Tip:
Highlight text to annotate it
X
ROZDZIAŁ X ogród Pyncheon
CLIFFORD, z wyjątkiem bardziej aktywnego namową Phoebe to zwykle przyniosły
z odrętwienia, które crept przez wszystkich jego form bytu, które leniwie
Doradził mu usiąść na krześle rana do wieczora.
Ale dziewczyna rzadko nie zaproponuje usunięcie do ogrodu, gdzie wujek Venner
i daguerreotypist dokonał takich napraw dachu zgubnych altany,
lub letni dom, że to teraz
wystarczające schronienie od słońca i prysznice casual.
Hop-winorośl też zaczęła rosnąć bujnie po bokach trochę
gmach, wykonane wnętrze odosobnienia zieleni, z niezliczonymi ćwierkania i
przebłyski do szerszej samotności ogrodu.
Tutaj, czasami, w tym zielonym play-miejsce migotliwym blasku, Phoebe czytać
Clifford.
Jej znajomy, artysta, który wydawał się mieć literacki kolej, dostarczyła ją
z dzieł literackich, w formie broszury, - oraz kilku tomów wierszy, w ogóle
inny styl i smak od tych, które Hepzibah wybrany do jego zabawy.
Małe podziękowania były spowodowane książek, jednak jeśli dziewczyna na odczyty były w jakikolwiek
stopień większy sukces niż jej starsze kuzyna.
Głos Phoebe miała zawsze ładny muzykę w nim, a może albo ożywić Clifford przez
jej blask i gayety tonu, lub go uspokoić dzięki stałemu przepływowi kamienistych i
potok-jak kadencje.
Ale fikcje - w którym kraj-girl, niewykorzystane do dzieł tego rodzaju, często
głęboko się wchłania - interesują ją dziwny rewidenta bardzo mało, albo wcale.
Zdjęcia z życia, sceny pasji i uczuć, dowcip, humor, i patos, były
wyrzucać, czy gorsza niż wyrzucać, na Clifford, albo dlatego, że brakowało
doświadczenie, w którym do sprawdzenia swojej prawdy, lub
ponieważ jego własne smutki były dotykowy kamień z rzeczywistością, że mało udanym emocje może
wytrzymać.
Kiedy Phoebe włamali się do Peal z wesołym śmiechem, co czytała, miał teraz i
potem śmiać się do sympatii, ale częściej reaguje z burzliwych spojrzeniem pytającym.
Jeśli łza - sunshiny łza dziewica w ciągu wyimaginowanej nieszczęścia - spadł na jakiś melancholijny
strona, Clifford albo wziął go jako wyraz rzeczywistej katastrofy, albo rosły opryskliwy, a
gniewnie dał ją zamknąć głośność.
I mądrze też! Nie jest świat smutne, w prawdziwy
serio, bez dokonywania rozrywką mock boleści?
Z poezji to raczej lepiej.
Zachwycał w fali i osiadanie w rytm, i szczęśliwie powtarzające
rymować.
Nie było Clifford w stanie odczuwać sentyment poezji, - nie, być może, gdzie
to był najwyższy lub najgłębsza, ale gdzie to było najbardziej fruwające i zwiewny.
Nie można było przepowiadać w co znakomity wiersz Zaklęcie przebudzenia może
czają, ale na podnosząc oczu od strony twarzy Clifforda, Phoebe będzie
uświadomić, przy świetle łamaniu przez
to, że bardziej delikatna niż jej własna inteligencja złapał migotliwy płomień z
co czytała.
One świecą tego typu, jednak był często prekursor mroku na wiele godzin
potem, ponieważ kiedy blask opuściła go, zdawał sobie sprawę z poczuciem zaginionych i
moc, i po omacku o dla nich, jak gdyby
Niewidomy mężczyzna powinien iść szukając swojej utraconej wzrok.
Spodobało mu więcej i lepiej dla jego wewnętrznego dobrobytu, że Phoebe powinna rozmawiać,
i uczynić przekazując wystąpienia żywe mu do głowy jej dołączonym opisem i
uwagi.
Życie w ogrodzie oferowane tematy dość takiego dyskursu jako odpowiedni
Clifford najlepiej. Nigdy nie udało się zapytać co miał kwiaty
kwitło od wczoraj.
Jego uczucie do kwiatów była bardzo wykwintne, i wydawała się nie tyle smak jak
emocje, on lubił siedzieć z jednym w ręku, uważnie obserwując go i
patrząc od jego płatki do twarzy Phoebe,
jak gdyby kwiat w ogrodzie były siostra panny domowymi.
Nie tylko było rozkoszą w kwiecie jego perfum, lub przyjemność w jej
piękna forma, a przysmak lub jasność jego odcień, ale Clifforda
radość towarzyszyła percepcji
życia, charakteru i indywidualności, które uczyniło go kochają te kwiaty w ogrodzie,
jakby były obdarzone uczuciem i inteligencją.
Ta miłość i współczucie dla kwiatów jest prawie wyłącznie kobiety cecha.
Mężczyźni, jeśli obdarzony nią przez naturę, wkrótce stracić, zapomnieć i nauczyć się go lekceważy, w
ich kontakt z grubszych rzeczy niż kwiatów.
Clifford też dawno zapomniałem, ale znaleźć go ponownie teraz, jak powoli reaktywowana
z odrętwienia chill życia.
To wspaniałe jak wiele przyjemnych incydentów stale stało się w tym odosobniony
ogród miejscu po raz Phoebe postawił się ich szukać.
Widziała lub słyszał pszczołę tam, w pierwszym dniu swojej znajomości z
miejsce.
I często - niemal bez przerwy, a nawet - od tego czasu pszczoły trzymane tam nadchodzi,
Bóg jeden wie dlaczego, albo jakiego zawzięty pragnienia, na daleko idące słodyczy, kiedy nie
wątpliwości, było szerokie pole koniczyny, a
wszystkie rodzaje wzrostu ogrodowych, znacznie bliżej do domu niż to.
Tam pszczoły przyszedł jednak i pogrążyła się w squash-kwiatów, jak gdyby
żaden inny squash-winorośl w ciągu długiego dnia lotu, lub jeśli gleba Hepzibah-tych
ogród dał swoje produkcje tak bardzo
jakość, która te pracochłonnych małe czarodzieje chcieli, w celu nadania
Hymettus zapach do całej ich ula z New England miodu.
Kiedy Clifford wysłuchał ich słoneczną, brzęczenie szmer w sercu wielkiego żółtego
kwiaty, spojrzał na jego temat z poczuciem radości ciepła i błękitne niebo i zielone
trawa, a wolnym powietrzu Boga w całej wysokości od ziemi do nieba.
Po tym wszystkim, nie ma potrzeby wprowadzania pytanie dlaczego pszczoły przyszedł do tego jednego zielonym zakątku w
zakurzone miasto.
Bóg zesłał im tam do ucieszyć naszej biednej Clifford.
Przywieźli bogate lato z nich, kara małego miodem.
Kiedy fasola-winorośl zaczęto kwiatka na biegunach, było jedno szczególności różnorodność
która urodziła żywe szkarłatny kwiat.
Daguerreotypist znalazł te ziarna na poddaszu, *** jednym z siedmiu szczytów,
zachowywała się w starej komodzie jakimś ogrodniczym Pyncheon z dawnych lat
przez, który niewątpliwie ma na celu siać je
latem przyszłego roku, ale został sam +1-sze zasiane w ogrodzie Śmierci-ziemi.
W drodze badania, czy były jeszcze żywe zarodki w takich starożytnych nasion,
Holgrave zasadził niektóre z nich, a wynik jego eksperymentu było wspaniały wiersz
z fasoli winorośli, stając, wcześnie, aby
pełnej wysokości słupów i arraying je od góry do dołu, w formie spirali
Obfitość czerwonymi kwiatami.
A odkąd rozłożeniu pierwszego pączka, mnóstwo kolibry były
przyciąga tam.
Chwilami zdawało się, że dla każdego z tych stu kwiatów był jeden z nich
najmniejsze ptaki w powietrzu, - kciuka na grubość z polerowanego upierzenie, unosi i
wibracyjne o fasola-Polaków.
To była nieopisanym zainteresowania, a nawet więcej niż dziecięcą radością, że
Clifford obserwował kolibry.
Kiedyś wsunął głowę cicho z altany, aby zobaczyć je lepiej, wszystkim
a także wnioskującego Phoebe być cicho, a wyrywając przebłyski uśmiechu na
jej twarz, tak aby jego kupa radości nawet wyższy ze swoją sympatią.
On nie tylko uprawia młody, - był dzieckiem ponownie.
Hepzibah, kiedy tylko stało się świadkiem jednego z tych napadów miniaturowego entuzjazmu,
potrząsał głową, z dziwnie zmieszany z matką i siostrą, i
przyjemność i smutek w jej aspekcie.
Powiedziała, że ona była zawsze tym samym z Clifford gdy kolibry przyszedł, -
zawsze, od jego niemowlęctwa, - i że ma upodobanie w nich był jeden z
Najwcześniejsze tokeny przez który pokazał swoją miłość do pięknych rzeczy.
I to był cudowny zbieg okoliczności, dobra myśl pani, że artysta powinien
zostały obsadzone te szkarłat kwitnące fasola--którym kolibry szukać daleko i
szerokości, a które nie były uprawiane w
Ogród Pyncheon przed czterdziestu lat - na samym lecie powrotu Clifforda.
Wtedy łzy stoją w oczach biednego Hepzibah firmy lub przepełnienie je
zbyt obfity wytrysk, tak, że była Fain aby udać się w jakiś kąt, żeby
Clifford należy wypatrywać jej pobudzenia.
Rzeczywiście, wszystkie uciechy z tego okresu były prowokacyjne łez.
Już tak późno jak to miało miejsce, to był rodzaj indyjskiego lata, z mgły w jego balmiest
słońce, a rozpad i śmierć w gaudiest rozkoszy.
Więcej Clifford wydawało się spróbować szczęścia dziecka, smutniejsze było
Różnica być uznawane.
Z przeszłością tajemnicze i straszne, które unicestwione jego pamięć, a puste
Przyszłość przed nim, miał tylko tego wizjonera i bezsmakowe Teraz, który, jeśli
raz przyjrzeć się bliżej niego, jest niczym.
On sam, jak to było odczuwalne przez wiele objawów, leżał ciemno za jego przyjemności,
i wiedział być baby-play, który miał zabawki i lekceważyć, zamiast
dokładnie wierzyć.
Clifford widział, może być, w lustrze swojej głębszej świadomości, że był
przykładem i reprezentantem tej wielkiej klasy ludzi, których niewytłumaczalnych
Opatrzność jest stale umieszczenie na krzyżu-
celów ze światem: włamanie, co wydaje swoją obietnicę w swoim rodzaju;
wstrzymanie ich właściwego pożywienia i ustawienie truciznę przed nimi na bankiet, a więc-
-Kiedy może tak łatwo, jak jeden by
myślę, zostały dostosowane w inny sposób - co ich istnienie obcość, samotność,
i udręka.
Przez całe życie długo, on uczył, jak być nieszczęśliwy, jako jeden uczy zagranicznych
język, a teraz, z lekcji dokładnie na pamięć, mógł z trudem
zrozumieć swoją małą przestronne szczęścia.
Najczęściej był ciemny cień wątpliwości w jego oczach.
"Weź mnie za rękę, Phoebe," mówił ", i uciskać go mocno swoimi małymi palcami!
Daj mi róża, abym mógł wcisnąć swoje kolce, i udowodnić sobie obudzić przez ostry
dotknąć bólu! "
Widocznie chciał to ukłucie w udręce błahe, w celu zapewnienia
sam przez to jakość, którą najlepiej znał się być realne, że ogród, a siedem
ogorzały szczyty i Hepzibah-tych
groźne spojrzenie i uśmiech Phoebe były prawdziwe samo.
Bez tego sygnet w jego ciele, mógł przypisać nie więcej substancji do nich
niż do pustego zamieszania wymyślonych scen z którą karmione swego ducha,
aż nawet, że słabe zaopatrzenie został wyczerpany.
Autor potrzebuje wielką wiarę w jego czytelnika współczucia; inny musi wahać się
podać szczegóły tak minutę, i incydentów pozornie tak błahych, jak są istotne dla
składają się na ideę tej willowej życia.
To był Eden z grzmot-oczarowanych Adama, którzy uciekli do schronienia się tam z
sam ponury i niebezpieczny pustynia, w którym oryginalny Adam został wyrzucony.
Jedną z dostępnych środków rozrywki, z których Phoebe wykonanych najbardziej Clifforda
imieniu, było to, że owłosione społeczeństwo, kury, rasy, z których, jak już
powiedział, było odwieczne dziedzictwo w rodzinie Pyncheon.
Zgodnie z kaprysu Clifford, gdyż niepokoiła go zobaczyć je w zamknięciu,
zostały one ustalone na wolności, a teraz wędrował do woli o ogrodzie, robi kilka
trochę bieda, ale utrudnione z ucieczki
budynki z trzech stron, i trudnych szczyty drewnianym płotem na
inny.
Spędzili wiele z ich obfitym wypoczynku na marginesie dobrze Maule, który był
nawiedzany przez rodzaj ślimaka, najwyraźniej smakołyk do ich podniebienia; i słonawych
Woda sama w sobie, jednak mdłości do reszty
świata, tak bardzo ceniona przez tych ptaków, które mogą być postrzegane
Degustacja, podkręcenie głowami i cmokając swoje rachunki, z precyzyjnie
powietrze z wina bibbers wokół próbnego beczkę.
Ich ogół spokojny, lecz często energiczny i ciągle zróżnicowany Dyskusja, jeden do
drugiego, a czasami w monologu - jak porysowana robaki z bogatym, czarny
gleby, lub pecked w takich zakładach jak suited
ich smak - miał taki krajowy sygnał, że to niemal cud, dlaczego może
nie wprowadzenia regularnej wymiany poglądów o sprawach domowych, ludzkich i
grzebiący.
Wszystkie kury są warte studiowania dla pikanterii i bogactwa ich maniery;
ale bez możliwości może były też inne ptactwo z takim dziwnym wyglądzie i
maniery jak tych przodków tych.
Prawdopodobnie zawarte w traditionary osobliwości na całej linii
przodków, pochodzące dzięki nieprzerwanej sukcesji jaj, lub inaczej to indywidualne
Chanticleer i jego dwóch żon wzrosła do
być humorystów i trochę zwariowany withal, ze względu na ich samotnej drodze
życie, a kierując się współczuciem dla Hepzibah, ich lady-patronki.
*** rzeczywiście wyglądały!
Chanticleer się, choć podchody na dwóch nogach stilt-podobnych, z godnością
niekończące się zejście we wszystkich swoich gestów, był ledwie większy niż zwykły
kuropatwa, jego dwie żony były o
Wielkość przepiórek, a jak dla jednej kury, wyglądało to wystarczająco małe, aby być nadal w
jajko, a jednocześnie wystarczająco stary, zwiędły, pomarszczona, a doświadczony, aby
mieć był założyciel przestarzałej wyścigu.
Zamiast być najmłodszy z rodziny, to raczej wydawało się, że zagregowane
w siebie wieków, nie tylko tych żywych okazów tej rasy, ale wszystkim
jego przodkowie i foremothers, których
doskonałości zjednoczone i osobliwości były wciśnięte w jego małym ciele.
Jej matka najwyraźniej uważa go za jednego kurczaka na świecie, a w miarę potrzeby,
Fakt, do świata kontynuacji, lub w każdym razie do równowagi obecny
System rzeczy, czy to w kościele lub państwa.
Nie mniejsze poczucie ptactwem niemowlęcia znaczenie mógł uzasadnione, nawet w
matki oczy, wytrwałość, z jaką ona czuwała *** jego bezpieczeństwem, ruffling ją
mały człowiek do jego dwukrotnej odpowiedniej wielkości, a
latania w każdym człowieku twarzy, że tak dużo jak spojrzał w kierunku jej nadziei potomstwa.
Nie mniejszy szacunek mógł zrehabilitowany niestrudzony zapał, z którą
porysowana, a jej brak skrupułów w wykopaniu najpiękniejsze kwiaty lub
warzyw, ze względu na tłuszczu dżdżownicy u nasady.
Jej nerwowe gdakanie, gdy kurczak się stało być ukryte w wysokiej trawie lub
pod squash-liści, jej delikatny rechot zadowolenia, podczas gdy pewien pod
Jej skrzydło, a jej uwaga strachu źle skrywanej
i oporny opór, kiedy zobaczyła jej wrogiem, sąsiada kota, na szczycie
wysoki płot, - jeden lub drugi z tych dźwięków było słychać w niemal każdym
moment dnia.
Stopniowo obserwator poczuli prawie tak duże zainteresowanie tego kurczaka
znakomity wyścig jako matka-kura zrobił.
Phoebe, po uzyskaniu dobrze zapoznać się ze starym kury, był czasami wolno
wziąć kurczaka w ręku, który był w stanie uchwycić jej cal sześcienny lub
dwa ciała.
Podczas gdy ona ciekawie zbadał swoje dziedziczne znaków, - osobliwe łata z jego
upierzenie, zabawny czub na głowie, a pokrętło na każdym z jej nóg - trochę
dwunożny, jak nalegała, trzymane dając jej mądry oka.
Daguerreotypist raz wyszeptał jej, że te znaki zapowiedz osobliwości
Rodzina Pyncheon, a kurczak sam był symbolem życia stary
dom, urzeczywistniającym jego interpretacji,
Podobnie, choć niezrozumiały jeden, gdyż takie Clews ogólnie są.
To był owłosiony zagadka, tajemnica wykluł się z jajka, a jak
tajemnicze, jakby jajko było zepsuć!
Sekund z żon dwóch Chanticleer firmy, odkąd przyjazdu Phoebe, był w stanie
ciężkiego przygnębienia, spowodowana, jak się potem pojawił się jej niezdolność do
położyć jajko.
Pewnego dnia jednak jej samo-chodu ważne, bok obrócić głowy, a
kogut z jej oczu, jak ona pried w jednym i innym zakątku ogrodu, - rechot
do siebie, cały czas, z
niewyrażalne samozadowolenie, - został wykonany oczywiste, że to identyczne kura, podobnie jak
ludzkość niedoceniane ją, przeprowadza coś o swojej osobie wartości, których nie było
zostać oszacowane zarówno w złotych lub kamieni szlachetnych.
Wkrótce potem nastąpił cudowny rechoczący i gratulation z Chanticleer i
cała jego rodzina, w tym pomarszczona kurczaka, który ukazał się zrozumieć
Nieważne zupełnie, jak zrobił jego ojciec, matka lub ciotka.
Tego popołudnia Phoebe znalazła maleńką jajko, - nie w regularnych gniazda, było daleko
zbyt cenne, by można ufać tam - ale sprytnie ukryty pod porzeczka ubocznych krzakach
na niektórych suchych łodyg zeszłorocznej trawy.
Hepzibah, na naukę fakt, wziął w posiadanie jaj i przywłaszczył go
na śniadanie Clifforda, ze względu na pewną delikatność smaku, dla których, jak
ona potwierdzona, jaja te zawsze był sławny.
Dlatego bez skrupułów nie stara szlachcianka poświęcić kontynuację, być może, z
starożytny owłosione wyścig, bez lepszego końca niż dostarczyć jej brata z przysmak
że prawie nie wypełniła miskę do herbaty łyżeczką!
To musiało być w odniesieniu do tego oburzenia, że Chanticleer, następny dzień,
towarzyszyć w żałobie matki jaja, wziął swoje stanowisko przed Phoebe i
Clifford i wydał samego siebie z
przemówienie, które mogło okazać się tak długo, jak swego rodowodu, ale dla napadzie
wesołość na części Phoebe.
Hereupon, obrażony ptactwo odszedł na swoich długich szczudłach i całkowicie wycofał się
odnotować z Phoebe i resztą natury ludzkiej, aż się jej pokój z
oferowanie Pierniki, która obok
ślimaki, był przysmak najbardziej na korzyść jego arystokratycznego smaku.
Mamy marudzić zbyt długo, nie ma wątpliwości, oprócz tego marny strumykiem życia, popłynęła przez
ogrodzie domu Pyncheon.
Ale my uznają to wybaczalne, aby nagrać te wredne incydentów i biednych przysmaki, ponieważ
okazali się tak bardzo do zasiłku dla Clifforda.
Mieli układu Ziemia-zapach w nich, a przyczyniły się do udzielenia mu zdrowia i
substancja. Niektóre z jego zawodów uczynił mniej
korzystnie na niego.
Miał osobliwą skłonność, na przykład, do powieszenia *** studnią Maule, i spojrzeć na
nieustannie zmienia fantasmagoria danych liczbowych przedstawionych przez agitacji
woda *** mozaiki prac kolorowych kamyczków na dole.
Powiedział, że twarze w górę, aby go tam - piękne twarze, ubrany w
czarownictwem uśmiechy, - każdy chwilowy twarz tak uczciwy i różowa, a każdy uśmiech tak słonecznie,
że czuje się skrzywdzone przy jego wyjazdem,
aż same czary fruwające wykonany nowy.
Ale czasami to nagle zawołał: "ciemna twarz patrzy na mnie!" I być
nieszczęśliwy cały dzień potem.
Phoebe, kiedy wisiała *** fontanną siebie Clifforda, widział nic o wszystkim
tym - ani piękno, ani brzydota, - ale tylko kolorowe kamyczki,
wyglądające jakby wytrysk wód potrząsnął i disarranged im.
I ciemne oblicze, które tak niepokoi Clifford, było nie więcej niż cień
wyrzucony z oddziału jednego z Damson drzew, a łamiąc wewnętrzne światło
Maule to dobrze.
Prawda była jednak, że jego wyobraźnia - ożywienie szybciej niż jego woli i sądu,
i zawsze silniejszy niż oni - stworzył kształty cudowności, które były symbolem
jego rodzimy charakter, a teraz i potem
Stern i straszny kształt, który charakteryzuje jego los.
W niedziele, po Phoebe była w kościele, - dla dziewczyna miała kościół bieżących
sumienie, i trudno było się swobodnie już tęskniła albo modlitwę, śpiew,
kazanie, albo błogosławieństwo, - po kościele czasie,
Dlatego nie było, zwyczajnie, trzeźwy mały festiwal w ogrodzie.
Oprócz Clifford, Hepzibah i Phoebe, dwóch gości tworzą firmę.
Jednym z nich był artysta Holgrave, który pomimo swojego consociation z reformatorów, a jego
inne dziwne i wątpliwe cechy, zachował podwyższone miejsce w
Hepzibah na względzie.
Innych, jesteśmy prawie wstydzi się powiedzieć, był czcigodny wujek Venner w czystości
koszula i sukna płaszcz, więcej szacunku, niż jego zwykłego zużycia,
ponieważ został on starannie poprawione na każdy
łokieć, i można by nazwać całą szatę, z wyjątkiem niewielkiego nierówności w
Długość jej spódnice.
Clifford, kilkakrotnie wydawało się cieszyć starego człowieka obcowanie, dla
dobra Jego łagodny, żyły wesoły, co było jak słodkim smaku odmroził
apple, tak jak jeden bierze pod drzewem w grudniu.
Człowiek w bardzo najniższym punkcie skali społecznej było łatwiejsze i bardziej przyjemne
za poległych pan spotkać, niż osoby w jakikolwiek półproduktu
stopni, a ponadto, jako młody Clifforda
męskość zostały utracone, lubił czuć się stosunkowo młody,
teraz, w przyłożenie z patriarchalnego wieku wujka Venner.
W rzeczywistości było czasami zaobserwować, że pół Clifford umyślnie ukrył od siebie
Świadomość dotknięty jest od lat, i cenionych wizje ziemskiego przyszłości
jeszcze przed nim wizje, jednak zbyt
niewyraźnie uwagę nastąpić rozczarowanie - chociaż, niewątpliwie, przez
depresja - kiedy każdy przypadkowy incydent lub wspomnienie uczynił go sensowne z
zwiędły liść.
Więc to trochę dziwnie składa Socjaldemokratycznej Partii używane do montażu pod zgubnych altany.
Hepzibah - dostojny jak zawsze w sercu, i plonowanie nie cala jej starego elegancja,
ale spoczywa na nim tak dużo więcej, jak uzasadnić princess-jak uniżenie -
wykazywał nie ungraceful gościnność.
Mówiła uprzejmie do Vagrant artysty, i naradzał Sage - pani jak była -
z drewna, Sawyer, posłańca każdego z nas drobnych sprawunków i poprawionym
filozof.
I wuj Venner, który studiował świat na rogach ulic, a inne stanowiska równie
dobrze przystosowane do tylko obserwacji, był gotów oddać się jego mądrość jako miasto-pump
dać wodę.
"Miss Hepzibah, proszę pani", powiedział kiedyś, kiedy już wszystko było wesoły razem: "Ja
Bardzo lubię te ciche małe spotkania w szabatowe popołudnie.
Są one bardzo lubią to, co spodziewać się po tym, jak udać się do mojego gospodarstwa! "
"Wujek Venner" obserwuje Clifford w senny, sygnał wewnątrz "zawsze mówi
o jego gospodarstwa.
Ale mam lepszy plan dla niego przez i przez.
Przekonamy się! "
"Ach, Pan Clifford Pyncheon!" Powiedział człowiek z łat ", to może schemat dla mnie tak samo
jak chcesz, ale ja nie zamierzam zrezygnować z tego jeden system moje własne, nawet jeśli nigdy nie
dostosowania go naprawdę do przejścia.
Wydaje mi się, że mężczyźni stanowią wspaniałą błąd starając się usypać
nieruchomość na własność.
Gdybym zrobił tak, powinienem czuć się jak gdyby Opatrzność nie była zobowiązana dbać o
mi, a w każdym razie, miasto nie będzie!
Jestem jednym z tych ludzi, którzy uważają, że nieskończoność jest wystarczająco duży dla nas wszystkich - i
wieczność wystarczająco długo. "
"Dlaczego, więc są, wujek Venner", zauważył, Phoebe po chwili, bo był
próbuje pojąć głębię i podważa tym apothegm końcowych.
"Ale na tym krótkim naszym życiu, chciałoby mieć dom i umiarkowany ogród-spot
jedno własne. "
"Wydaje mi się," powiedział daguerreotypist, uśmiechając się, że "Wujek
Venner ma zasady Fouriera na dnie swej mądrości, tylko oni nie mają
zupełnie tak odmienność w jego umyśle, w tym z usystematyzowanie Francuza ".
"Przyjdź, Phoebe," powiedział Hepzibah, "nadszedł czas, aby doprowadzić porzeczki".
A potem, gdy żółty bogactwo słońca spadku jeszcze popadł w otwarty
Przestrzeń ogrodu, Phoebe wyciągnął bochenek chleba i miskę Chinach porzeczek,
świeżo zebrane z krzaków i zmiażdżony z cukrem.
Te, z wodą, - ale nie z fontanną za złą wróżbę i pod ręką, -
stanowiły całą zabawę.
Tymczasem Holgrave podjęła pewne wysiłki, by stworzyć obcowanie z Clifford,
uruchomiony, może się wydawać, zupełnie przez impulsu życzliwości, tak że
Obecnie godzina może być cheerfuller niż większość
co biedny pustelnik spędził, lub był przeznaczony jeszcze wydać.
Niemniej jednak, artysty głęboko, miło oczach wszystko spostrzegawczych, nie było,
teraz i potem, wyrażenie, a nie złowrogie, ale wątpliwe, jakby miał jakiś inny
Zainteresowanie sceną niż obcy,
młodzieńczy i niepodłączony awanturnik, może być powinien mieć.
Z wielką mobilność zewnątrz nastroju, jednak on zastosowanie się do zadania
ożywienie partii, a także z sukcesu tak bardzo, że nawet ciemno zabarwione Hepzibah rzucił
poza jeden odcień melancholii, i uczynił to, co zmiana mogła z pozostałej części.
Phoebe powiedziała do siebie - "Jak przyjemne może być!"
Co do wujka Venner, jako znak przyjaźni i uznaniem, że łatwo
zgodziła się pozwolić młodemu człowiekowi jego twarz na drodze do jego zawodu -
nie w przenośni, czy to zrozumiałe, ale
dosłownie, przez co pozwala na dagerotyp jego twarzy, tak znane miasta, aby być
wystawione przy wejściu do studia Holgrave firmy.
Clifford, jako firma spożywali ich mały bankiet, wychował się gayest z
je wszystkie.
Albo to był jeden z tych up-drżące przebłysków ducha, do których umysłów w
nieprawidłowy stan są odpowiedzialne, albo artysta subtelnie dotknął jakiś akord, który
wykonane muzyczne wibracje.
Rzeczywiście, co z przyjemnym letni wieczór, a współczucie z tym trochę
Koło nie niegrzecznie dusz, to był chyba naturalne, że postać tak
podatni jak Clifforda powinna stać
animowanych i pokazać się łatwo reagują na to, co zostało powiedziane wokół niego.
Ale dał się własnych myśli, podobnie, z blaskiem przewiewnym i dziwaczny, tak że
one błyszczały, jak to było, poprzez altany, i uczynił ich ucieczki wśród
szczeliny z liści.
Był tak wesoły, bez wątpienia, podczas gdy sam z Phoebe, ale nigdy z takich
tokeny z ostrym, choć częściowe inteligencja.
Ale, jak słońcu opuścił szczyty Seven Gables, tak i blaknięcie podniecenie
z oczu Clifforda.
Patrzył mgliście i ponuro o nim, jakby brakowało czegoś cennego, i
przegapiliśmy więcej drearily za nie wiedząc dokładnie co to było.
"Chcę moje szczęście!" W końcu mruknął ochryple i niewyraźnie, ledwo kształtowaniu
poza słowami. "Wiele, wiele lat czekałem na niego!
Jest późno!
Jest późno! Chcę moje szczęście! "
Niestety, biedny Clifford! Jesteś stary, noszone z problemów, które
powinniśmy nigdy nie spotkało ciebie.
Jesteś częściowo szalony i częściowo niedorozwinięty, ruiny, awaria, jak prawie każdy jest, -
choć niektóre w mniejszym stopniu lub mniej dostrzegalnie, niż ich koledzy.
Los nie ma szczęścia dla Ciebie w sklepie, chyba że zaciszu swojego domu w starej rodziny
Rezydencja z wiernymi Hepzibah i swoich długich letnie popołudnia z Phoebe,
a te Sabbath festiwale z wujkiem
Venner i daguerreotypist, zasługują na miano szczęścia!
Dlaczego nie?
Jeśli nie rzecz sama w sobie, jest cudownie podoba, a tym bardziej za to zwiewny
i niematerialnych jakość co powoduje, że wszystko się znikać na zbyt zamknąć introspekcji.
Weź go, dlatego, chociaż można.
Szemrać, nie - nie chodzi - ale sprawiają, że większość z nich!