Tip:
Highlight text to annotate it
X
Partii nazistowskiej brakowało poparcia wśród klasy średniej i bogatych przemysłowców.
Ale w 1932 sytuacja uległa zmianie.
Gustav Krupp przekazał miliony marek na rzecz partii,
a poparcie wzrosło znacznie.
W 1932 Franz von Papen został kanclerzem i prawie natychmiast ogłosił kolejne wybory,
co doprowadziło do walk ulicznych pomiędzy komunistami a nazistami.
Żadna partia nie uzyskała większości.
Po kolejnych wyborach naziści stali się największą partią w Reichstagu.
Ale nie byli w stanie rządzić samodzielnie.
Koalicja partii prawicowych zaproponowała Hitlerowi stanowisko kanclerza.
Wierzyli, że będą mieć *** nim kontrolę.
Nie mogli pomylić się bardziej.
30 stycznia 1933 Hitler został kanclerzem.
Pojawił się na balkonie kancelarii,
a w jego cieniu stał prezydent Hindenburg.
Niegdysiejszy austriacki żebrak przejął władzę *** swoimi ukochanymi Niemcami.
Natychmiast przystąpił do umacniania swojej władzy.
27 lutego doszło do pożaru Reichstagu.
Hitler oskarżył o to komunistów
I użył jako wymówkę do zawieszenia swobód obywatelskich.
Przyjęto też ustawowe upoważnienie, które dało Hitlerowi prawa dyktatorskie.
Przeciwników politycznych zaczęto zsyłać do nowo powstałych obozów koncentracyjnych m.in. w Oranienburgu i Dachau.
Przeciwników systemu po prostu rozstrzeliwano.
Literatura, którą naziści uznali za niewłaściwą,
była palona na ulicach.
Oto minister propagandy - doktor Józef Goebbels nadzoruje jedną z takich akcji.
Jednakże pozycja Hitlera nie była jeszcze bezpieczna.
Kongres partyjny w 1933 został nazwany 'Zjazdem Zwycięstwa'
i był kolejnym spektakularnym wydarzeniem.
Hitler po raz kolejny użył swojego sposobu przemawiania,
by poruszyć tłum.
W 1934 SA składało się prawie z 4 mln mężczyzn.
Röhm i pozostali liderzy SA stanowili prawdziwe zagrożenie dla Hitlera.
Jego reakcja była szybka i brutalna.
30 czerwca SS i Gestapo zaaresztowało liderów SA,
co zostało nazwane 'nocą długich noży'.
Stare rachunki zostały wyrównane,
a sam Röhm został zastrzelony następnego dnia.
Kiedy niebezpieczeństwo ze strony SA zostało zneutralizowane,
władza Hitlera została zabezpieczona.
Dwa dni później SS dowodzone przez Heinrich Himmlera
uzyskało status niezależnej organizacji,
co umożliwiło im zabranie się do likwidacji wszelkiej opozycji.
Droga do władzy została ukończona.
Droga do wojny właśnie się zaczynała.
Propaganda była potężnym narzędziem w rękach nazistów.
'Triumf woli' był filmem propagandowym na zjazd partii w 1934.
Pokazywał światu silny i pozytywny obraz nazistów,
a Hitler został przedstawiony jako bohater narodu.
Film wygrał wiele nagród międzynarodowych
i stał się najsilniejszym narzędziem propagandy dla nazistów.
To jednak służyło zamaskowaniu prawdziwych intencji nazistów -
prześladowania Żydów.
Przyjęto ustawy, które pozbawiły ich praw obywatelskich.
Partia koordynowała atakami na żydowskie sklepy i synagogi.
Ataki te osiągnęły apogeum w czasie niechlubnej 'kryształowej nocy'.
Wkrótce potem jeszcze większe zbrodnie były popełniane przeciwko nim.
W sierpniu 1934 umarł prezydent von Hindenburg.
Wtedy Hitler ogłosił siebie Führerem (wodzem) Rzeszy Niemieckiej.
Od tego momentu żołnierze przysięgali posłuszeństwo jemu, a nie Niemcom.
Jego ambicje o ekspansji wymagały silnej machiny wojennej,
czyli rzeczy, której Niemcom zabraniał Traktat Wersalski.
Hitler rozkazał utworzenie Luftwaffe
oraz intensywny rozwój armii.
W rzeczywistości obie te rzeczy już się działy w sekrecie od lat dwudziestych.
W 1936 Hitler oficjalnie odrzucił Traktat Wersalski
Francuzi i Brytyjczycy ostro zaprotestowali,
ale nie podjęli żadnych działań.
Ponownie wprowadzono obowiązek powszechnej służby wojskowej.
I rozpoczęła się intensywna produkcja zbrojeniowa przez firmy takie jak Krupp.
Jednakże Hitler desperacko potrzebował silnej gospodarczo Nadrenii i Terytorium Saary.
Były one sercem niemieckiego przemysłu,
ale Traktat Wersalski uczynił je strefami zdemilitaryzowanymi.
Terytorium Saary zostało ponownie przyłączone do Rzeszy w wyniku plebiscytu w 1935.
W marcu 1936 Hitler zaryzykował po raz kolejny
i wysłał wojsko do Nadrenii.
Po raz kolejny ryzyko się opłaciło.
Kiedy Nadrenia została w pełni odzyskana,
zbrojenia nabrały oszałamiającego tempa.
Niemieccy dyplomaci wciąż próbowali przekonywać świat o ich pragnieniu pokoju.
Joachim von Ribbentrop, ambasador Rzeszy w Londynie, był kluczową osoba w tej kwestii.
Ale kiedy Niemcy mówili 'pokój',
przygotowania do wojny postępowały.