Tip:
Highlight text to annotate it
X
„Pancerz i manewrowość to jedynie dwie z cech bojowych czołgu. Trzecią – i najważniejszą – jest siła ognia” – takie słowa zapisał po zakończeniu Drugiej Wojny
Światowej generał wojsk pancernych Heinz Guderian, który szkolił niemieckie siły pancerne.
Ten cytat nie pojawił się w jego książce przez przypadek. W pierwszej połowie Drugiej Wojny Światowej siły niemieckie miały duże trudności z pokonaniem francuskich,
brytyjskich i radzieckich czołgów wyposażonych w pancerze przeciw pociskom.
Gruboskórne Matyldy, Churchille i Klimy Woroszyłowy najczęściej ginęły dopiero pod ostrzałem polowej artylerii wielkokalibrowej lub ulegały pociskom niemieckich
ciężkich dział przeciwlotniczych kaliber 88 mm, które pierwotnie zaprojektowano do niszczenia celów latających na wysokich pułapach.
Nic więc dziwnego, że przy projektowaniu armaty dla nowego Tygrysa niemieccy projektanci czerpali garściami z konstrukcji osiemdziesiątek ósemek.
Zmodernizowane wersje tych armat – potężniejsze działa kalibru 88 mm z o długości 71 kalibrów – zostały zamontowane w niemieckich niszczycielach czołgów
„Ferdinand” i „JagdPanther” oraz w niemieckim czołgu ciężkim Tygrys II.
Dzięki tej szybkostrzelnej, przebijającej grube pancerze „długiej ręce”, która dosięgała każdy czołg aliantów nawet z jednego kilometra,
Tygrys II stał się groźnym przeciwnikiem na polu bitwy i pozostał nim do końca wojny.
To było do przewidzenia, ponieważ niszczenie pojazdów pancernych nieprzyjaciela było głównym przeznaczeniem niemieckiego Tygrysa Królewskiego
Przyjrzymy się parametrom Tygrysa Królewskiego na tle pozostałych ciężkich czołgów VIII poziomu. Będziemy przyznawać za nie punkty, od 10 za najlepszy wynik do 1 za najgorszy.
Prędkość obrotu zawieszenia wynosi 26 stopni na sekundę, a
prędkość obrotu wieży czołgowej wynosi 25 stopni na sekundę.
To nieźle, ale z drugiej strony prędkość maksymalna czołgu to jedynie 28 km/h. Ten czołg jest więc najwolniejszą maszyną na swoim poziomie.
Zasięg widzenia, z załogą wyszkoloną w 100%, wynosi 400 metrów. To sporo.
Czas celowania to jedynie 2,3 sekundy. Tylko garstka czołgów potrafi celować szybciej.
Ogólny rozrzut działa wynosi 0,34 metra na każde 100 metrów od celu. Jest to bardzo celna armata, którą można poważnie uszkodzić przeciwnika nawet z dalekiego dystansu.
Współczynnik penetracji pocisków przeciwpancernych wynosi 225 milimetrów. Dzięki temu Tygrys Królewski może zagrozić nawet mocno opancerzonym pojazdom, takim jak E-75.
Uszkodzenia zadawane jednym trafieniem nie są największe – to tylko 320 punktów.
Przednia płyta pancerza jest zamontowana pod kątem 50 stopni i ma 150 milimetrów grubości. Czołg przetrwa więc trafienia z większości typów dział, nawet tych spotykanych w pojazdach z poziomu IX.
Boczny pancerz kadłuba ma 80 mm grubości. Dzięki temu dowódcy mogą mieć pewność, że boki czołgu również wytrzymają ostrzał, a także częściowo ochronią maszynę przed pociskami odłamkowo-burzącymi.
Wieża typu „Henschel” jest osłonięta od przodu płytą o grubości 185 mm, natomiast boczne płyty pancerza są dobrze nachylone.
T32 znacznie podnosi poprzeczkę na tym polu, więc 5 punktów to dość dobry wynik.
Boki wieży nie są już tak dobrze chronione; osłonięto je pancerzem o grubości 80 mm.
Czołg ma 1600 punktów wytrzymałości.
Warto zauważyć, że skrzynia biegów Tygrysa Królewskiego jest zamontowana w przedniej części kadłuba. To charakterystyczna cecha wielu czołgów z niemieckiej gałęzi.
Dlatego trafienie w dolną płytę pancerza może skutkować pożarem i uszkodzeniem silnika.
Podsumujmy. Najsilniejszymi punktami Tygrysa Królewskiego są: współczynnik penetracji pancerza, czas celowania, celność, grubość przedniego pancerza i przyzwoita liczba punktów wytrzymałości.
Najsłabszymi zaś – niska mobilność i wysokie prawdopodobieństwo pożaru.
Teraz omówimy taktykę walki tym czołgiem.
Tygrys II najlepiej sprawdza się na mapach miejskich. Należy zająć pozycję, w której wrażliwa dolna płyta pancerza nie będzie narażona na trafienie.
Osłoną może być wzniesienie, inny pojazd lub wrak, ruiny z dziurą pozwalającą na ostrzał i podobne elementy.
Tygrys Królewski jest bardzo skuteczną maszyną do prowadzenia ostrzału zza rogu, pod warunkiem, że dowódca wyjeżdzający zzas osłony ustawi kadłub pod kątem do przeciwnika.
Jeśli znajdziecie się na dole listy w danej bitwie, chowajcie się za towarzyszami z wyższych poziomów, używając ich jako osłon.
W takich warunkach należy celować przede wszystkim we wrażliwe punkty pancerza przeciwnika lub próbować ograniczyć jego mobilność, celując w gąsienice.w
Jeśli zaś Wasz czołg trafi na sam szczyt listy, powinniście wykorzystać swój gruby pancerz.
W takiej sytuacji warto grać agresywnie, obierając własny kierunek ataku. Nie wolno przy tym zapominać o chronieniu dolnej płyty pancerza.
Otwarte mapy są w tym czołgu nieco trudne, ponieważ powolny Tygrys Królewski jest łatwym celem dla dział samobieżnych przeciwnika.
Jeśli znajdziecie się na dole listy, uciekajcie za najbliższą osłonę i przygotujcie do walki z czołgami lekkimi oraz średnimi, kontrolując ich potencjalne trasy natarcia.
Jeśli Waszej artylerii nic nie zagraża, ustawcie się w bezpiecznym miejscu za towarzyszami z drużyny i pomóżcie im odeprzeć atak przeciwnika.
Na niektórych mapach warto zajmować pozycje, które byłyby też dogodne dla niszczycieli czołgów.
Zachowajcie czujność nawet wtedy, gdy traficie na sam szczyt listy.
Niska prędkość maksymalna jest największą ***ą Tygrysa Królewskiego.
Musicie być pewni, że uda Wam się niezauważenie zająć wybraną pozycję.
Powstrzymajcie się od szybkich natarć na bazę przeciwnika tuż po rozpoczęciu bitwy. Wykorzystajcie celność swojego działa i daleki zasięg widzenia.
Ociężałość Tygrysa Królewskiego utrudnia zabezpieczenie słabszych boków i tyłu pancerza w pojedynkach z czołgami lekkimi i średnimi.
Zwinniejsi przeciwnicy bezproblemowo go okrążą, strzelając we wrażliwe punkty. Jak wyjść cało z takiej sytuacji?
Przede wszystkim spróbujcie powstrzymać natarcie przeciwnika, niszcząc jego gąsienice.
Ponadto warto przyłożyć tył kadłuba czołgu do przeszkody, zasłaniając tę stronę przed atakiem przeciwnika.
Cofając się w kierunku przeciwnym do ruchu przeciwnika zmusicie go do zwiększenia promienia skrętu.
W trakcie walki na dystans z innymi czołgami ciężkimi należy ustawiać maszynę pod kątem do przeciwnika.
Jeśli ktoś próbuje trafić w Waszą dolną płytę pancerza, zwiększcie kąt ułożenia. Jeśli zacznie strzelać w boki, powróćcie do pozycji wyjściowej.
Podczas walki kontaktowej warto pamiętać, że przeciwnicy wyposażeni w działa o dużym pionowym wychyle mogą umieścić pocisk w płycie glacis Waszego pancerza
pod niemalże prostym kątem. Dlatego w walkach na bliski dystans również należy ustawiać czołg skosem do przeciwnika, nieustannie zmieniając ułożenie czołgu i wieży,
tym samym utrudniając przeciwnikowi trafienie w Wasze wrażliwe punkty.
Celujcie w górną część wieży, wystające części kadłuba lub właz dowódcy.
Większość przeciwników z tego samego poziomu będzie próbować zwiększyć dystans; nie pozwólcie im na to.
Nie warto zbliżać się do ciężkich czołgów z wyższych poziomów, ponieważ bezproblemowo przebiją one pancerz Tygrysa II.
Lepiej cofnąć się w osłonięte miejsce i strzelać z ukrycia we wrażliwe punkty przeciwnika.
Jeśli zaś wdacie się w walkę kontaktową z przeciwnikiem niższego poziomu, nie musicie obawiać niczego poza trafieniem w mocowanie karabinu maszynowego i właz dowódcy.
Do stylu gry Tygrysem Królewskim dobrze pasuje standardowy zestaw modułów: mechanizm dosyłający, stabilizator i osłonięta optyka.
Zachęcamy jednak do eksperymentowania z własną taktyką i dobierania modułów do własnych potrzeb.
Załoga powinna nabyć umiejętności, które łagodzą wady czołgu i wzmacniają jego możliwości bojowe.
Na początku należy wyszkolić u wszystkich umiejętność naprawy.
Następnie: dla dowódcy warto wybrać „szósty zmysł”, u działonowego najlepiej sprawdzi się „bystry wzrok”, kierowca powinien uzyskać „konserwację prewencyjną”,
radiooperator – „rozeznanie w sytuacji”, a ładowniczy powinien nabyć „bezpieczne magazynowanie”.
Warto też wybrać „gaszenie pożaru” jako trzecią umiejętność dla całej załogi.
Powodzenia w walce�