Tip:
Highlight text to annotate it
X
prezentuje
Zazdrość jako metoda na dzielenie i rządzenie stosowana przez społeczeństwo
Czym jest zazdrość? Czy nasza zazdrość pokazuje, że jesteśmy bardzo daleko od samotności?
Społeczeństwo
wyzyskuje jednostkę
na tak wiele sposobów,
że aż ciężko w to uwierzyć.
Stworzyło
metody
tak sprytne i przebiegłe,
że prawie niemożliwym jest wykryć, iż są to metody.
Te metody służą wyzyskaniu jednostki,
zniszczeniu jej spójności,
zabraniu jej
wszystkiego co ma
bez wzbudzenia w niej choćby podejrzenia,
nawet wątpliwości
co się jej wyrządza.
Zazdrość to jedna z tych
zdumiewająco potężnych
metod.
Od wczesnego dzieciństwa
każde społeczeństwo,
każda kultura, każda religia
uczy wszystkich
porównywania.
A dziecko
musi się go nauczyć.
Jest niczym tabula rasa,
czysta karta bez żadnego pisma;
więc cokolwiek rodzicie, nauczyciele, księża
napiszą na niej,
zaczyna ono wierzyć, że jest to jego przeznaczenie,
że to jego los.
Człowiek wkracza w egzystencję
przez wszystkie otwarte drzwi,
z wszystkich możliwych kierunków,
przez wszystkie wymiary
może zostać przez niego wybrane.
Ale zanim może wybierać,
zanim może być,
zanim jest zdolny
poczuć swoje istnienie,
jest niszczony.
Zazdrość to jeden z najdoskonalszych mechanizmów.
Przyjrzyj się jej dobrze: co oznacza?
Zazdrość oznacza
żyć
w porównywaniu.
Ktoś
jest wyżej niż ty,
ktoś jest niżej niż ty.
Jesteś zawsze gdzieś
na środkowym szczeblu drabiny.
Prawdopodobnie drabina jest
kołem
ponieważ nikt nie znajduje jej końca.
Każdy tkwi gdzieś
w środku,
każdy jest w środku.
Drabina wydaje się być okrągła niczym koło.
Ktoś jest ponad tobą -
to boli.
To utrzymuje cię w walce, ciągle się zmagasz,
poruszasz
przy pomocy wszelakich środków,
ponieważ jeśli odniesiesz sukces nikogo nie obchodzi
czy uczyniłeś to postępując dobrze czy źle.
Sukces
udowadnia, że masz rację;
porażka pokazuje, że się mylisz.
Wszystko co się liczy to sukces,
więc wszystkie chwyty dozwolone.
Koniec
pokazuje, że środki były właściwe.
Więc nie musisz się o nie troszczyć - i nikt się nie troszczy.
Jedynym pytaniem jest - "Jak wspiąć się po drabinie?"
Ale nigdy nie dotrzesz do jej końca.
Zaś ktokolwiek jest ponad tobą
wzbudza w tobie zazdrość,
tym, że on odniósł sukces
a tobie się nie udało.
Kto mógłby pomyśleć, że spędzisz całe życie
przechodząc z jednego szczebla na inny,
zawsze odkrywając, że ktoś jest ponad tobą.
Czy nie możesz po prostu zeskoczyć z drabiny?
Nie, nie możesz zeskoczyć. Społeczeństwo jest bardzo przebiegłe,
bardzo sprytne.
Ono
wygładzało,
udoskonalało swoje metody przez tysiące lat.
Dlaczego nie możesz wydostać się
z tego kręgu?
Ponieważ ktoś jest niżej niż ty
a to daje ci niezmierną satysfakcję.
Oczywiście,
jeśli ciągle będziesz zazdrosny i nastawiony na współzawodnictwo z każdym wokół ciebie
jak zdołasz dotrzeć do swojego wnętrza? Świat jest za duży i jest na nim tyle ludzi
a ty rywalizujesz z każdym - bo rywalizujesz.
Ktoś ma piękną twarz, ktoś ma piękne włosy, ktoś ma
piękne, proporcjonalne ciało, ktoś ma
wspaniały umysł, ktoś jest
malarzem, ktoś poetą...
Jak temu podołasz? Tyle rzeczy do zdobycia
a ty jesteś sam w tej walce.
Oszalejesz
a sprawcą tego wszystkiego
jest ludzkość.
Odrzuć współzawodnictwo,
odrzuć zazdrość.
To jest całkowicie bezcelowe.
To jedynie
sprytna metoda wymyślona przez księży
abyś nigdy nie mógł być sobą, ponieważ właśnie tego
czego obawiają się wszystkie stare religie.
Jeśli jesteś sobą
znalazłeś
zadowolenie, spełnienie,
ekstazę.
Copyright© OSHO International Foundation, Switzerland
www.OSHO.com/copyright
OSHO is a registered Trademark of OSHO International Foundation