Tip:
Highlight text to annotate it
X
…świat nie miał formy, spowijała go mgła.
Był krainą szarych turni, wielkich drzew i wiecznych smoków.
W świecie, gdzie jest tylko istnienie i nieistnienie,
Nie ma życia, śmierci, światła ani ciemności.
Wszystko jest szarą mgłą.
W świecie gdzie nie istnieją różnice, nie ma konfliktów ani wojen.
Czy w takim świecie panowałby wieczny pokój?
Popielne Jezioro
Po stworzeniu świata, przemierzały go wieczne smoki.
Z kamiennymi łuskami, stały dumnie jak tytani rządząc światem.
Nikt nie mógł podważyć ich władzy.
Świat, którym rządzili, szara, jałowa ziemia, pozbawiony emocji, tętniącego życia i gnicia śmierci.
Wielkie drzewa pięły się w górę aż do nieba, formując teren pod siebie.
Ich korzenie sięgały głęboko, aż do rdzenia ziemi.
Rosły rozlegle, aż po horyzont.
A potem nastał ogień.
Potem z mroku wyłonili się oni
i w płomieniach znaleźli dusze lordów.
Dzięki sile lordów, mogli rzucić wyzwanie smokom.
Potężne pociski Gwyna rozrywały ich kamienne łuski.
Wiedźmy przyzwały niszczycielskie burze ognia.
Nito uwolnił śmierć i choroby.
A Seath Scaless zdradził swoich
i wkrótce smoki przepadły.
Świat zmienił się wraz z nadejściem nowej ery i płomieni.
Światlo i ciemność obeszły krainy, powodując wybuch życia i postęującą śmierć.
Jednak wciąż istnieje ukryty obszar, niezmieniony upływem czasu.
Cień siebie sprzed lat, wspomnienie tego, co było niegdyś.
Jezioro wypełnione zwęglonymi szczątkami smoków i upadłych drzew.
Pozostałość wojny sprzed lat. Tutaj znajduje się ostatni z wiecznych smoków,
wprowadzający najsilniejszych w nową sferę istnienia- poza śmiercią i ludzkim rozumowaniem.
Niewielu o nim wie, lecz jeden wędrowiec zszedł na dół, szukając smoczej wiedzy,
której mógłby użyć do walki z Seathem, zdrajcą.
Tutaj Havel Skala znalazł Smoczy Kieł i opracował swoją magiczną barierę,
narzędzie do walki ze swym zaprzysięgłym wrogiem, Seathem.
Tylko kilka stworzeń błąka się po brzegach.
Ci, którzy mieszkają w wielkich drzewach i kilka poza nimi.
Być może sprowadzone tam przez Seatha, by powstrzymać kolejnych wojowników przed zdobyciem smoczej wiedzy.
Lub to pierwotni mieszkańcy wywędrowali w górę.
Poza nimi, nie ma już nic.
A teraz, jedyne co pozostało to cień niegdyś wielkiej krainy,
rozdartej przez wojnę, której mieszkańców zniszczono.
Jałowe pustkowie, w którym woda zalewa to, co niegdyś istniało, powoli zacierając pamięć o nim.
To właśnie jest Popielne Jezioro.