdżał ze wzgórza i około minuty później pojawił się koło tego zakrętu
I z jakiegoś powodu zjechał skrajnie na lewo
Uderzył tu w krawężnik, uderzył kamieny nasyp i na nim koziołkował
Dla mnie było oczywistym, że ktoś zmusił go do zjechania z drogi, kiedy wjeżdżał w ten zakręt
Ktoś sprawił że odbił. Jak to pamiętam to taki pech jakiego... ten krawężnik, jego położenie i sposób w jaki najechał na niego
Wiesz, stare przysłowie, że życie nie jest sprawiedliwe potrafi być bardzo, bardzo prawdziwe
Mam na myśli, że to nie było w porządku
Pamiętam ostatnie słowa, kiedy widziałam go na pożegnalnym przyjęciu dla Finów
Powiedział: jedź ostrożnie
Było trochę późno
Przyjechaliśmy, byliśmy zmęczeni...
Popatrzyłam na zegarek i powiedziałam: lepiej skończ już i odpocznij
I popatrzyłam na zegarek i była 00:30
Dlatego czuję, że to był czas, w którym Steve umarł. Że jego myśli były z nami
Pre był prawdopodobnie najbardziej szczerą i uczciwą osobą rywalizacjącą na bieżni i poza nią
Którą z pewnością ja kiedykolwiek poznałem
I jego strata dla naszej wspólnoty, dla biegów w Oregonie i dla biegów amerykańskich
Jest bardzo trudna do oszacowania
Po nabożeństwie żałobnym na Hayward Field
Siedziałem na trybunie wschodniej, dosyć wysoko
Jej! Powiem ci, że byłem prawdopodobnie ostatnim, który opuścił stadion
Nie mogłem..
Nie mogłem iść
Wiesz, w tamtym czasie miałem poczucie straty
Ponieważ był osobą którą dość dobrze znałem. Ale nie aż tak dobrze
Myślę, że nikt nie znał go aż tak dobrze
I teraz, jak spoglądam wstecz
Mam jeszcze większe poczucie straty
Ponieważ czuję, że mieliśmy wiele wspólnego
Przypuszczam, że to co mnie naprawdę zasmuciło, to że w nim odnalazłem siebie
Nawet jeśli jest bardzo pewny siebie, a ja może nie jestem tak pewny siebie - różnimy się
To posiada on więcej cech takich jak moje, niż różniących się od moich
20 mil bieganych w niedzielę, ciężkie interwały, znaczy się, takie rzeczy
Byliśmy w tym jak bracia
Zawsze rwał tempo, było to dla nas ciężkie
I... nauczył nas sporej odporności
Nawet dzisiaj, dziesiątki lat później ciągle podążamy ścieżkami Pre
Jego ślady stóp opierające się piaskowej zadymce
Jego migocząca się w słońcu, pomiędzy drzewami i jeziorami sylwetka
Przemierzająca ścieżki, cień rzucany na doki i wydmy
Jego duch ciągle rozpalający bieżnię
Echo trybun, Pre...
Wiele jest czynników, które spowodowały, że biegam
Najważniejszy to taki, że to lubię, zacząłem czerpać z tego przyjemność
Po tylu latach biegania jest to teraz częścią mojego życia
A kolejny powód, to muszą to być igrzyska olimpijskie i próba zdobycia złotego medalu
A po trzecie, to musi to być współzawodnictwo. Kocham konkurować z innymi nie tylko na bieżni ale niemal we wszystkim
Przynajmniej dla mnie, przesłanie Steve'a Prefontaine'a to zasadniczo walka w słusznej sprawie
W 1975 roku zostaje wybudowany, według jego pomysłu, trakt Pre - sześć miękkich mil ze zrębek drewna i grubych trocin
Był bez wątpienia jednym z najdzielniejszych a w końcu mógłby być najlepszym
Jeśli nie przypuszczalnie największym biegaczem jakiego Ameryka kiedykolwiek miała
Dlatego, że nie dane mu było mieć swojego czasu. I to jest smutne
Mac Wilkins zdobywa złoty medal olimpijski. Lasse Virén zdobywa złote medale na 5000m i 10000m.
Jego wojowniczość jego nieustępliwość
Jego wyobrażenie tego co jest słuszne w odniesieniu do sportowców
Zmieniłyby pewne rzeczy
Wchodzi w życie ustawa o amatorskiej lekkoatletyce, odbierająca AAU uprawnienia władcze i gwarantująca sportowcom ich prawa
Dzisiaj, lekkoatletyka żyje
Postrzeganie się zmieniło
I mam taką nadzieję, że jeśliby Steve był żywy, widziałby co się dziś stało
I zobaczyłby owoce tego o co walczył
Dla sportowców w tym kraju i na całym świecie
Amerykańscy biegacze przeciwstawiają się amatorskim międzynarodowym działaczom. Lekkoatletyka staje się zawodowa
Około lat 80-tych mieliśmy trupy wypływające z szafy
Powiedziałbym że, niektórzy sportowcy...wykorzystywali boczne furtki
W moich marzeniach, życzyłbym sobie że może gdyby Pre był z nami...
Pomino umów zawieranych pod stołem, czy bocznych dojść wykorzystywanych przez pewnych znanych sportowców
Żeby sprzedać...
Może gdyby Pre był tu, powiedziałby: Nie, to nie w porządku
Wynik Steve'a Prefontaine'a na 5000m szkół średnich stanu Oregon - 13:52.8 min ciągle nie jest pobity
Patrząc na niego ścigajacego się, widzisz jak ciśnie, widzisz to pragnienie, kiedy omdlewa, ciśnie bardziej i bardziej
Jestem przekonany, że w ten sposób łamie ból, cały czas przyśpieszając
I to jest czego chciałbym. Chciałbym być taki jak on; oto czego chciałbym
Wydawało się, że kiedykolwiek pojawiał się na bieżni, wychodziło słońce
Cokolwiek to było co go napędzało - nie wiem, ale chciałbym tym handlować
Zdobył mistrzostwo NCAA po tym jak zdarł sobie palec u nogi
Rozciął sobie palec na patyku wystającym z betonu położonego dookoła basenu
To była całkiem poważna rana, która powtrzymałaby większość ludzi od biegania
To nie zrobiło na nim wrażenia. Pre był strasznie twardy
Jego najlepszym przyjacielem mógłby być ktoś w więzieniu
Albo ktoś...jakiś wysoko postawiony lekarz czy prawnik
Albo ktokolwiek
Ale on nie uważał ich za innych
Wszyscy oni byli jego ludzmi
To on jest prawdziwym Jamesem Deanem
James Dean grał Prefontaine'a przed Prefontaine'm
Ale on grał rolę
Steve był czymś w stu procentach autentycznym
Steve się rozwijał i stawał się poważnym kandydatem na olimpiadę w 1976 roku
Pewnie dla niego była to wielka rzecz
Ale rówież znaczyło to wiele dla biegów długodystansowych w Stanach Zjednoczonych
Amerykańskie biegi długodystansowe urosły na znaczeniu
Był nie tylko dobrym biegaczem, ale również osobą, która mogła przyciągnąć uwagę do sportu
Który na pewnym etapie potrzebuje rozgłosu
Myślę że, amerykańskie biegi długodystansowe straciły i dobrego biegacza i kogoś poniekąd nieocenionego
Dla sportu, ze względu na jego osobowość i sposób bycia
Raz byłem z nim pobiegać, Steve i ja biegliśmy po Franklin Boulevard i...
Nazwałem go żartobliwie Muhammadem Alim bieżni
Wymamrotał coś wtedy do mnie
Żartowałem sobie z niego
Ale ten żart był komplementem
Dlatego że, jak wiesz, był bardzo rozmowny, ale potrafił też zaniemówić
On...tak jak Ali
To co naprawdę ceniłem u Steve'a, to jaki był twardy
Odporny psychicznie, odporny fizycznie
Jako Oregończyk, jest dzikusem
Należy do rodziny Stamperów, wiesz z Sometimes a Great Notion
Byłby prawdopodobnie teraz w kongresie Oregonu
Będąc poważnie wkurzonym na edukację dzieci w Oregonie
Sposób w jaki prowadzi się rzeczy, po prostu zajmując się tego rodzaju sprawami
Kiedy był ostatni raz, gdy zrobiłeś naprawdę wszystko co tylko możliwe, uporałeś się z czymś i powiedziałeś:
Boże, dałem z siebie wszystko?
Oto Steve Prefontaine
Wychodził na bieżnę, dawał z siebie wszystko, za każdym razem codziennie
Pojawiał sie każdego dnia, ćwiczył codziennie a rezultatem było, że był najlepszy jaki był
Co za przesłanie!