Tip:
Highlight text to annotate it
X
ROZDZIAŁ IX Clifford i Phoebe
Naprawdę było coś, co wysokie, szczodry i szlachetny w rodzimym Skład naszych
biedny stary Hepzibah!
Albo - i to było całkiem jak zapewne przypadek - została ona wzbogacona o ubóstwie,
opracowany przez smutek, podniesiony przez silną i samotny miłością jej życia, a
samym obdarzeni heroizmu, który nigdy nie
mógł charakteryzuje ją w tak zwanych szczęśliwsze okoliczności.
Przez ponurych lat Hepzibah spojrzał do przodu - w przeważającej części z rozpaczą,
nigdy z żadnej pewności nadziei, ale zawsze z poczuciem, że to jej
najjaśniejsza możliwość - na samym położeniu, w którym ona teraz znalazł się.
W swoim własnym imieniu, prosiła już o Opatrzności ale możliwość przeznaczania
się do tego brata, którego ona tak umiłował, - tak podziwiany za to, co miał, lub
mogło być - i komu ona przechowywana
jej wiara, sam z całego świata, w całości, unfalteringly, w każdej chwili, a
przez całe życie.
A tu, w jego późnym upadku, stracił jeden wrócił z jego długie i dziwne
nieszczęście i został rzucony na jej sympatii, jak się wydawało, nie tylko za chlebem
jego fizyczne istnienie, ale za wszystko, co powinno utrzymać go moralnie żyje.
Ona odpowiedziała na wezwanie.
Przybyła do przodu, - naszej biednej, chudy Hepzibah, w jej zardzewiałych jedwabiu, z nią
sztywne stawy, i smutna przewrotność z nią groźne spojrzenie, - gotowi do jej najbardziej, i przy
uczucie na tyle, jeśli to wszystko zrobić sto razy tyle!
Nie może być kilka więcej łez zabytki, - i niebo wybaczy nam, jeśli nalegać na uśmiech
mieszając się z naszą koncepcją niego - kilka zabytków o bardziej realistyczne patosu w nich, niż
Hepzibah prezentowane na tej pierwszej po południu.
Jak cierpliwie czy ona stara się owinąć Clifford w swej wielkiej miłości, ciepła, a
uczynić ją cały świat do niego, tak, że powinien on zachować poczucie tortur, nie
chłód i nudzie bez!
Jej małe wysiłki zabawiać go! Jakie to żałosne, ale wspaniałomyślny, byli!
Pamiętając o jego wczesne miłość poezji i fikcji, ona odblokowana biblioteczce, i wziął
w dół kilku książek, które były znakomite czytanie w ich dzień.
Nie było wielkości Papieża, z gwałtu *** zamkiem w nim, a drugi z
Tatler i dziwne jedna z Miscellanies Drydena, wszystkie z Tarnished złocenia na
ich pokrywy, i myśli Tarnished wewnątrz brilliancy r.
Nie mieli sukces Clifford.
Te i wszystkie takie pisarzy społeczeństwa, którego nowa prace blask jak bogaty tekstury
z dywanu tylko tkane, musi zadowolić się porzucić swój urok, dla każdego czytelnika,
po dobie lub dwóch, a może wcale nie być
ma zachować jakąkolwiek jego część na uwadze, że już całkowicie utracił szacunek
tryby i maniery.
Hepzibah następnie podjął Rasselas, i zaczął czytać z Happy Valley, ze niejasne
Pomysł, że jakiś sekret szczęśliwego życia, gdyby nie zostały opracowane, co może w
najmniej służyć Clifforda i się dla tego jednego dnia.
Ale Happy Valley miał chmurę *** nim.
Hepzibah niepokoi jej rewidenta, co więcej, przez niezliczone grzechy naciskiem, który
wydawało się wykryć, bez jakiegokolwiek odniesienia do znaczenia, ani w rzeczywistości, nie wydaje się on
zajmują dużo wiadomości sensie, co ona
czytać, ale najwyraźniej poczuł nuda wykładu, bez zbioru swój zysk.
Jego siostrzeniec głos też, naturalnie szorstki, miał, w trakcie jej smutny
żywotność, zakontraktowane rodzaj rechotać, która, gdy raz dostanie się do ludzkiego
gardła, jest nie do wykorzenienia jako grzech.
U obu płci, sporadycznie, to przez całe życie rechotać, towarzyszące każde słowo radości lub
smutek, jest jednym z symptomów utrwalonym melancholii, a gdziekolwiek się pojawia,
Cała historia nieszczęścia jest przekazywana w jej najmniejszego akcentu.
Efekt jest jak gdyby głos został farbowane czarny, lub - jeśli musimy użyć bardziej umiarkowane
porównanie - to nieszczęśliwy rechotać, przebiegającej przez wszystkich odmian głosu, jest
jak czarna jedwabnej nici, na której
kryształowe paciorki mowy są nawleczone, i skąd biorą swój odcień.
Takie głosy wprowadziły na żałoby po zmarłych nadziei, a oni powinni umrzeć i być pochowany
razem z nimi!
Zważając, że Clifford nie obdarzonych przez swe wysiłki Hepzibah przeszukiwane o
dom za pomocą bardziej radosny rozrywki.
W pewnym momencie jej oczy przypadkiem spocząć na klawesyn Alice Pyncheon firmy.
To był moment z wielkim niebezpieczeństwie, gdyż - mimo traditionary podziwu, który miał
zgromadziła ponad tym instrumentem muzyki, a żałobne co duchowe palce
powiedział na nim grać, - oddanym siostra miała
uroczyste myśli thrumming na jego akordy na rzecz Clifford, a towarzyszący
wydajność przy głosie. Słabe Clifford!
Słabe Hepzibah!
Słabe klawesyn! Wszystkie trzy byłby nieszczęśliwy
razem.
Przez kilka dobrych agencji, - ewentualnie przez nierozpoznane wstawiennictwu długo
Buried Alice sama - zagrożenie katastrofą zostało zażegnane.
Ale najgorsze - najtrudniejsze NIESZCZĘŚCIE dla Hepzibah znosić, a może
dla Clifford też była jego niepokonany niechęć do jej wyglądu.
Jej rysy, nigdy najbardziej przyjemny, a teraz surowe wraz z wiekiem i żalu, i
uraza wobec świata dla jego dobra, a jej sukienka, a zwłaszcza jej turban;
*** i osobliwy maniery, które miały
nieświadomie uprawia się na nią w samotności - np. będąc w uboższej szlachcianka na zewnątrz
cechy, nie jest wielkim cudem, choć mournfullest z pities, że
instynktowny miłośnikiem piękna była Fain odwrócić oczy.
Nie było pomocy dla niego. Byłoby to ostatni impuls na śmierć
w nim.
W swoim ostatnim kończyn, oddech upływającym kradzież słabo przez usta Clifforda,
byłby niewątpliwie naciśnij rękę Hepzibah firmy, w żarliwej uznania całe szczędził
kochać i zamknij oczy - ale nie tak bardzo
umrzeć, jak być ograniczone do nie patrzeć dłużej na twarzy!
Słabe Hepzibah!
Wzięła rady sama z sobą, co może być zrobione, i myślał o umieszczenie taśm na nią
turban, ale przez Instant pośpiechu kilku Aniołów Stróżów, została wstrzymana z
eksperyment, który z trudem okazały
mniej niż śmiertelne dla umiłowanego obiektu swego niepokoju.
Mówiąc krótko, oprócz *** Hepzibah jest o osoby, nie było
niezdarność przenika wszystkie swoje uczynki, niezdarny coś, że może jednak źle dostosować
się do użytku, i wcale nie dla ozdoby.
Miała żal do Clifforda, a ona wiedziała.
W tym kończyn, przestarzały dziewica zwrócił się do Phoebe.
Nie zazdrość czołga się w swoim sercu.
Gdyby przyjemność Niebo do korony heroicznej wierności jej życia poprzez jej
osobiście średnio szczęścia Clifforda, byłoby to wynagrodzony ją
wszystko przeszłość, przez radość z nie jasne
odcienie, rzeczywiście, ale głębokie i prawdziwe, i wart tysiąca ekstaz Gayer.
To nie może być.
Ona dlatego zwrócił się do Phoebe i zrezygnował zadanie do młodej dziewczyny
ręce.
Ten ostatni wziął go radośnie, jak robiła wszystko, ale bez poczucia
misja do wykonania, a sukces tym lepiej dla tej samej prostocie.
Przez mimowolne efekt genialnego temperamentu, Phoebe wkrótce wyrósł na
absolutnie niezbędna do codziennego komfortu, jeśli nie życia codziennego, z jej dwóch opuszczony
towarzyszami.
Grime i obskurny wygląd z Domu Seven Gables nagle zniknęły bez śladu
od jej wyglądu tam ząb gryząc suchej zgnilizny ustała-u
stare drewno z jego ramy szkieletowej, dust
przestał się ustatkować tak gęsto, od zabytkowych stropów, podłóg i na
meble z pomieszczeń poniżej, lub - w każdym razie, było trochę gospodyni domowej, jak
chyży jak wiatr, który porywa
spacer w ogrodzie, szybownictwo tu i tam odświeżyć to wszystko daleko.
Cienie ponurych wydarzeń, które nawiedzonych się inny samotny i opuszczony apartamenty;
ciężki, bez tchu zapach którym śmierć opuścił w więcej niż jednej bedchambers,
odkąd jego wizyty dawno temu, - te
były mniej skuteczne niż wpływem oczyszczającej rozsiane
Atmosfera w domu obecnością jeden młodzieńczy, świeży i dokładnie
zdrowe serce.
Nie było chorobliwość w Phoebe, gdyby nie było, stary dom Pyncheon było
bardzo miejscowość dojrzewać go na nieuleczalną chorobę.
Ale teraz jej duch przypominał w swojej potencji, minuta ilość ottar róży
w jednym z ogromnych Hepzibah-tych, żelazo związanych pni, rozpraszający jej zapachowych przez
różne artykuły z lnu i kutego koronki,
chusty, czapki, pończochy, składane sukienki, rękawiczki, i co tam jeszcze było skarbem
tam.
Ponieważ każdy artykuł w wielkim pniu była słodsza dla róży zapachem, więc zrobił wszystko
myśli i emocje Hepzibah i Clifford, ponure, ponieważ mogą one wydawać,
nabyć subtelny atrybut szczęścia od zmieszanie Phoebe z nimi.
Jej aktywność ciała, intelektu i serca skłoniła ją nieustannie do wykonywania
zwykłe małe matnia, że oferowane się wokół niej i myśleć
myśli właściwe dla tej chwili, a do
współczuć, - teraz z gayety ćwierkanie na Robins w grusza, a teraz do
taka głębokość, jak mogła z ciemnego lęku Hepzibah firmy lub niejasnym jęczeć z nią
brat.
To łatwy adaptacja była jednocześnie objawem doskonałego zdrowia i jego najlepszego
konserwant.
Charakter jak Phoebe ma zawsze należną wpływ, ale rzadko jest traktowany z
z powodu zaszczyt.
Jego duchowa siła, jednak może być częściowo szacowane przez fakt jej
znalezienie miejsca dla siebie, wśród okoliczności tak surowy jak te, które
otoczyła Pani domu, a
również przez efekt którym produkowane na charakter o wiele więcej niż jej
samodzielnie.
Dla Gaunt, szkielet kostny i kończyn z Hepzibah, w porównaniu z tiny
lightsomeness z rysunku Phoebe, były być może w jakiś dopasowania proporcji z
moralny ciężar i treść, odpowiednio, kobiety i dziewczynki.
Dla gości, - do brata Hepzibah firmy, - lub Cousin Clifford, jak Phoebe teraz zaczął
nazywają go, - była szczególnie potrzebna.
Nie żeby kiedykolwiek mógł powiedzieć, rozmawiać z nią, lub często oczywistego, w innym
bardzo zdecydowany sposób, jego poczucie urok w swoim społeczeństwie.
Ale gdyby była długi czas nieobecny stał się drażliwy i nerwowo niespokojny,
chodzić po pokoju tam iz powrotem z niepewnością, która charakteryzowała całe
ruchy, albo też siedział broodingly w
jego wielkie krzesło, opierając głowę na rękach, a evincing życie tylko przez
elektryczny Wybłyskać złego humoru, gdy Hepzibah próbował obudzić go.
Obecność Phoebe, a sąsiedztwo jej świeżą życia jego blighted jeden był
zazwyczaj wszystko, co konieczne.
Rzeczywiście, taki był rodzimy wytrysk i grać z jej ducha, że była rzadko
idealnie ciche i zachowujący się z rezerwą, nie bardziej niż fontanna kiedykolwiek przestaje dimple
i wibrujący z jego przepływu.
Miała dar pieśni, a także, tak naturalnie, że byłoby za mało
myśli pytając, skąd miała uchwycił go, i co pan nauczył ją, jak z
zadając te same pytania o ptaka, w
którego mała odmiana muzyki rozpoznajemy głos Stwórcy jako wyraźnie jako
w najgłośniejszych akcentów jego grzmot. Tak długo, jak Phoebe śpiewał, ona może zboczyć w
własnej woli o domu.
Clifford był zadowolony, czy słodkie, przewiewny swojskość jej odcieniach zstąpił z
górne komory, lub wzdłuż przejścia ze sklepu, albo została skropiona przez
Liście grusza, wewnątrz z ogrodu, z promieni słonecznych migotliwy.
Miał siedzieć cicho, z delikatnym przyjemność lśniące na jego twarzy, jaśniejszy
teraz, a teraz trochę ciemniejszy, jako utworu stało się pływać blisko niego, czy też bardziej
zdalnie słyszał.
Spodobało mu najlepiej, jednak, gdy usiadła na niskim podnóżku w kolanie.
To jest chyba niezwykły, biorąc pod uwagę jej temperament, że Phoebe częściej wybrał
odcedzić patosu niż gayety.
Ale młodzi i szczęśliwi nie są chore przyjemność hartować swoje życie z przejrzysty
cień.
Najgłębszy patos głosu Phoebe i pieśni, ponadto przyszedł przesiane przez
złoty tekstury z radosnego ducha, i jakoś tak interfused z jakością
stamtąd nabyte, że czyjaś serce było wszystkie zapalniczki dla płakał po co to.
Szeroki wesela, w świętej obecności ciemnej nieszczęścia, by słoikach ostro i
lekceważąco z uroczystej symfonii że układali swój wydźwięk przez Hepzibah-tych i
brata życie.
Dlatego to dobrze, że Phoebe tak często wybierają smutnych tematów, a nie źle, że
przestał być tak smutno, kiedy ona śpiewa je.
Stanie się przyzwyczaja do swojego towarzystwa, Clifford łatwo pokazał, jak może
przyswajania przyjemne odcienie i blaski radosnym światłem ze wszystkich stron jego natura
musi pierwotnie były.
Wychowywał młodzieńczy, podczas gdy ona siedziała przy nim.
Piękna - nie dokładnie prawdziwy, nawet w największą manifestację, a który malarz
by patrzył długo wykorzystać i utrwalić na jego płótnie, a mimo wszystko na próżno, -
Piękno jednak, że nie był sam
sen, czasami grać na i oświetlić twarz.
To było bardziej niż do oświetlania, ale przemienione go z wyrazem tej
może być interpretowane jako blasku na duchu wykwintne i szczęśliwy.
Że siwe włosy, a te bruzdy, - z ich zapisem nieskończonego smutku tak głęboko
napisany przez jego czole, a tak skompresowane, jak z daremnych wysiłków mających do tłumu we wszystkich
Opowieść, że cały napis został wykonany
nieczytelne, - to, na razie zniknął.
Oko jednocześnie czuły i ostry może oglądaliśmy w człowieku jakiś cień, co on
miało być.
Anon, jak wiek przyszedł kraść, jak smutnym półmroku, z powrotem na jego postać, byś
odczuwam pokusę, aby posiadać argument, ze Destiny, i potwierdzają, że albo to jest
nie powinny były zostać wykonane śmiertelny lub śmiertelny
egzystencja powinna być odpuszczona do jego jakości.
Wydawało nie konieczność jego ciągnąwszy oddechu na wszystkich, świat nigdy nie chciał
go, ale, jak on oddycha, to powinniśmy zawsze były balmiest latem
powietrza.
Ten sam dylemat będzie zawsze nawiedzają nas w odniesieniu do natury, które mają tendencję do karmienia
wyłącznie na piękne, niech ich ziemski los być tak łagodny, jak może.
Phoebe, jest prawdopodobne, miał jednak bardzo niedoskonałe zrozumienie charakteru
*** którą rzucił tak dobroczynny zaklęcie.
Nie było to konieczne.
Ogień na palenisku może ucieszyć całe półkole o twarzach okrągłych o tym,
ale nie musi wiedzieć indywidualność jednym z nich wszystkich.
Rzeczywiście, było coś zbyt drobne i delikatne w cechach Clifforda być
doskonale doceniona przez jednego, którego kula leżała tyle w rzeczywistym jak Phoebe zrobił.
Dla Clifford jednak, swojskość rzeczywistością, a prostota i dokładne z
natura dziewczyny były tak potężne zaklęcie, jak każdy, który posiada.
Piękno, to prawda, i piękno niemal doskonały w swoim własnym stylu, był
niezbędne.
Gdyby Phoebe była gruba funkcją, ukształtowany niezdarnie, z ostrym głosem i uncouthly
wychowany, może ona być bogata we wszystkie dobre dary, pod ten niefortunny
zewnątrz, a jeszcze tak długo, jak nosiła
przebraniu kobiety, byłaby zszokowana Clifford, i przygnębiony go jej brak
piękno.
Ale nic piękniejszego - nic ładniejsza, co najmniej - nigdy się nie
Phoebe.
, A więc do tego człowieka, - którego cała biednego i niewyczuwalny radość istnienia
dotychczas, a do obu jego serce i wyobraźnia zmarł w nim, był marzeniem, -
, których wizerunki kobiet było więcej i więcej
tracą ciepło i treści, i zostały zamrożone, podobnie jak zdjęcia odosobniony
artyści, w tym chillest idealności, - do niego, to figurka z cheeriest
życie domowe było tylko to, co on musi sprowadzić go z powrotem do świata oddychania.
Osoby, które zabłądziłeś, lub został usunięty, na wspólnej ścieżce
rzeczy, nawet gdyby na lepszy system, nic pragnienie tak, aby mogły być prowadzone z powrotem.
Oni drżeć w ich samotności, czy to na szczycie góry lub w lochu.
Teraz obecność Phoebe wykonane w domu o niej - że bardzo kula ze społecznego marginesu,
więzień, potentat, - nieszczęśnik pod ludzkości, nieszczęśnik poza nią,
czy łotr *** nim, - instynktownie sosny potem - do domu!
Była prawdziwa!
Trzymając ją za rękę, czujesz coś, coś przetargu; substancja i ciepły
jedno: i tak długo jak powinien czuć jego zrozumienie, miękkiej jak to było, może być pewny
że miejsce było dobre w całym łańcuchu sympatycznego ludzkiej natury.
Świat nie był już złudzenie.
Patrząc nieco dalej w tym kierunku, możemy zaproponować wyjaśnienie
o często sugerowanej tajemnicy.
Dlaczego poeci tak apt do wyboru swoich kolegów, nie dla jakiegokolwiek podobieństwa poetyckiego wyposażenia,
ale dla cech, które mogłyby uczynić szczęścia w rudest rękodzielnik jako
również, że z idealnego rzemieślnika ducha?
Bo prawdopodobnie, na jego najwyższym wzniesieniu, poeta nie potrzebuje człowieka
stosunek płciowy, ale odkrywa, że ponury zejść i być obcy.
Było coś bardzo pięknego w relacji, że dorastał pomiędzy tą parą, więc
uważnie i stale połączone ze sobą, ale z taką stratą mroczny i tajemniczy
lat od jego urodzin do jej.
Na części Clifforda to uczucie człowieka naturalnie obdarzony najruchliwszy
wrażliwość na kobiecy wpływów, ale którzy nigdy nie quaffed kielich pasją
kochać, i wiedziałem, że to już za późno.
Znał go, z instynktowna delikatnością że przeżyli swą intelektualną próchnicy.
Tak, jego sentyment do Phoebe, bez ojca, nie była mniejsza niż w przypadku czystego
Ona była jego córką.
Był człowiekiem, to prawda, i uznała ją za kobietę.
Ona była jego jedynym reprezentantem ród niewieści.
Brał niewyczerpanej uwagę każdego uroku że appertained do swojej płci i zobaczył
dojrzałość z jej ust, a rozwój dziewicze jej łono.
Wszystkie jej mało kobiecy sposób, pączkowanie z jej kwiatów jak na młody owoc z drzewa,
że ich wpływ na niego, a czasami spowodowane serce, aby mrowienie z
niezwykle korzystnych emocje przyjemności.
W takich momentach - za efekt był rzadko więcej niż chwilowy, - pół-człowiek bezwolny
byłoby pełne harmonijnego życia, tak jak długo milczy harfa jest pełen dźwięków, gdy
muzyków przemiatania palce w poprzek.
Ale, mimo wszystko, wydawało się raczej percepcja, czy współczucie, niż nastrojów
należące do siebie jako osobę.
Czytał Phoebe jak robiłby to słodka i prosta historia, słuchał jej, jakby
były werset z poezji gospodarstw domowych, które Bóg w odwet z jego posępny i ponury
dużo, pozwolił trochę anioła, że najbardziej żal mu, aby brzęczyka w domu.
Ona nie była faktycznie dla niego, ale interpretacja tego wszystkiego brakowało mu na
ziemia przyniosła serdecznie do domu swego poczęcia, tak że ten sam symbol, lub
życia, takich jak obraz, miał prawie komfort rzeczywistości.
Ale staramy się bezskutecznie do wprowadzenia idei w słowa.
Wejście nie jest wyrazem głębokiego piękna i patosu, z którymi zachwyca nas
jest osiągalny.
To jest wykonany tylko na szczęście, a dotychczas tak marnie nie być
szczęśliwy, - jego tendencje tak potwornie udaremnione, że jakiś nieznany czas temu,
delikatne sprężyny jego charakter nigdy nie
moralnie czy intelektualnie mocny, ustąpił, a teraz był niedorozwinięty, - ten biedny,
samotny podróżnik z Wysp o Błogosławiony, w kruchej kory, na burzliwy
morze, został rzucił, przez ostatni górskich machnięciem wraku, w cichej przystani.
Tam, jak leżał ponad pół martwy na brzegu, zapach ziemski
Rose-bud doszedł do jego nozdrzy, a jak zapachy będą wezwał do wspomnień
czy wizje wszystkich żyjących i oddychania
piękno pośród których powinien on miał swój dom.
Z rodzinnej podatności szczęśliwych wpływów, on wdycha niewielkie, zwiewny
zachwyt w jego duszy, a wygasa!
A jak Phoebe uważa Clifford? Dziewczyny nie był jeden z tych natur
które są najbardziej przyciąga to, co jest dziwne i wyjątkowe w ludzkiej postaci.
Ścieżka, która najlepiej się nadaje jej było dobrze znoszone utwór z codziennego życia;
towarzysze w których ona najbardziej lubują się były takie, jak spotyka się
każdym kroku.
Tajemnica, która ogarnia Clifford, o ile ma to wpływ jej w ogóle, był
kłopot, zamiast pikantnej uroku, który wiele kobiet mogłoby w nim znaleźć.
Mimo to, jej ojczystym życzliwości został przywieziony mocno do gry, nie przez to, co było ciemno
Malownicza w jego sytuacji, ani tyle, nawet przez łask drobniejszych jego charakteru,
jak przez proste odwołanie od serca, tak
beznadziejny jak jego do jednego tak pełne prawdziwego współczucia, jak ona.
Dała mu czułe na uwadze, bo potrzeba tyle miłości i wydawało
że otrzymał tak mało.
Z gotowego takt, wynikiem wrażliwości ciągle aktywnej i zdrowej, ona
rozsądzić, co jest dobre dla niego, i to zrobił.
Cokolwiek było chorobliwe w jego umyśle i doświadczenia ona ignorowana, a tym samym trzymane
ich stosunek zdrowe, przez nieostrożny, ale to jakby niebo-
skierowany wolność swego całym swoim postępowaniem.
Chorych na uwadze, i być może w organizmie, są renderowane ponuro i beznadziejnie tak
przez odbicie kolektora ich choroby, odbicie z powrotem ze wszystkich kwartałów w
postawa tych, o nich, oni
zmuszeni są wdychać truciznę własnego oddechu, w nieskończonej powtórzeń.
Ale Phoebe dała jej biednego pacjenta podaż czystszym powietrzem.
Ona impregnowane go też nie, o kwiatowym zapachu dzikiego, - do dzikości nie było cechą
jej - ale z perfumami willowej róże, róże i inne kwiaty dużo
słodycz, której człowiek i przyroda
zgodził się ze sobą w podejmowaniu wyrastają od lata do lata, a od wieku do
wieku.
Taki kwiat był Phoebe w jej związku z Clifford, a takie radość, że
wdychane z nią.
Jednak należy stwierdzić, jej płatki opadły czasami trochę, w związku z
ciężka atmosfera o niej. Ona coraz bardziej przemyślane niż dotychczas.
Patrząc na bok w obliczu Clifforda, a widząc przyćmione, niezadowalający elegancję i
intelekt prawie gaśnie, będzie starała się dowiedzieć, co było jego życie.
Czy był zawsze tym samym?
Gdyby to była zasłona *** nim od urodzenia? - To zasłona, na podstawie którego znacznie więcej
jego duch był ukryty niż ujawnione, i przez którą tak niedoskonale dostrzec
rzeczywisty świat, - albo był jej szare tekstury tkaniny z jakimś ciemnym nieszczęścia?
Phoebe nie kochał zagadki i byłby zadowolony uciec Ambaras to
jeden.
Niemniej jednak, nie było do tej pory dobry wynik jej medytacji na Clifforda
charakter, że kiedy jej mimowolne przypuszczenia, wraz z tendencją
co dziwne okoliczności opowiedzieć własną
historia, stopniowo nauczyła ją fakt, że nie miała straszny wpływ na nią.
Niech świat zrobili mu, co zdecydowana źle to może, wiedziała Cousin Clifford zbyt
dobrze - albo zdawało się tak - nigdy się bać w kontakcie z jego cienkich, delikatnych palcach.
W ciągu kilku dni od pojawienia się tej niezwykłej więzień, rutynowego życia
założył się z dobrą ofertę jednolitości w starym domu naszego
narracja.
Rano, zaraz po śniadaniu bardzo, to był zwyczaj Clifforda spadać
śpi w fotelu, ani nie, chyba że przypadkowo zakłócony, mógłby wyjść
z gęstym obłoku snu lub
cieńsze mgły, które przemykają tam iz powrotem, aż dobrze w kierunku południe.
Te godziny drowsihead były sezon starego szlachcianka jego obecności na niej
brat, a Phoebe objął sklepu, rozmieszczenie których opinia publiczna
szybko zrozumiał, i świadczyły ich
zdecydował preferencji młodego shopwoman przez wielość ich rozmów podczas
Jej podawanie rzeczy.
Kolacja ***, Hepzibah wzięła dziania-pracy, - długą pończochę szarej przędzy, do
brata zużycie zima - i z westchnieniem i groźne spojrzenie z czułym pożegnaniu
do Clifford, i gestem nakazał
czujność na Phoebe, udał się zająć jej miejsce za ladą.
Było już młodej dziewczyny tura być pielęgniarka, - opiekun, partner, - lub
co jest wyrażenie monter, - człowieka siwy.