Tip:
Highlight text to annotate it
X
W listopadzie Kanada zobowiązała się przyjąć 25 000 syryjskich uchodźców.
Trzy tygodnie później Emad i jego rodzina przybyli do Ontario.
Emad: Idziemy po wodzie.
Hamudi: To wszystko jest zamarznięte?
Emad: Przyjechałem tu z Syrii, z prowincji Daraa.
Wyjechałem z żoną i dziećmi,
bo u nas nie jest już bezpiecznie.
Szerze mówiąc, nie wiedziałem nic o Kanadzie.
Brian Logel: Gdy wieś,
niedaleko której żyli, została zbombardowana,
Emad i Rezan załadowali cały dobytek do taksówki
i uciekli.
Gdy tu przyjechali,
nie znali angielskiego.
Philomena Logel: Dzieciaki miały
wiele bardzo bolesnych wspomnień.
Chcemy przezwyciężyć ich naturalną obawę,
że nie będą wiedzieć, jak się porozumieć,
bo przecież chcą tu normalnie żyć.
Walker: Jesteś nowy w zupełnie obcym miejscu
i próbujesz jakoś się w tym odnaleźć.
Odczuwasz nieśmiałość i lęk.
Naszym największym problemem
w przypadku uczniów pochodzących z innego kraju
jest to, że będzie im trudno,
ponieważ nie znają języka.
Gordon: Hamudi, czego najbardziej lubisz się uczyć w szkole?
[elektroniczny kobiecy głos mówi po arabsku]
Hamudi: Pisać.
Gordon: Lubisz pisać? Hamudi: Tak.
Gordon: Po arabsku pisze się od prawej.
Wykorzystanie Tłumacza Google to duże ułatwienie,
ponieważ tekst dla nich jest naprawdę pisany od prawej.
Walker: Rozwój językowy w głównej mierze
przyczynia się do zwiększenia ich pewności siebie.
Hamudi: Przyleć, ptaszku!
Walker: Obecnie dzieci potrafią już składać zdania,
i są z tego bardzo dumne.
Fateh: Hej, to moje imię.
Gordon: Dzieci czują się już swobodniej,
ale jest jeszcze dużo do zrobienia.
Emad: Nie rozumieją jeszcze wszystkich słów...
...ale są szczęśliwe.
Gordon: Jaka jest twoja ulubiona przekąska?
[elektroniczny kobiecy głos mówi po arabsku]
Fateh: Pizza. [śmiejące się dzieci]
Gordon: Pizza. To dopiero jest przekąska.
Wszystkim, którzy przyjęli uchodźców
Dziękujemy